Οι επιδοτήσεις έκαναν κακό στη γεωργία

Καθώς οι αγρότες της Θεσσαλίας και άλλων περιοχών ζεσταίνουν τις μηχανές των τρακτέρ, προχωρώντας σε κλείσιμο δρόμων, θέτοντας  διάφορα αιτήματα που η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη να ικανοποιήσει εν μέρει ή πλήρως, το πρώτο  ερώτημα που έρχεται στο νου είναι το εξής: 

Πόσα τρακτέρ διαθέτει η χώρα; Πόσα στρέμματα είναι για εκτατικές καλλιέργειες και πόσο πετρέλαιο θέλει κάθε τρακτέρ για να τις καλλιεργήσει αν χρησιμοποιούνται για 10-20 μέρες τον χρόνο καθώς οι κλήροι είναι μικροί στην Ελλάδα όπως μας λένε οι άνθρωποι του χώρου;     

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ευρωζώνης στην οποία χρησιμοποιείται το στρέμμα ως μονάδα μέτρησης λόγω των μικρών κλήρων καθότι στις άλλες χώρες χρησιμοποιείται το εκτάριο μας έλεγε χθες αγρότης-επιχειρηματίας από την Πελοπόννησο.

Παρ’ όλα αυτά γίνονταν ιδιότυποι διαγωνισμοί σε χωριά παλαιότερα ποιος θα έχει το μεγαλύτερο τρακτέρ το οποίο συχνά αγόραζε με δάνειο από την Αγροτική Τράπεζα κι αλλού χωρίς να το αποπληρώνει πλήρως, όπως λένε. 

«Μπήκαν πολλά λεφτά από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στην Ελλάδα από το 1980 μέχρι σήμερα αλλά αντί να μπεί στόχος η αυτοδύναμη παραγωγή που θα συνοδευόταν από κάποιες επιλεκτικές επιδοτήσεις αγροτικών προϊόντων, πήγαν σχεδόν όλα σε επιδοτήσεις και έγιναν εισόδημα των αγροτών και μετά κατανάλωση,» τονίζει ο αγρότης-επιχειρηματίας.     

«Στη γεωργία ταιριάζει αυτό που είχε πει ο Πάγκαλος. Μαζί τα φάγαμε,» προσθέτει, διευκρινίζοντας ότι ο ίδιος ανήκει στη γενιά της μεταπολίτευσης και ήταν πολιτικά ενταγμένος «στον ΣΥΡΙΖΑ του 3%» πριν τον εγκαταλείψει.     

Στη γεωργία, όπως κι άλλους τομείς στην Ελλάδα, δεν υπήρχε στρατηγική, συμπλήρωσε. 

«Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 λειτουργούσαν 4 βιομηχανίες παραγωγής λιπασμάτων στην Ελλάδα. Η κατάργηση της κρατικής επιδότησης στη παραγωγή λιπασμάτων το 1993 επι πατέρα Μητσοτάκη, οδήγησε στο κλείσιμο των 3 από τις τέσσερις με την μονάδα στη Δραπετσώνα να κλείνει και να γίνει καφετέριες και την μονάδα στη Καβάλα να παραμένει. Επειδή ανέβηκε η τιμή του λιπάσματος, ο γερο Μητσοτάκης έσπευσε να  την αντικαταστήσει με στρεμματική επιδότηση στους αγρότες με κοινοτικά λεφτά,» τόνισε. 

Αντί να επενδύσει τον ποταμό των κοινοτικών χρημάτων σε πάγια για μηχανές, σύγχρονα θερμοκήπια κ.τ.λ. με στόχο τη αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής σε διεθνή ανταγωνιστική βάση, η ελληνική πολιτεία μετέτρεψε τις επιδοτήσεις σε εισόδημα για τους αγρότες και εν συνεχεία κατανάλωση.

Δεν εκπλήσσουν λοιπόν οι αγροτικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν σχεδόν εθιμοτυπικά χώρο σχεδόν κάθε χρόνο το διάστημα Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου με επίκεντρο τον Θεσσαλικό κάμπο  καθώς είναι η εποχή που δεν χρειάζεται να πάνε στα χωράφια τους.

Το τελευταίο εξηγεί την μικρότερη συμμετοχή αγροτών από την Πελοπόννησο κι άλλες περιοχές όπου δεν υπάρχει μονοκαλλιέργεια π.χ. βαμβακιού, σιταριού, καλαμποκιού, αλλά περισσότερες με αποτέλεσμα να είναι στα χωράφια τους. 

Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις, λένε. Η εξάρτηση της ελληνικής γεωργίας από τις εκτεταμένες επιδοτήσεις εδώ και δεκαετίες εξηγεί σε σημαντικό βαθμό τη σημερινή κατάσταση.