Οι δικαστικές αποστάσεις α λα καρτ δεν βοηθούν τη χώρα

Δεν είναι λογικό να βγαίνουν δικαστικές αποφάσεις για κάποια θέματα που αφορούν χιλιάδες κόσμο και να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σ’ αυτούς που προσέφυγαν στα δικαστήρια μέχρι κάποια ημερομηνία, π.χ. επειδή είχαν τα λεφτά να πληρώσουν δικηγόρους, για να το κάνουν, και σ’ αυτούς που δεν προσέφυγαν. 

Αυτό δηλαδή που συνέβη μετά την απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου  για τα αναδρομικά των συνταξιούχων του Δημοσίου για την περίοδο 11/6/2015 με 11/5/2016. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, δηλαδή απόφαση με κριτήριο την ημερομηνία της προσφυγής ως μέσο επιλογής των δικαιούχων. Στις Αγγλοσαξονικές χώρες και όχι μόνο, τέτοιες αποφάσεις αφορούν όλους τους εμπλεκόμενους και όχι μόνο μερικούς.   

Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα θέματα που σχετίζονται με την Δικαιοσύνη στη χώρα μας όπως οι καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων. Δεν είναι μυστικό ότι οι μεγάλες καθυστερήσεις αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην υλοποίηση επενδύσεων από ντόπιους και στην προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό διαχρονικά.

Σε κάποιο βαθμό εξηγεί το συγκριτικά χαμηλότερο ποσοστό των επενδύσεων ως προς το ΑΕΠ. Επιπλέον, εν μέρει  εξηγεί γιατί μεγάλες  ξένες εταιρείες συνεταιρίζονται  με Ελληνικές που ανήκουν σε ολιγάρχες, όπως κάνουν σε αναπτυσσόμενες χώρες. Κι όλα μαζί εξηγούν εν μέρει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας με την μικρή συνεισφορά των επενδύσεων.  

Οι καθυστερήσεις στις δικαστικές αποφάσεις συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν 37 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους έναντι 17 δικαστών ανά 100.000 κατοίκους στην ΕΕ κατά μέσο όρο σύμφωνα με τον κ. Φλωρίδη, Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. 

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν 47.000 δικηγόροι στην Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων έναντι μόλις 6.500 στην Αυστρία των 9,1 εκατ. κατοίκων. Οι τελευταίοι θα πρέπει να ζήσουν κι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουν δουλειά δηλαδή αρκετές υποθέσεις.  

Προφανώς, οι καθυστερήσεις στις δικαστικές αποφάσεις οφείλονται στην πληθώρα των υποθέσεων που φθάνουν στα δικαστήρια. Στην Αγγλία κι αλλού,  ο κανόνας είναι πως οι υποθέσεις συμβιβάζονται αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα.    

Εκτός από τις καθυστερήσεις, ολοένα και περισσότεροι πολίτες αμφισβητούν την ποιότητα των αποφάσεων αν και δεν έχουν γνώση της δικογραφίας, βασιζόμενοι στην άποψη που έχουν σχηματίσει. Κατά την ταπεινή μας άποψη, η αμφισβήτηση τροφοδοτείται από την μη ξεκάθαρη διάκριση των τριών εξουσιών στην Ελλάδα και ιδιαίτερα της εκτελεστικής από την δικαστική εξουσία.  

Υπενθυμίζεται ότι η εκάστοτε κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας. Πιο συγκεκριμένα, μέσω προεδρικού διατάγματος, διορίζει την ηγεσία του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. 

Ακόμη, οι δικαστές έχουν τα ίδια φορολογικά προνόμια με τους βουλευτές. Αν πάμε πίσω στο 2016, εν μέσω οικονομικής κρίσης, θα δούμε την πολιτική ηγεσία να πειθαρχεί στην απόφαση του Μισθοδικείου, ενός οργάνου στο οποίο συνυπάρχουν δικαστές και δικηγόροι, για ίση φορολογική μεταχείριση των δικαστών με τους βουλευτές. Αυτή αφορούσε τον υπολογισμό του οφειλόμενου φόρου εισοδήματος μετά την αφαίρεση ποσοστού 25% από τις ακαθάριστες αποδοχές τους (εν ενεργεία και συντάξιμες) κατά τα πρότυπα των βουλευτών.

Η επανακκαθάριση των φορολογικών δηλώσεών των δικαστικών λειτουργών οδήγησε στην αναδρομική επιστροφή φόρων χιλιάδων ευρώ στον καθένα ως αχρεωστήτως καταβληθέντα. 

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Όλα αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να επανεξετασθούν και να δοθούν λύσεις ώστε να έχουμε γρηγορότερη και καλύτερη απονομή Δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Αν δεν γίνει, όπερ το πιθανότερο, θα τρώμε τις σάρκες μας.