Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Αυξήσεις στο Δημόσιο: Δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται

Ο προϋπολογισμός του 2024 προβλέπει αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων μετά από 14 χρόνια. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι κάνει ό,τι μπορεί στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δυνατοτήτων. Εκείνο που δεν λέει είναι ποιοι είναι οι πραγματικά κερδισμένοι.

Αυξήσεις στο Δημόσιο: Δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται

Η άποψη της στήλης ήταν πάντοτε η ίδια. Μια υπερχρεωμένη χώρα, όπως η Ελλάδα, θα  έπρεπε να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα ίσα ή μεγαλύτερα από τους τόκους που πληρώνει για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, πριν αρχίσει να μοιράζει χρήμα.

Το 2024, η χώρα προβλέπεται ότι θα καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα ίσο περίπου με τους τόκους, παρά τις αυξημένες δαπάνες του προϋπολογισμού για μια σειρά μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του μισθολογίου στο Δημόσιο.

Υπό αυτή την οπτική γωνία, οι αυξήσεις μετά από 14 χρόνια μειώσεων και στασιμότητας δικαιολογούνται. Αν όμως ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ο πληθωρισμός θα ξεπεράσει πιθανόν το 4% φέτος ενώ έφθασε το 10% περίπου σωρευτικά την περίοδο 2019-2022, οι προβλεπόμενες αυξήσεις στους μισθούς υπολείπονται σοβαρά του μέσου κόστους ζωής.

Όχι όμως για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Για κάποιους εξ αυτών οι αυξήσεις των αποδοχών, δηλαδή μισθοί και επιδόματα, είναι μεγαλύτερες από τον πληθωρισμό. Μιλάμε για 112 χιλ. ένστολους, 12,5 χιλιάδες μέλη ΔΕΠ και αδιευκρίνιστο αριθμό γιατρών του ΕΣΥ, προφανώς μερικών χιλιάδων σε σύνολο 663 χιλ. δημόσιων υπαλλήλων σύμφωνα με τις ομιλίες που έγιναν τον περασμένο Ιούνιο στη Βουλή, όταν η νέα κυβέρνηση της ΝΔ έφερε το πρώτο νομοσχέδιο  για την υλοποίηση των προεκλογικών της υποσχέσεων μετά τις εκλογές.

Να προσθέσουμε ότι εδώ δεν κρίνουμε αν θα έπρεπε να δοθούν ή όχι σ’ αυτούς πολύ μεγαλύτερες αυξήσεις σε σχέση με τους υπολοίπους. Απλά, η μέση αύξηση στις αποδοχές των δημόσιων υπαλλήλων που συνήθως επικαλούνται οι κυβερνώντες δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα.  

Υπενθυμίζουμε τις 6 αυξήσεις τις οποίες είχε απαριθμήσει ο υφυπουργός ΥΠΟΙΚ κ. Πετραλιάς τότε στη Βουλή. Η οριζόντια αύξηση των 70 ευρώ μικτά τον μήνα που αφορούσε όλους. Η αύξηση της οικογενειακής παροχής λόγω τέκνων που αφορούσε το 53,1% του συνόλου και η αύξηση του επιδόματος θέσης ευθύνης κατά 30% στο Δημόσιο που αφορούσε 64,7 χιλ. περίπου άτομα.

Επίσης,  η αναπροσαρμογή του επιδόματος παραμεθορίου που αφορούσε 21 χιλ. άτομα, του επιδόματος ειδικών συνθηκών εργασίας (!) για 112 χιλ. ένστολους και η αναπροσαρμογή του μισθολογίου μελών ΔΕΠ κατά 10% μεσοσταθμικά, επιπλέον αύξηση 5% στον βασικό μισθό και επίδομα βιβλιοθήκης (!) πέρα των προαναφερθέντων.

Τον Ιούνιο, το συνολικό κόστος της αναμόρφωσης του μισθολογίου  ήταν 857 εκατ. ευρώ μικτά και 530 εκατ. καθαρά. Στον προϋπολογισμό του 2024 που κατατέθηκε, το ποσό αυγάτισε στα 910 εκατ. μικτά. Τον Ιούνιο, στα 857 εκατ. ευρώ πρόσθεταν το όφελος από την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους και τη μισθολογική αναπροσαρμογή για τους ένστολους και τους γιατρούς του ΕΣΥ, ανεβάζοντας το συνολικό ποσό στο 1,38 δισ. ευρώ ή 2,084 ευρώ μικτά τον χρόνο κατά μέσο όρο, που αντιστοιχούσε σε αύξηση 10,5% μεσοσταθμικά.

Εδώ ισχύει αυτό που μας είχε πει ένας φίλος. Ο μέσος όρος είναι σαν να έχεις το ένα πόδι στη φωτιά και το άλλο στην κατάψυξη, αλλά η μέση θερμοκρασία του σώματός σου να είναι κανονική. Προφανώς, οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι θα πάρουν πολύ μικρές αυξήσεις που ίσως δεν καλύπτουν ούτε τον φετινό πληθωρισμό του 4%, όμως  μια μικρή μειοψηφία θα λάβει πολύ μεγαλύτερες. 


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v