Δανεισμός: Δεν αρκεί να σβήσεις τη φωτιά!

Aν η κρίση του δημοσίου χρέους ανέδειξε κάτι, αυτό είναι η εξάρτηση της χώρας από τους ξένους δανειστές της. Όμως, τα παθήματα θα πρέπει να γίνονται μαθήματα.

Δανεισμός: Δεν αρκεί να σβήσεις τη φωτιά!
Όταν το δημόσιο χρέος μιας χώρας φτάνει τα 300 δισ. ευρώ και πάνω από 240 δισ. ευρώ βρίσκονται σε ξένες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια κ.λπ. είναι επόμενο να εξαρτάται από τις διαθέσεις των ξένων πιστωτών της.

Όταν μία χώρα είναι μέλος μιας οικονομικής ένωσης με κοινό νόμισμα είναι επίσης επόμενο να έχει εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, καθότι οι αποφάσεις σε θέματα νομισματικής πολιτικής έχουν εκχωρηθεί στην κεντρική τράπεζα της ένωσης.

Αν πρόκειται για μια πειθαρχημένη δημοσιονομικά χώρα όπου οι κάτοικοι θεωρούν καθήκον τους να συνεισφέρουν στο κοινό καλό, γιατί γνωρίζουν ότι τα λεφτά τους πάνε για να χτιστούν σχολεία, δρόμοι κ.λπ. και όχι για να πληρώνονται στρατιές κομματικά διορισμένων δημοσίων υπαλλήλων που τους κάνουν την καθημερινότητα δύσκολη, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο στην Ελλάδα.

Ούτε εθνικό νόμισμα έχει να υποτιμήσει, ούτε παράδοση δημοσιονομικής πειθαρχίας έχει να επιδείξει, ούτε ο μέσος πολίτης πολυεμπιστεύεται το κράτος.

Σε αντίθεση όμως με άλλες χώρες, η Ελλάδα είναι μια «φτωχή» χώρα με πλούσιους κατοίκους, όπως είχε πει παλιά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (όχι ο Κωστάκης).

Οι καταθέσεις των εγχώριων νοικοκυριών και επιχειρήσεων ανέρχονται στα 230 δισ. ευρώ περίπου, ενώ υπάρχουν επίσης αρκετά δισ. τοποθετημένα σε ομόλογα και μετοχές είτε απευθείας είτε εμμέσως.

Όμως, η κρίση του δημοσίου χρέους απέδειξε ότι η χώρα είναι εξαιρετικά ευάλωτη σε γεγονότα και καταστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσουν την άμεση αντίδραση πολλών από τους ξένους ομολογιούχους της, αλλά θα περνούσαν απαρατήρητα από τους κατοίκους Ελλάδας.

Τι θέλουμε να πούμε;

Δεν υπάρχουν μεγάλα εσωτερικά αναχώματα που θα μπορούσαν να περιορίσουν την έκταση της κρίσης του δημοσίου χρέους.

Αναμφισβήτητα, οι ελληνικές τράπεζες έχουν κάνει και κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχιστεί ομαλά ο δανεισμός του Δημοσίου.

Απόδειξη η πρόσφατη έκδοση των 7ετών ομολόγων.

Όμως, είναι σαφές ότι χρειάζεται βοήθεια κι από άλλες εγχώριες δυνάμεις που δεν υπάρχουν αυτήν τη στιγμή.

Δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες χώρες που επίσης αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα, όπως η Βρετανία.

Φυσικά, οι ελληνικοί τραπεζικοί όμιλοι φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτήν την εξέλιξη, με την ουσιαστική διάλυση των Αμοιβαίων Κεφαλαίων Διαχείρισης Διαθεσίμων κατά τη διάρκεια της κρίσης το φθινόπωρο του 2008 αλλά και πριν απ’ αυτό για άλλους λόγους.

Όμως, ο γέγονε, γέγονε, που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Θα πρέπει από κάποιο σημείο να κοιτάξουμε να δημιουργήσουμε μια εσωτερική βιομηχανία μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης.

Η ερχόμενη αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης παρέχει μια τέτοια ευκαιρία με τη δημιουργία ατομικών συνταξιοδοτικών λογαριασμών και την παροχή διαφόρων φορολογικών κινήτρων.

Αναμφισβήτητα, τέτοια ώρα τέτοια λόγια, που λέει κι ο λαός.

Όμως, το σβήσιμο της φωτιάς του δημοσίου χρέους που καίει προέχει.

Επειδή όμως η φωτιά μπορεί να ανάψει ξανά αργότερα, καλό θα ήταν να δούμε παραπέρα.


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!


Dr. Money

[email protected]  

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v