Αγορές: Πόσο ακόμη θα παίζει η μουσική;

Όλα τα ράλι έχουν μουσική υπόκρουση, αλλά κάποτε σταματά. Μερικοί το αντιλαμβάνονται αν και πρέπει να χορεύουν. Γι’ αυτούς και για όλους τους άλλους το σωστό τάιμινγκ είναι το παν.

Δημοσιεύθηκε: 29 Οκτωβρίου 2009 - 07:49

Dr Money

Ορισμένες φορές ακόμα κι αυτοί που βλέπουν τι έρχεται μπορεί να κάνουν λάθος στο τάιμινγκ.

Τον Ιούλιο του 2007 όταν ξεκινούσε η πιστωτική κρίση, η οποία έμελλε να μετατραπεί στη μεγαλύτερη χρηματοοικονομική κρίση από τη δεκαετία του 1930, ένας Αμερικανός μεγαλοτραπεζίτης, που λίγο αργότερα θα γινόταν θύμα της, περιέγραψε με λίγα λόγια αυτό που πολλοί ήξεραν.

Αναφερόμαστε στον κ. Chuck Prince, στον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της Citigroup, ο οποίος δήλωσε το εξής: "Όταν η μουσική σταματήσει, υπό όρους ρευστότητας, τα πράγματα θα γίνουν πιο περίπλοκα. Εντούτοις, όσο η μουσική παίζει θα πρέπει να είσαι όρθιος και να χορεύεις. Συνεχίζουμε να χορεύουμε".

Ο κ. Prince και η Citigroup έμειναν στον χορό της ρευστότητας περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε και το πλήρωσαν με παραίτηση-απόλυση ο πρώτος και με μεγάλο πλήγμα στο όνομα και στο μέγεθός της η δεύτερη.

Από τότε μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι των χρηματιστηριακών αγορών και των οικονομιών.

Το νερό δεν είναι άλλο από τη ρευστότητα με την οποία οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, της ευρωζώνης, της Βρετανίας κι άλλων χωρών έχουν τροφοδοτήσει το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα.

Οι κεντρικές τράπεζες έχουν προχωρήσει, ως γνωστόν, σε αυτήν την κίνηση, ελπίζοντας να πάρει μπροστά η μίζα της παγκόσμιας οικονομικής μηχανής.

Όμως, οι αγορές που έχουν πλημμυρίσει στο ρευστό αναζητούν δικαιολογίες για να προεξοφλήσουν ότι η παγκόσμια οικονομική μηχανή θα πάρει μπροστά.

Αυτό εξηγεί γιατί δεν έχουν αφήσει ούτε ένα τέτοιο καλό στοιχείο να πάει χαμένο είτε λέγεται καταναλωτική και επιχειρηματική εμπιστοσύνη, είτε βιομηχανική παραγωγή και αγορές κατοικιών.

Η μουσική της ρευστότητας λοιπόν παίζει και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις οι επαγγελματίες επενδυτές δεν μπορεί να την αγνοήσουν ακόμα κι αν γνωρίζουν όπως ο κ. Chuck Prince τον Ιούλιο του 2007 ότι κάποτε θα σταματήσει.

Το κυνήγι των αποδόσεων είναι σημαντικό για ανθρώπους των οποίων τα μπόνους εξαρτώνται από τις επιδόσεις των χαρτοφυλακίων που διαχειρίζονται.

Όμως, επενδύσεις που βασίζονται κυρίως στη δυναμική των αγορών και στη ρευστότητα και δευτερευόντως στα θεμελιώδη δεδομένα διατρέχουν τον κίνδυνο να μετατραπούν σε φούσκες αν το καλό σενάριο της οικονομικής ανάκαμψης και κατόπιν ανάπτυξης δεν επιβεβαιωθεί.

Εδώ και καιρό οι αγορές ποντάρουν στην υπόθεση ότι το φθηνό χρήμα θα συνεχίσει να ρέει στο σύστημα.

Πρόκειται για τον ίδιο ουσιαστικά λόγο που τροφοδοτούσε την άνοδο των αγορών πριν ξεσπάσει η κρίση.

Αναμφισβήτητα, υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να μην επιθυμούν ο κ. Bernanke, ο κ. Trichet και ο κ. King να αρχίσουν να αποτραβούν μέρος της τεράστιας ρευστότητας που έχουν διοχετεύσει στις αγορές.

Υπάρχουν όμως άλλοι, όπως η Κεντρική Τράπεζα της Νορβηγίας και η κυβέρνηση της Βραζιλίας που για διαφορετικούς λόγους η καθεμία θεωρούν πως θα πρέπει να μπει κάποιο φρένο είτε αυξάνοντας τα επιτόκια είτε επιβάλλοντας φόρο 2% για αγορές μετοχών από ξένους.

Με άλλα λόγια, η παγκόσμια ρευστότητα μπορεί να αρχίσει να στερεύει και οι αγορές να το προεξοφλούν αρκετό καιρό πριν οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες αναλάβουν δράση, πέφτοντας στην παγίδα όπου έπεσαν μεγάλοι traders της Wall Street και τα αφεντικά τους όπως ο κ. Prince.

Dr. Money

dr@euro2day

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.