Να σταματήσει το φτιασίδωμα: Από το τεστ της PISA έως τα «πράσινα νησιά»  

Ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας εκτιμάται ότι θα είναι υπερδιπλάσιος του μέσου όρου της ευρωζώνης το 2023 και το 2024, ενώ αναμένεται να τον ξεπεράσει και πάλι το 2025.

Αν ο χρονικός ορίζοντας κάποιου παρατηρητή περιοριζόταν σ’ αυτή την περίοδο ή στο διάστημα 2022-2025, θα έπρεπε να συμπεράνει ότι η Ελλάδα τα πάει εξαιρετικά. Το ίδιο αν λάμβανε υπόψη την τροχιά του δημοσιονομικού αποτελέσματος (πρωτογενές πλεόνασμα). 

Αν όμως λάμβανε υπόψη τον μακροχρόνιο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, που είναι κοντά στο 1%, ο ίδιος παρατηρητής θα ήταν πιο «κουμπωμένος». 

Αν μάλιστα διατύπωνε δημοσίως τους προβληματισμούς του, θα χαρακτηριζόταν «απαισιόδοξος», «μαύρος ιππότης» ή κάτι τέτοιο αυτή την εποχή. Όπως δηλαδή αποκαλούν τη στήλη κάποια κυβερνητικά στελέχη, όταν δεν συμφωνούν σε κάποια θέματα. Αφήνουμε στην άκρη την αντιπολίτευση, γιατί εκεί ταιριάζει η αργεντίνικη φράση «ότι είναι σαν τον Τούρκο στην ομίχλη».

Σήμερα θα θέλαμε να σταθούμε σε δύο θέματα που σχετίζονται με τον ρυθμό ανάπτυξης μακροπρόθεσμα. Το πρώτο είναι οι χαμηλές επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στο τεστ PISA του ΟΟΣΑ και το δεύτερο, σαφώς πιο ασυνήθιστο θέμα, τα «πράσινα νησιά».

Ως γνωστόν, η σχέση της εκπαίδευσης με την οικονομία είναι δυναμική. Επομένως, οι χαμηλότερες επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ στα Μαθηματικά, στην Κατανόηση Κειμένου και στις Φυσικές Επιστήμες το 2022 και μάλιστα η μεγαλύτερη πτώση που κατέγραψαν σε σχέση με το 2018 μπορεί να έχουν μεσομακροπρόθεσμα αρνητικό οικονομικό αποτύπωμα.  

Δεν έπρεπε λοιπόν το τεστ της PISA απλά να γίνει αντικείμενο σχολιασμού στον Τύπο αλλά η αφορμή για να αναζητηθούν τα αίτια. Ιδίως στα δημόσια σχολεία, που τα πήγαν πολύ χειρότερα σε σχέση με τα ιδιωτικά, τα οποία βρέθηκαν πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ όπως διαβάσαμε στον Τύπο.

Κυρίως, να απαντηθούν κάποια ερωτήματα και να αναληφθεί δράση. Ερωτήματα του τύπου «τι κάνουμε γι’ αυτό;». Ποιος ή ποιοι το χρεώνονται; Δεν είδαμε να γίνεται κάτι τέτοιο. Μακάρι να μας διέφυγε.

Ερχόμαστε τώρα στο θέμα της αξιέπαινης πρωτοβουλίας για τη δημιουργία «πράσινων νησιών» που έχει προαναγγείλει ο πρωθυπουργός. Ομολογούμε ότι δεν είχαμε αντιληφθεί το θέμα όπως το τοποθέτησε στέλεχος της αγοράς με πολύχρονη θητεία σε μεγάλους οίκους του εξωτερικού, φιλικά προσκείμενος προς τη ΝΔ.

Παραθέτουμε λοιπόν τον προβληματισμό και τα επιχειρήματά του, τα οποία πιθανόν σε άλλες δυτικές χώρες θα είχαν γίνει αντικείμενο συζήτησης, έρευνας και ποιος ξέρει τι άλλο. 

«Δεν λέμε όχι σε τέτοιες πρωτοβουλίες αλλά  ποιος ή ποιοι κάνουν τις επιλογές των πράσινων νησιών, π.χ. του Πόρου; Πώς γίνονται οι αναθέσεις με τα πράσινα νησιά; Γίνονται διαγωνισμοί; Υπάρχει προϋπολογισμός; Οι δικηγόροι, οι σύμβουλοι πώς επιλέγονται;», ήταν μερικά από τα ερωτήματα που μας έθεσε αλλά απάντηση δεν πήρε.

Και συνέχισε: «Πόσο καιρό θα κρατήσει το πρότζεκτ; Ποιο είναι το όφελος για την Ελλάδα; Τι υποχρεώσεις αναλαμβάνει για να έλθει π.χ. η Mazda; Πόσα άλλα νησιά έχει στη γραμμή (pipeline);».

«Ποιος θα πάρει τα έργα; Εδώ βγαίνουν και γράφουν ονόματα, μιλάνε για τακτοποιήσεις. Σε σοβαρές χώρες, αυτό έχει συνέπειες… Η Επιτροπή Ανταγωνισμού γιατί δεν παρεμβαίνει; Πώς τα επιτρέπει; Στην Πορτογαλία παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός μετά από έρευνα σε πρότζεκτ», τόνισε.

Βρήκαμε λογικά τα ερωτήματά του αλλά και ενδιαφέρουσα, ορίτζιναλ την προσέγγισή του για τα ελληνικά δεδομένα και γι’ αυτό τα παραθέσαμε. 

Αν φθάσουμε στο σημείο να απαντούν οι κυβερνώντες σε τέτοια ερωτήματα, θα έχουμε καλύτερη Δημοκρατία αλλά και πιο υγιή, στέρεα θεμέλια για οικονομική ανάπτυξη μεσομακροπρόθεσμα.

ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Η στήλη θα κάνει χρήση της αδείας της αύριο και μεθαύριο.