Πατσίζοντας με την Goldman Sachs!

H εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο. Αυτό ακριβώς θα μπορούσε να πετύχει η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη τον θόρυβο που δημιούργησε παγκοσμίως το περίφημο swap του 2001 με την Goldman Sachs.

Δημοσιεύθηκε: 23 Φεβρουαρίου 2010 - 08:02

Dr Money

H Goldman Sachs έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες της ΟΝΕ εκτός από την Ελλάδα χρησιμοποίησαν συναλλαγές swaps για να μετατρέψουν το εξωτερικό χρέος από άλλα νομίσματα σε ευρώ.

Οι βετεράνοι έχουν να λένε για την εκτεταμένη χρήση των swaps από την Iταλία, κυρίως, και άλλων χωρών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.

Ακόμη και σήμερα η Ιταλία φροντίζει να παίζει καλύτερα το παιγνίδι.

Η γείτων χώρα, η οποία έχει υψηλότερο δημόσιο χρέος από την Ελλάδα ως ποσοστό του ΑΕΠ, φροντίζει να μη συμπεριλαμβάνει τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων στον ετήσιο δανεισμό της, σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Ο δανεισμός σε έντοκα συνυπολογίζεται στα 54 - 55 δισ. ευρώ που εκτιμάται ο φετινός δανεισμός της Ελλάδας.

Όμως, η Ιταλία και οι άλλες χώρες της ΟΝΕ δεν έχουν γίνει βούκινο διεθνώς για τις συναλλαγές τους σε swaps ή για τη μη συνεκτίμηση των εκδόσεων εντόκων γραμματίων στο ποσό που δανείζονται ετησίως όπως έχει γίνει η Ελλάδα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το swap του 2001 είχε "ευγενή" σκοπό και ήταν συμβατό με τους λογιστικούς κανόνες της εποχής.

Σκοπός ήταν να μην αποτυπωθεί η ανατίμηση του δολαρίου και του γεν έναντι του ευρώ στο δημόσιο χρέος, ώστε η χώρα να συνεχίσει να δείχνει μείωση στο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και να μην εγκληθεί ότι "μαγείρεψε" τα νούμερα να μπει στην ΟΝΕ.

Το γεγονός ότι η ίδια φρόντισε να δείξει πως μαγειρεύει τα στατιστικά στοιχεία, προχωρώντας σε δύο απογραφές, μία το 2004 και μία το 2009, είναι κάτι που θα απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος.

Όμως, το περίφημο swap του 2001 τιμολογήθηκε με τέτοιο τρόπο στην αρχή και ξαναπακεταρίστηκε εν συνεχεία κάνα δυο φορές ώστε να καταστεί "χρυσή" συναλλαγή για την Goldman Sachs και πολύ ακριβή για το Δημόσιο, σύμφωνα με τους ειδήμονες.

Αναμφίβολα, το Δημόσιο έκανε λάθος που δεν ζήτησε την άποψη κάποιου τρίτου ώστε να έχει καλύτερη άποψη για την τιμολόγηση του swap.

Το καλό για το Δημόσιο είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά όπου η Goldman Sachs κατηγορείται να έχει πουλήσει περίπλοκα δομημένα προϊόντα σε τρίτους, χωρίς να επεξηγήσει ακριβώς τα ρίσκα της συναλλαγής.

Τοπικές κυβερνήσεις (counties) στις ΗΠΑ την έχουν πάει στα δικαστήρια και έχουν κερδίσει τις υποθέσεις, με αποτέλεσμα να τους πληρώσει αποζημίωση, σύμφωνα με τραπεζίτες.

Εδώ ακριβώς μπαίνει στο μέσον η Ελλάδα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δυσφήμηση της Goldman Sachs από το περίφημο ελληνικό swap του 2001 δεν μπορεί να συγκριθεί με τις προαναφερθείσες περιπτώσεις.

Επομένως, είναι λογικό η Goldman Sachs να μην επιθυμεί να παραμείνει η συγκεκριμένη υπόθεση για πολύ καιρό στο προσκήνιο και το χειρότερο να δει ένα κράτος-μέλος της ΟΝΕ να στρέφεται εναντίον της.

Η Goldman Sachs το γνωρίζει πολύ καλά, όπως άλλωστε οφείλει να το γνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση.

Ένα πράγμα μόνο λείπει:

Να πάρει ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου στο τηλέφωνο τον κ. Gary Cohn, COO της Goldman Sachs, τον οποίο γνωρίζει καλά από τις δύο επισκέψεις που έκανε ο τελευταίος στην Αθήνα, για να του πουλήσει το ντιλ της αγοράς ελληνικών ομολόγων από την Κίνα και άλλα.

Τα υπόλοιπα είναι απλώς θέμα διαπραγμάτευσης.

Εμείς θα "ξεχάσουμε" την υπόθεση του swap, παίρνοντας τα κατάλληλα ανταλλάγματα και η φήμη της Goldman Sachs δεν θα υποστεί μεγαλύτερο πλήγμα.

Μια συναλλαγή είναι κι αυτή.

Μόνο που σε αυτή θα πρέπει να πληρώσει η Goldman για να πατσίσουμε.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.