Όλοι χάνουν από τον πόλεμο των δασμών αλλά ένας περισσότερο

Και οι δυο ήταν Ρεπουμπλικάνοι ενω πρόεδρος είχε εκλεγεί το 1928 ο Ρεπουμπλικανός Hoover με την υπόσχεση να προστατεύσει τους αμερικανούς αγρότες απο τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων. Οι Ρεπουμπλικάνοι ήλεγχαν τόσο την Γερουσία όσο και την Βουλή των Αντιπροσώπων όπως τώρα.

Όμως, οι ΗΠΑ είχαν εμπορικό πλεόνασμα τότε σε αντίθεση με τώρα. O εξηλεκτρισμός και τα αυτοκίνητα είχαν αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα και καταστήσει πολλά αμερικανικά ανταγωνιστικά διεθνώς.  

Ο Hoover υπέγραψε τον νόμο υποκύπτοντας στις πιέσεις του κόμματος του και των συνδικάτων.Κι αυτό παρά την έκκληση 1000 και πλέον οικονομολόγων,όπως ο Irving Fischer, αλλά και του Henry Ford της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας να βάλει βέτο.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο νόμος Smoot-Hawley θεωρείται υπεύθυνος για το βάθεμα της Μεγάλης Ύφεσης και γι' αυτό εγκαταλείφθηκε το 1934.

Σήμερα, οι ΗΠΑ εμφανίζουν έλλειμμα στο εμπορικό τους ισοζύγιο.  Για τον Ρόμπερτ Ναβάρο και τον πρόεδρο Τραμπ, τα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ με τις άλλες χώρες είναι άδικα και θα πρέπει να κλείσουν το συντομότερο. Οι δασμοί είναι το όπλο. 

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ναβάρο, συμβούλου του προέδρου Τραμπ, όχι μόνο τα τελικά προϊόντα αλλά και τα ανταλλακτικά από τα οποία γίνονται θα πρέπει να κατασκευάζονται στις ΗΠΑ. Αν οι ΗΠΑ έχουν το εργατικό δυναμικό να τα κάνουν και πόσα χρόνια θα χρειασθούν για να γίνουν τα εργοστάσια είναι προφανώς δευτερεύοντα ζητήματα.

Ακόμη ίσως πιο σημαντικό είναι μήπως το κόστος κατασκευής τους στις ΗΠΑ είναι τόσο υψηλό που δεν θα είναι ανταγωνιστικά διεθνώς και επομένως δεν θα εξάγονται. Θα είναι προϊόντα για εσωτερική κατανάλωση σε μια χώρα όπου ζει το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι ΗΠΑ θα χάσουν εκατοντάδες δισ. δολάρια σε εξαγωγές και οι αμερικανοί καταναλωτές θα τα πληρώνουν πιο ακριβά σε σύγκριση με κάποια αντίστοιχα ξένα. 

Σύμφωνα με την συλλογιστική του Ναβάρο, οι ΗΠΑ έχουν το πάνω χέρι γιατί είναι μια μεγάλη αγορά με ισχυρή αγοραστική δύναμη στην οποία οι υπόλοιπες χώρες θέλουν να έχουν πρόσβαση.

Όμως, υπάρχει διαφορετική άποψη. Σύμφωνα μ' αυτή, το πλεονέκτημα έχει η χώρα με το εμπορικό πλεόνασμα π.χ. η Κίνα. Σύμφωνα με το Foreign Affairs, η Κίνα χάνει πωλήσεις δηλαδή χάνει έσοδα. Αυτό μπορεί να το αντιμετωπίσει  είτε πουλώντας περισσότερα αγαθά σε άλλες αγορές, είτε τονώνοντας την εσωτερική κατανάλωση με δημοσιονομικά και άλλα μέτρα, είτε μειώνοντας τις δαπάνες. 

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Όμως, η χώρα με το εμπορικό έλλειμμα, όπως η ΗΠΑ, έχει μεγαλύτερο πρόβλημα. Κι αυτό γιατί δαπανά περισσότερα απ' όσα αποταμιεύει. Στον  εμπορικό πόλεμο, θα μειώσει τα αγαθά που χρειάζεται καθώς οι δασμοί τα κάνουν πιο ακριβά και αυτό θα το αισθανθούν συγκεκριμένες βιομηχανίες, πολιτείες κ.τλ.  

Αναμφίβολα, όλοι χάνουν σ' ένα εμπορικό πόλεμο όπως έγινε την δεκαετία του 1930. Όμως, η χώρα με το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα χάνει περισσότερα αν το Foreign Affairs έχει δίκιο.