Η ελληνική "σκλήρωση"!

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η Σοφοκλέους δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Στους γνωστούς θα πρέπει να προστεθεί ένας ακόμη. Πρόκειται για μια νέα διεθνή επενδυτική τάση.

Δημοσιεύθηκε: 23 Ιανουαρίου 2009 - 07:58

Dr Money

Οι ξένοι επενδυτές είναι καθαροί πωλητές στο Χρηματιστήριο Αθηνών εδώ και πολλούς μήνες.

Μερικοί από αυτούς, π.χ. hedge funds, αναγκάστηκαν να πουλήσουν είτε για να καλύψουν τρύπες που άνοιξαν η μόχλευση και τα στοιχήματα σε άλλες αγορές είτε για να έχουν λεφτά ώστε να ικανοποιήσουν τις ρευστοποιήσεις των μεριδιούχων τους.

Οι πιο παραδοσιακοί θεσμικοί επενδυτές πούλησαν στο πλαίσιο της υιοθέτησης πιο συντηρητικής επενδυτικής πολιτικής.

Η τελευταία μεταφράστηκε σε μείωση του ποσοστού του συνολικού χαρτοφυλακίου τους που ήταν σε μετοχές και σε αύξηση εκείνου που είχαν σε ρευστά διαθέσιμα.

Μικρότερες αγορές, όπως η ελληνική, πλήρωσαν πιο ακριβά την απέχθεια των ξένων απέναντι στο ρίσκο γιατί, εκτός των άλλων, είχαν μικρότερο βάθος και συνακόλουθα εμφάνιζαν υψηλό βαθμό μεταβλητότητας των τιμών.

Για να πουλήσει κάποιος 300.000 μετοχές μιας μεγάλης ελληνικής τράπεζας χρειαζόταν να περιμένει περισσότερες συνεδριάσεις απ’ όσο αν έκανε το ίδιο σε μια άλλη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αγορά που είχε περισσότερη ρευστότητα.

Έπειτα από τόσο μεγάλη βουτιά των δεικτοβαρών μετοχών και το ξεπούλημα των ξένων θεσμικών θα περίμενε κανείς να περάσουμε σε φάση σταθεροποίησης.

Όμως, κάθε απόπειρα ανόδου της Σοφοκλέους συναντά καταιγισμό πωλήσεων.

Η συνηθισμένη εξήγηση είναι η υποχώρηση των μεγάλων ξένων αγορών.

Όμως, υπάρχει μία νέα παράμετρος που επηρεάζει αρνητικά όλες τις ελληνικές εταιρίες.

Η συνειδητοποίηση πολλών ξένων ότι οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας θα είναι χειρότερες απ’ ό,τι πολλοί νόμιζαν πριν από λίγο καιρό.

Ακόμη κι αν ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας πέσει στο 1% αντί του 0,2% που προβλέπει η Κομισιόν για το 2009, οι επιπτώσεις στις πωλήσεις και στα κέρδη των επιχειρήσεων θα είναι σημαντικές.

Φυσικά, το ίδιο συμβαίνει σε άλλες χώρες. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά.

Αυτή προσδιορίζεται από τα περιθώρια ελευθερίας που δίνει κάθε χώρα στις επιχειρήσεις της να μειώσουν το κόστος τους και να προστατεύσουν την κερδοφορία τους. Η αγορά εργασίας και η λειτουργική μόχλευση των εταιριών εμπίπτουν στην κατηγορία.

Η διαφορά από χώρα σε χώρα προσδιορίζεται επίσης από τη δυνατότητα του ίδιου του κράτους να αναπροσαρμόσει την οικονομική πολιτική του για να αντιμετωπίσει την ύφεση.

Δυστυχώς, οι ξένοι επενδυτές που αναζητούν τέτοιες χώρες μας βάζουν άσχημο βαθμό και στα δύο.

Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα έχει μικρότερη... ευλυγισία σε σχέση με ένα μεγάλο δείγμα χωρών διεθνώς.

Μόνη παρηγοριά είναι ότι είμαστε σε καλύτερη μοίρα από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, σύμφωνα με την κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2008.

Επιπλέον, oι ελληνικές εταιρίες δεν έχουν χαμηλό ποσοστό σταθερού κόστους ως προς το συνολικό (operational leverage), αλλά τουλάχιστον αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό των επιχειρήσεων της ευρωζώνης.

Ούτε η Ελλάδα έχει μεγάλα περιθώρια για να εφαρμόσει επεκτατική δημοσιονομική πολιτική προκειμένου να αντισταθμίσει τις αρνητικές συνέπειες της διεθνούς κρίσης λόγω του υψηλού δημόσιου χρέους που συσσωρεύσαμε από το 1980 μέχρι σήμερα.

Ευτυχώς, μάλιστα, που υπάρχουν τα κοινοτικά προγράμματα και πακέτα, γιατί διαφορετικά η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη.

Όσοι λοιπόν ξένοι επενδυτές αναζητούν χώρες των οποίων οι επιχειρήσεις μπορούν να μειώσουν τα κόστη για να αντισταθμίσουν την αναμενόμενη μείωση των πωλήσεων, είναι σίγουρο ότι δεν θα συμπεριλάβουν την Ελλάδα σε αυτές.

Ούτε όμως θα τη συμπεριλαμβάνουν σε εκείνες τις χώρες που εκτιμούν ότι θα βγουν γρηγορότερα από την κρίση επειδή οι κυβερνήσεις τους μπορούν να εφαρμόσουν πιο επιθετική πολιτική τόνωσης της ζήτησης και της προσφοράς.

Επομένως, δεν μπορούμε να μπούμε στο ραντάρ των ξένων επενδυτών που αναζητούν τέτοιες επενδυτικές ευκαιρίες εν μέσω κρίσης κι αυτό στερεί από τη Σοφοκλέους κάποια επενδυτικά κεφάλαια.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.