Τα σούπερ μπαζούκα και η στρακαστρούκα!

Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος για να διαπιστωθεί αν τα μέτρα στήριξης των τραπεζών που ανακοινώθηκαν το σαββατοκύριακο θα αποδώσουν: Η διατραπεζική αγορά. Όμως, στο βάθος υπάρχει κάτι ακόμη.

Δημοσιεύθηκε: 13 Οκτωβρίου 2008 - 07:36

Dr Money

Όταν η Fed, η ΕΚΤ και άλλες κεντρικές τράπεζες ανακοίνωναν μείωση του βασικού επιτοκίου παρέμβασης κατά μισή μονάδα, την περασμένη εβδομάδα, οι πιο πολλοί περίμεναν ανοδική αντίδραση των χρηματιστηριακών αγορών.

Όμως, η αρχική θετική αντίδραση συνοδεύτηκε από βουτιά των χρηματιστηριακών δεικτών λίγο αργότερα, σπέρνοντας την απογοήτευση και τον πανικό.

Τι είχε συμβεί; Αυτό που περίμεναν οι πιο βαθιοί γνώστες της κρίσης και συνοψίζεται στη φράση που έχουμε ξαναχρησιμοποιήσει στο παρελθόν:

"It’s the credit, not the Fed".

Τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά του ευρώ και του δολαρίου παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα καθώς οι τράπεζες συνέχιζαν να μη δανείζουν η μία στην άλλη για να μη μείνουν με τον μουντζούρη στο χέρι.

Από τότε μέχρι σήμερα, δηλαδή μέσα σε λίγες ημέρες, πολλά έχουν αλλάξει.

Ο κ. Paulson έβαλε περισσότερο νερό στο "καπιταλιστικό" κρασί του, ανακοινώνοντας ότι μέρος του περίφημου πακέτου των 700 δισ. δολαρίων θα διοχετευόταν για συμμετοχή σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων αμερικανικών τραπεζών.

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επίσης, προχώρησαν στην υιοθέτηση ενός ευρύ πλαισίου μέτρων, που αποσκοπεί στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα μέσω ενέσεων ρευστότητας, αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου κ.λπ.

Ουσιαστικά, τοποθετούν ένα κρατικό δίχτυ κάτω από το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν.

Απομένουν κάποιες νέες μειώσεις των βασικών επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες, π.χ. από την ΕΚΤ, η προσφορά δανείων στις επιχειρήσεις από τις τελευταίες, π.χ. μέσω αγοράς commercial paper, και, τέλος, η κρατικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος.

Παρότι, λοιπόν, οι αγορές δεν λειτουργούν ορθολογικά εδώ και αρκετό καιρό, η ισχύς των μέτρων είναι τόσο μεγάλη ώστε δύσκολα θα διαφύγει από την προσοχή των συμμετεχόντων σήμερα.

Όσο, λοιπόν, και αν ο φόβος βασιλεύει, τα μέτρα αποτελούν έναν καλό καταλύτη για τη σταδιακή ομαλοποίηση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά, αρχής γενομένης από σήμερα, που λογικά θα προκαλέσει ράλι στις υπερπουλημένες χρηματιστηριακές αγορές.

Τι θα μπορούσε να χαλάσει το πάρτι;

Οι αμφιβολίες για τη δυνατότητα των κρατών να σώσουν τα τραπεζικά τους συστήματα, αφού η επιθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν αμφισβητείται.

Πώς μπορεί π.χ. μια χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να εγγυηθεί τη διάσωση του τραπεζικού της συστήματος, όταν τα κεφάλαια που απαιτούνται είναι πολύ μεγάλα;

Στην περίπτωσή μας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ βρίσκεται κοντά στο 92%, ενώ μόνο η εγγύηση των καταθέσεων στις τράπεζες από μη χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ανέρχεται στο 85% περίπου και η κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα όπως παλιά;

Πρακτικά δεν μπορεί (στρακαστρούκα).

Απλώς ελπίζει ότι δεν θα χρειαστεί να μπει σε αυτή τη διαδικασία ή, ακόμη και αν χρειαστεί, τα μεγέθη θα είναι πολύ μικρότερα.

Ευτυχώς, τέτοιο θέμα αξιοπιστίας δεν τίθεται για άλλες μεγάλες χώρες με πολύ μικρότερο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και με πολύ μεγαλύτερο βάρος στην οικονομία της ευρωζώνης.

Επειδή, λοιπόν, η Ελλάδα έχει πολύ μικρότερο ειδικό βάρος και οι εγχώριες τράπεζες βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με άλλες, το μόνο που χρειάζεται είναι να πειστούν οι αγορές ότι η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ισπανία μπορούν να τα καταφέρουν (σούπερ μπαζούκα).

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι όποιες πιθανότητες ενός χρηματιστηριακού και οικονομικού κραχ θα έχουν μειωθεί ακόμη περισσότερο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.