Oι 3 σχολές, το χρέος και η κωλοτούμπα!

Την ίδια στιγμή που μερικά καλόπαιδα πάνε να βγάλουν το μπάτζετ της χρονιάς μέσα στον πρώτο μήνα, ποντάροντας εναντίον της Ελληνικής Δημοκρατίας κάποιοι άλλοι ακολουθούν διαφορετικό δρόμο.

Δημοσιεύθηκε: 21 Ιανουαρίου 2010 - 07:54

Dr Money

Οι εμπλεκόμενοι σε κάθε πόλεμο επιλέγουν πλευρές.

Μερικοί τάσσονται υπέρ της μιας πλευράς, κάποιοι άλλοι υπέρ της άλλης, ενώ κάποιοι επιλέγουν την ουδετερότητα.

Θα ήταν οξύμωρο αν το ίδιο φαινόμενο δεν παρατηρούνταν στους σύγχρονους χρηματοοικονομικούς πολέμους, όπου το έπαθλο του νικητή δεν είναι το κρανίο ή το πτώμα του αντιπάλου αλλά το χρηματικό μπόνους.

Δεν είναι κακό να θέλει κανείς να τα πάει καλά και να βγάλει κέρδη για να απολαύσει ένα παχυλό μπόνους σε μία χρονιά.

Είναι όμως προφανές ότι στον ιδιότυπο πόλεμο που διεξάγεται εδώ και μερικές εβδομάδες, με επίκεντρο το ελληνικό δημόσιο χρέος και την ικανότητα της χώρας να βάλει τάξη στα δημόσια οικονομικά της, κάποιοι θέλουν να βγάλουν το μπόνους του 2010 μέσα στον πρώτο μήνα.

Με βάση την εικόνα που υπάρχει αυτήν τη στιγμή, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι υπάρχουν 3 σχολές σκέψης και δράσης στα ελληνικά ομόλογα:

Η μία εξ αυτών έχει υιοθετήσει την ουδέτερη στάση που συνοψίζεται στη φράση "περίμενε να δεις" πού πάει το πράγμα (wait-and-see).

Η δεύτερη από τις σχολές υιοθετεί πιο φιλική στάση προς τα ελληνικά χρώματα και θα μπορούσε να αποδοθεί με τη φράση "πάρε το ρίσκο".

Η τρίτη από τις σχολές είναι τελείως αρνητική απέναντι στην Ελληνική Δημοκρατία, όπως είναι γνωστή η χώρα μας στην αγορά ομολόγων.

Η πρώτη σχολή των ουδέτερων ανησυχεί βασικά για τη μεγάλη μεταβλητότητα των ελληνικών ομολόγων και περιμένει να διαμορφωθεί μια τάση πριν τοποθετηθεί στην αγορά.

Στην προκειμένη περίπτωση, την απαρτίζουν τράπεζες και άλλοι που έχουν περισσότερο θετική προδιάθεση, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα είναι χώρα της ευρωζώνης και επομένως υποθέτουν ότι δεν θα αφεθεί τελικά στη μοίρα της.

Η δεύτερη "φιλική σχολή" αποτελείται από τράπεζες και άλλους που πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει τελικά και γι’ αυτό κρατούν επιφυλακτική μεν αλλά θετική στάση, συνιστώντας ενίοτε αγορές ελληνικών ομολόγων.

Η Nomura και η Merrill Lynch θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στην κατηγορία.

Στην τρίτη "εχθρική" σχολή θα έπρεπε να συμπεριλάβει κανείς τα καλόπαιδα των hedge funds που ποντάρουν σε περαιτέρω διεύρυνση των ελληνικών spreads για να βγάλουν λεφτά.

Θα μπορούσε επίσης να συμπεριλάβει τράπεζες των οποίων οι αναλυτές υπονοούν ότι η Ελλάδα θα πάει άκλαυτη, όπως η Deutsche Bank.

Είναι αυτονόητο ότι τα καλόπαιδα των hedge funds που ποντάρουν εναντίον σου μπορεί να αλλάξουν άποψη και στάση μόνο αν διαπιστώσουν ότι χάνουν λεφτά.

Όμως, δεν συμβαίνει αναγκαστικά το ίδιο με τους άλλους πιο παραδοσιακούς παίκτες της ίδιας σχολής, αφού είναι πιο ανοιχτόμυαλοι σε προσφορές για δουλειές και επομένως σε κωλοτούμπες.

Αναμφίβολα, σε έναν μεγάλο οργανισμό, π.χ. τράπεζα, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο θέμα. Όμως, η Ιστορία δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει συστράτευση για τον κοινό σκοπό όταν υπάρχει μεγάλο οικονομικό κίνητρο.

Όλα αυτά όμως χρειάζονται λεπτούς χειρισμούς από τους οικονομικούς "πρεσβευτές" της χώρας των ειδικών αποστολών και τέτοιους μάλλον δεν διαθέτουμε τούτην την ώρα.

Γιατί αν τους διαθέταμε, ο κ. Ackerman και η Deutsche Bank -στενός φίλος παλαιότερα του αείμνηστου Θόδωρου Καρατζά- θα ανήκαν στη φιλική προς τα ελληνικά χρώματα σχολή σκέψης.

Το συμπέρασμα είναι απλό:

Η επιβίωση εξαρτάται από την αποδόμηση της τρίτης "εχθρικής" σχολής σκέψης και δράσης και τούτο απαιτεί τη χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων.

Πάνω απ’ όλα, όμως, απαιτεί την ταχεία εφαρμογή οικονομικών και διαρθρωτικών πολιτικών που θα δείχνουν ότι κατανοούμε το πρόβλημα και είμαστε διατεθειμένοι να το διορθώσουμε.

Μόνο έτσι κάποιοι δεν θα βγάλουν το μπάτζετ του 2010 σε λίγες μόλις εβδομάδες στην καμπούρα της χώρας.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.