Η αβεβαιότητα είναι χειρότερη από την κακή βεβαιότητα

Αν ο πρόεδρος Εμ. Μακρόν είχε κατά νου, όταν κήρυττε τις βουλευτικές εκλογές, να τις κερδίσει η σκληρή δεξιά του RN ώστε να κυβερνήσει, ιδανικά χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία, και να αποκαλυφθεί η γύμνια της  ώστε να μην εκλεγεί πρόεδρος η Μαρίν Λεπέν το 2027, απέτυχε.

Το RF τα πήγε μεν χειρότερα σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις, αλλά ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις του στο κοινοβούλιο και ουσιαστικά θα είναι η αντιπολίτευση στην όποια νέα κυβέρνηση, όταν και αν σχηματισθεί.

Το σίγουρο είναι ότι το νέο, διαιρεμένο γαλλικό κοινοβούλιο υπόσχεται περισσότερη αβεβαιότητα. Ξεκινώντας από την επιλογή του νέου πρωθυπουργού μέχρι τη συμφωνία κομμάτων από διαφορετικούς χώρους σε πολιτικές και τα πρόσωπα. Κι αν δεν βγει άκρη, η Γαλλία ίσως ξαναπάει σε εκλογές μετά από ένα χρόνο, με βάση το Σύνταγμα. 

Με τα θέματα της ακρίβειας, της ασφάλειας και το μεταναστευτικό να παραμένουν και την ανάγκη για μέτρα ώστε να περιορισθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, η όποια νέα κυβέρνηση θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Είναι λοιπόν πιθανή η περαιτέρω ενίσχυση του RN και της Μαρίν Λεπέν για το μεγάλο έπαθλο που είναι η Προεδρία της Δημοκρατίας το 2027.

Όμως, το ζητούμενο είναι τι γίνεται το επόμενο διάστημα καθώς έχουμε ακόμη χρόνο μέχρι τότε. Μια ματιά στη διαφορά της επιτοκιακής διαφοράς (spread) μεταξύ του 10ετούς γαλλικού και του αντίστοιχου γερμανικού  ομολόγου δείχνει ότι αυξήθηκε όταν ο Μακρόν κήρυξε τις έκτακτες  εκλογές. Όμως, υποχώρησε μετά τον 1ο γύρο των βουλευτικών εκλογών καθώς οι αγορές το θεώρησαν καθησυχαστικό.

Τις προηγούμενες μέρες πριν από τον 2ο γύρο των εκλογών,  το ευρώ και οι γαλλικές μετοχές έκαναν ράλι. Όμως, αναλυτές απέδιδαν την ισχυροποίηση του ευρώ περισσότερο στο δολάριο και στην πορεία της αμερικανικής οικονομίας  παρά στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Τις επόμενες μέρες είναι πιθανόν οι αγορές να υιοθετήσουν στάση αναμονής για να δουν ποιος θα είναι πρωθυπουργός κ.λπ. Αν, όμως, κάνουν κίνηση, μεγαλύτερες πιθανότητες συγκεντρώνει το σενάριο της αύξησης του κόστους δανεισμού της Γαλλίας και της υποχώρησης των μετοχών της.

Η εσωστρέφεια της Γαλλίας δεν είναι προφανώς καλό νέο για το ευρώ, παρότι οι επιτοκιακές διαφορές, οι προσδοκίες για τους ρυθμούς ανάπτυξης παίζουν μεγαλύτερο ρόλο.

Ο ρόλος του γαλλο-γερμανικού άξονα στο πρότζεκτ του ευρώ είναι υπαρξιακός. Παρότι η ΕΚΤ είναι εκεί για να στηρίζει το ευρώ, αν χρειασθεί, οι όποιες αρρυθμίες στη λειτουργία του άξονα θα προκαλέσουν κλυδωνισμούς. Ως τώρα, η Γερμανία έκανε τα στραβά μάτια στις δημοσιονομικές αστοχίες της Γαλλίας για χάρη του άξονα. Δεν θα είναι το ίδιο εύκολο από εδώ και πέρα.

Φυσικά, ο ίδιος άξονας δεν παίζει ρόλο μόνο στην ευρωζώνη. Παίζει επίσης στο ΝΑΤΟ. Ιδίως, αν ο Τραμπ επανεκλεγεί στις ΗΠΑ. Αυτό όμως είναι άλλο κεφάλαιο.

Προς το παρόν, το διαιρεμένο γαλλικό κοινοβούλιο ενισχύει την πολιτική αβεβαιότητα, η οποία έχει αντανάκλαση στην οικονομία, στις αγορές και κατ’ επέκταση θα έχει στο ευρώ, αν η κατάσταση ξεφύγει. Το τελευταίο δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο, όμως δεν μπορεί να αποκλεισθεί.