Μήπως ήρθε η ώρα για τα ανταλλάγματα;

Η στήριξη με λόγια και έργα του Προγράμματος Σταθερότητας από τους εταίρους μας στην ευρωζώνη είναι απαραίτητη. Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να πάμε κατευθείαν στο ψητό.

Δημοσιεύθηκε: 18 Ιανουαρίου 2010 - 07:52

Dr Money

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι συνήθιζαν να λένε "συν Αθηνά και χείρα κίνει".

Κοινώς, μαζί με την Αθηνά κούνα κι εσύ τα χέρια σου.

Το ρητό ταιριάζει στην τωρινή περίσταση όπου οι αγορές έχουν βάλει στο στόχαστρο τη χώρα.

Αν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της ευρωζώνης, είναι πολύ πιθανόν να είχε φτάσει προ πολλού στα όρια της χρεοκοπίας κατά τα πρότυπα της Ουγγαρίας και να είχε υποστεί τις συνέπειες.

Με το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών να ξεπερνά το 10% του ΑΕΠ και το δημοσιονομικό έλλειμμα σε πλήρη εκτροχιασμό θα ήταν έκπληξη αν οι αγορές δεν μας εξανάγκαζαν να υποτιμήσουμε το εθνικό νόμισμα και να πάρουμε μέτρα σκληρής προσαρμογής.

Ευτυχώς, δεν είμαστε μόνοι.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια και να περιμένουμε ότι θα μας σώσουν οι άλλοι για να μην ταρακουνηθεί το ευρώ και να μην πάρουν κατόπιν σειρά οι άλλοι αδύναμοι κρίκοι της ευρωζώνης.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει σήμερα και αύριο μέσω του υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου τους εταίρους μας πως θα πράξει ό,τι είναι δυνατόν για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν τεθεί στο 3ετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Θα ήταν ευκολότερο να γίνει κάτι τέτοιο αν η υποδοχή που επιφύλαξαν οι αγορές στο Πρόγραμμα Σταθερότητας την προηγούμενη εβδομάδα ήταν καλύτερη.

Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν συνέβη και πλέον η χώρα χρειάζεται περισσότερο από πριν και ίσως από ποτέ τη στήριξη των κεφαλών της ευρωζώνης και της ΕΚΤ.

Μόνο έτσι και με την ομαλή υλοποίηση του προϋπολογισμού του 2010 θα μπορέσει να πείσει τις αγορές ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας θα υλοποιηθεί και οι ίδιοι θα κερδίσουν περισσότερα ποντάροντας σε αυτό το σενάριο παρά σε εκείνο που θέλει η χώρα να κηρύσσει στάση πληρωμών.

Όμως, η στήριξη του Προγράμματος Σταθερότητας από τη Γερμανία και τις άλλες χώρες του σκληρού πυρήνα δεν θα εξαρτηθεί μόνο από την πειθώ του κ. Παπακωνσταντίνου.

Η Ιστορία διδάσκει ότι θα εξαρτηθεί κι από άλλους παράγοντες, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι από τα ανταλλάγματα που θα δώσουμε.

Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου είχε κάνει μια σύντομη αναφορά σε αυτό το θέμα πριν από αρκετό καιρό, συνδέοντας την άσχημη δημοσιονομική κατάσταση με τα εθνικά συμφέροντα.

Πολλοί απόρησαν εκείνη την περίοδο, ενώ μερικοί άλλοι το θεώρησαν πολιτική υπερβολή ή πολιτικό ελιγμό.

Όποιος κι αν ήταν ο λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε εκείνο το επιχείρημα, δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχει βάση.

Ακόμα και αν δεν δημοσιοποιηθούν ποτέ, η χώρα είναι πολύ πιθανόν να δώσει ανταλλάγματα για τη στήριξη που επιθυμεί να έχει, κυρίως από τη Γερμανία αλλά και από τις άλλες χώρες του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης.

Πόσοι άλλωστε γνωρίζουν πως ανάλογο αλισβερίσι έγινε το 1998 για την είσοδο της δραχμής στον Ευρωπαϊκό Σύστημα των Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ERM) και τι ανταλλάγματα τελικά δόθηκαν;

Κατά σύμπτωση, συντηρητική κυβέρνηση υπήρχε τότε στη Γερμανία, συντηρητική υπάρχει και σήμερα.

Αναμφίβολα, το παζάρι για τα ανταλλάγματα είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα που δεν σηκώνει ούτε διαρροές ούτε τίποτε τέτοιο και γι’ αυτό θα κλείσει σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Το αν τα ανταλλάγματα είναι απλώς οικονομικής φύσεως, π.χ. αγορές στρατιωτικού υλικού από τη Γερμανία, το θέμα του ΟΤΕ κτλ, ή αν θα επεκταθούν και σε άλλα εθνικά ζητήματα π.χ. Σκοπιανό, Τουρκικό, Κυπριακό κτλ είναι δύσκολο να πει κανείς.

Θα ήταν όμως απίθανο η στήριξη που ζητάμε για το Πρόγραμμα Σταθερότητας και τη λύση της πολιορκίας των αγορών να μας δοθεί χωρίς ανταλλάγματα.

Ας μη χάνουμε λοιπόν χρόνο, όντως υπό πίεση από τις αγορές, αφού έτσι κι αλλιώς η κουβέντα για τα ανταλλάγματα θα γίνει.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.