H EE βάζει μεγαλύτερα εμπόδια στο εμπόριο από τους πιθανούς δασμούς Τραμπ 

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.  

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η στήλη  αναφέρεται στην Κομισιόν και άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους, οι οποίοι τάσσονται υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και κατά των προστατευτικών πολιτικών όπως η διαφαινόμενη επιβολή δασμών από τον πρόεδρο Τραμπ. 

Δεν είναι οι μόνοι που ανησυχούν. Πράγματι, έρευνα των FT ανάμεσα σε ευρωπαίους οικονομολόγους  βρήκε πως το 69% θεωρεί  ένα εμπορικό πόλεμο που θα προκληθεί από τους δασμούς ως την μεγαλύτερη απειλή για την οικονομία του μπλοκ. Το 50% της οικονομίας της ΕΕ προέρχεται από το εμπόριο. 

Όμως, πριν η ΕΕ αρχίσει να διαμαρτύρεται, σωστά, για τους πιθανούς δασμούς του Τραμπ θα έπρεπε να κάνει κάτι άλλο. Να εμβαθύνει την Κοινή Αγορά και να επωφεληθεί, αίροντας τα εμπόδια που διάφορες χώρες-μέλη έχουν βάλει με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί σωστά. 

Όπως επισημαίνει το The Conference Board, τα εσωτερικά εμπόδια στο εμπόριο βιομηχανικών ειδών που έχουν βάλει διάφορες χώρες αντιστοιχούν σε δασμούς 45% ενώ στις ΗΠΑ είναι τρείς φορές χαμηλότερα. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι η παραγωγικότητα εργασίας θα αυξανόταν 7% μέσα σε 7 χρόνια, αν τα εμπόδια στη βιομηχανία μειώνονταν στα επίπεδα των ΗΠΑ. Πολύ χειρότερη είναι η κατάσταση  στο ενδοκοινοτικό εμπόριο υπηρεσιών. Εκεί, τα εμπόδια ισοδυναμούν με δασμούς 110%. 

Δεν είναι τυχαίο ότι τραπεζική ένωση δεν έχει προχωρήσει ακόμη παρότι υπάρχει πλέον κοινός επόπτης, δηλ. η ΕΚΤ και ο SSM.  

Πριν λοιπόν ξεκινήσουν οι διαμαρτυρίες σε περίπτωση επιβολής δασμών από τον Τραμπ, οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ έχουν την ευκαιρία να τονώσουν το ενδοκοινοτικό εμπόριο, αυξάνοντας παράλληλα τα έσοδά τους και ενισχύοντας την οικονομία τους με την εμβάθυνση της Ενιαίας Αγοράς. Πως; Βγάζοντας τα εμπόδια που υπάρχουν.  

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ΕΕ θα πρέπει να εγκαταλείψει την εξωστρέφειά της και την προσπάθεια διεύρυνσης της παρουσίας της σε άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ.  

Εκεί, ο Ελον Μάσκ θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί λιμπεραλιστής (φιλελευθεριστής).Όμως, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διεκδικεί τον τίτλο του σύγχρονου μερκαντιλιστή. Κι αυτό γιατί προσπαθεί να αντιστρέψει μια τάση που βρίσκεται σε εξέλιξη για πάνω από ένα αιώνα με την επιβολή δασμών. 

Ο στόχος της επιβολής δασμών από την μεριά του είναι λίγο πολύ γνωστός. Να μειώσει το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο με την ΕΕ και άλλες χώρες, επαναπατρίζοντας θέσεις εργασίας, Να τους χρησιμοποιήσει ως γεωπολιτικό όπλο για να προωθήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και να αντλήσει περισσότερα έσοδα για να κλείσει την τρύπα του προϋπολογισμού. 

Η ΕΕ βρίσκεται στο στόχαστρο του Τραμπ, κάτι που επισήμανε πρόσφατα, λέγοντας ότι η ΕΕ δεν συμπεριφέρεται καλά στις ΗΠΑ, υπονοώντας το μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα της ΕΕ σε σχέση με τις ΗΠΑ. Αν πιστέψουμε διάφορα δημοσιεύματα, είναι πολύ πιθανόν ο  Τραμπ να επιβάλει δασμούς 10% σε όλες ή αρκετές εξαγωγές των χωρών της ΕΕ προς τις ΗΠΑ το επόμενο διάστημα.      

Όσο σημαντικό γεγονός κι αν είναι, μια ενδεχόμενη επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ, άλλο τόσο είναι να κατανοήσει η Κομισιόν  και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών ότι θα πρέπει να αφαιρέσουν τα εμπόδια, π.χ. κανονιστικά, από το εμπόριο και να αφήσουν την Κοινή Αγορά να λειτουργήσει.