Η Εθνική, oι θεατές και οι ξενοδόχοι!

Μερικοί πιστεύουν ότι η Εθνική θα μπορούσε να αποφύγει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του 1,25 δισ. ευρώ αν συμμετείχε με μεγαλύτερο ποσοστό στο πακέτο στήριξης. Λησμονούν προφανώς τους ξενοδόχους.

Δημοσιεύθηκε: 18 Ιουνίου 2009 - 07:59

Dr Money

Η αιφνιδιαστική για πολλούς κίνηση της Εθνικής να προχωρήσει σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου μέχρι το ποσό του 1,25 δισ. ευρώ ήταν επόμενο να προκαλέσει πικρίες σε αρκετούς ανταγωνιστές της.

Οι πικρίες είναι δικαιολογημένες.

Άλλωστε δεν είναι μικρό πράγμα να βλέπεις τη μετοχή σου να κατακρημνίζεται έπειτα από τέτοιο ράλι λόγω της απόφασης της ηγέτιδας δύναμης της ελληνικής τραπεζικής αγοράς να ενισχύσει τα ίδια κεφάλαιά της μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου.

Ούτε είναι εύκολο να αντιλαμβάνεσαι ότι τώρα πλέον θα πρέπει να είσαι για κάποιο χρονικό διάστημα θεατής σε ένα έργο που έχει πρωταγωνιστές άλλους, περιμένοντας πότε θα έρθει η σειρά σου.

Είναι λοιπόν εύλογο να αντιδράς ύστερα από όλα αυτά και ενίοτε να επιχειρηματολογείς ότι πίσω από την αύξηση κρύβονται άλλες σκοπιμότητες της διοίκησης της Εθνικής, όπως η μείωση της συμμετοχής των ασφαλιστικών ταμείων στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας.

Δεν είναι μάλιστα παράξενο να δείχνεις ότι η Εθνική Τράπεζα θα μπορούσε να συμμετάσχει στο κρατικό πακέτο στήριξης σε μεγαλύτερο βαθμό, αποδεχόμενη πολύ μεγαλύτερη κεφαλαιακή ενίσχυση από το κράτος σε σχέση με τα 350 εκατ. ευρώ που συμφώνησε να λάβει.

Είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς γιατί θα πρέπει να προχωρήσει η Εθνική σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 1,25 δισ. ευρώ και να μην αποδεχτεί να λάβει το ίδιο περίπου ποσό από το κράτος έστω και υπό τη μορφή είδους, δηλαδή 5ετών κρατικών ομολόγων.

Μια ένσταση θα μπορούσε να είναι καθαρά ιδεολογική.

Όποιος πιστεύει ότι το κράτος είναι πηγή ρουσφετιών, ανικανότητας, μειωμένης παραγωγικότητας και επομένως κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στην οικονομία και στις επιχειρήσεις όπου βάζει το χεράκι του, θα μπορούσε να το επικαλεστεί ως επιχείρημα.

Υπό αυτή την έννοια, όσο αυξάνει η κρατική επιρροή στην Εθνική τόσο το χειρότερο.

Φυσικά, το αντεπιχείρημα είναι ότι καλώς ή κακώς ούτε η σημερινή διοίκηση ούτε οι προηγούμενες θα μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς την έστω έμμεση
κρατική στήριξη στις γενικές συνελεύσεις των μετόχων.

Όλα αυτά είναι λογικά επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα.

Δεν χρειάζεται όμως να έχεις κάνει τίποτα ιδιαίτερες γνώσεις για να φτάσεις σε αυτά τα συμπεράσματα.

Όμως, κάποιος θα περίμενε από ανθρώπους που διαθέτουν πείρα και γνώσεις να σταθούν περισσότερο σε έναν άλλο, πιο σημαντικό, λόγο για τον οποίο η διοίκηση της Εθνικής θα έπρεπε να επιλέξει τη μέθοδο της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου αντί της διευρυμένης κρατικής συμμετοχής.

Αναφερόμαστε στη στάση της Standard & Poor’s και ίσως άλλων οίκων αξιολόγησης που θεωρούν την προσφυγή μιας τράπεζας στην κρατική θαλπωρή σημάδι αδυναμίας.

Πρόκειται για μια θεώρηση των πραγμάτων η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της σιγουριάς και ασφάλειας που εξασφαλίζει η συμμετοχή των τραπεζών στα κρατικά πακέτα στήριξης όπως οι περισσότεροι πιστεύουν.

Από τη στιγμή που οι αναβαθμίσεις ή υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας των τραπεζών από αυτούς τους οίκους έχουν μεγάλη σημασία στη μελλοντική πορεία τους, δεν θα ήταν σώφρον να αγνοηθούν.

Υπό αυτή την έννοια, μερικοί τραπεζίτες είτε αγνοούν είτε κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως υπάρχουν ξενοδόχοι (S&P κ.ά.).

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.