Η πολιτική αβεβαιότητα ρίχνει τη σκιά της στην οικονομία

Αν διαβάσει κάποιος τις εκθέσεις των ξένων οίκων ή μιλήσει με ανθρώπους που παρακολουθούν την ελληνική οικονομία στο εξωτερικό, θα διαπιστώσει ότι έχουν μια καλή εικόνα για την Ελλάδα και τις οικονομικές επιδόσεις της τα τελευταία χρόνια.

Ανάμεσα στα άλλα βλέπουν τον υπερδιπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το επιχείρημα ότι θα έπρεπε να τα έχει πάει καλύτερα, με δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία ερχόταν από μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης στην οποία έχασε το 25% του ΑΕΠ της δεν συζητείται.

Βλέπουν επίσης τη μεγάλη μείωση της ανεργίας και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων ενώ σε δεύτερη μοίρα περνάει το μεγάλο έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο.  

Η θετική οικονομική αξιολόγηση συνοδεύεται από μια ακόμη σημαντική παρατήρηση που  περνάει απαρατήρητη, γιατί τη θεωρούμε δεδομένη. Την πολιτική σταθερότητα.  

Αναμφισβήτητα, η σημερινή κυβέρνηση έχει μια ξεκάθαρη πλειοψηφία στη Βουλή και δεν απειλείται αυτή τη στιγμή από τη διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, παρότι θεωρείται ότι έχει κάποιες συμπάθειες στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. 

Όμως, η ΝΔ έχει θέματα με δεξιούς ψηφοφόρους της, οι οποίοι ήταν αντίθετοι με κυβερνητικές πολιτικές όπως ο νόμος για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, το μεταναστευτικό και η εξωτερική πολιτική με την Τουρκία.   

Ο Σαμαράς θα μιλάει πλέον πιο πολύ και πιο απελευθερωμένα εναντίον κυβερνητικών πολιτικών, ξύνοντας πληγές. Επιπλέον, δεν αποκλείεται να ευνοήσει μέσω του δικτύου των υποστηρικτών του κάποιο δεξιό κόμμα, π.χ. της Λατινοπούλου.

Παρότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν απειλείται άμεσα, η διαγραφή Σαμαρά αποτελεί αγκάθι στο πλευρό της ΝΔ, που μπορεί να αιμορραγήσει σε βάθος διετίας-τριετίας. Επομένως, δεν μπορεί να αγνοηθεί από τις αγορές, καθότι είναι δυνητική πηγή πολιτικής αβεβαιότητας μελλοντικά. 

Όμως, δεν είναι η μοναδική πηγή πολιτικής αβεβαιότητας. Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία και χρηματοδότης του κοινοτικού προϋπολογισμού, πάει σε πρόωρες εκλογές το 2025. Με βάση τα γκάλοπ, η επιστροφή των χριστιανοδημοκρατών στην κυβέρνηση είναι πιθανή. Οι τελευταίοι είναι πιο πιστοί στο πνεύμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της επιστροφής των μεταναστών στην 1η χώρα υποδοχής όπως η Ελλάδα.

Όμως, δεν σταματάμε εκεί.      

Την προηγούμενη εβδομάδα, τα ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα κατέγραψαν κέρδη, σε αντίθεση με τις μετοχές που υποχώρησαν.

Συγκεκριμένα, η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου υποχώρησε στο 3,19% από 3,26% και του αντίστοιχου ιταλικού στο 3,55% από 3,65%. Η απόδοση του 10ετούς γερμανικού ομολόγου διολίσθησε μια μονάδα βάσης στο 2,36%.

Ο λόγος είναι απλός. Αβεβαιότητα για την εμπορική πολιτική του Τραμπ.

Προφανώς, οι συμμετέχοντες στις αγορές δίνουν αυξημένες πιθανότητες στο ενδεχόμενο να προχωρήσει η ΕΚΤ σε μεγαλύτερες μειώσεις επιτοκίων για να αντισταθμίσει μια πιθανή οικονομική επιβράδυνση σε περίπτωση που η νέα αμερικανική κυβέρνηση υπό τον εκλεγμένο πρόεδρο Τραμπ προχωρήσει στην επιβολή δασμών σε αρκετά ευρωπαϊκά προϊόντα.

Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την JP Morgan. Η Goldman Sachs περιμένει την επιβολή περισσότερων δασμών σε ευρωπαϊκά προϊόντα, που θα οδηγήσει σε μείωση του ευρωπαϊκού ρυθμού ανάπτυξης κατά 0,5% το 2025.  

Η οικονομία της ΕΕ θα επηρεασθεί αρνητικά επίσης από την επιβολή μεγαλύτερων αμερικανικών δασμών στην Κίνα. 

Αν λοιπόν βάλουμε μαζί τους ανωτέρω λόγους πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας, η έκβαση μπορεί να είναι προβληματική.