Καλή η αποπληρωμή χρέους αλλά η ουσία είναι αλλού 

Στο άρθρο της 22ας Ιουνίου το οποίο είχε τίτλο «Η δημοπρασία του τίτλου λήξης 2042 και οι εκλογές δείχνουν επαναγορά χρέους» εξηγούσαμε τους λόγους που ενδεχόμενη αυτοδυναμία της ΝΔ στις εκλογές, όπως προεξοφλούσε η αγορά, ευνοούσε την έξοδο της χώρας στις αγορές και την πρόωρη αποπληρωμή μέρους των διακρατικών δανείων (GLF) που είχε συνάψει την περίοδο του 1ου Μνημονίου το 2010.

Καταλήγαμε στο άρθρο ως εξής: «Αν η χώρα αποπληρώσει τα διακρατικά δάνεια της διετίας 2024-2025, θα μειώσει τις τοκοχρεωλυτικές ανάγκες της ίδιας περιόδου, το ρίσκο της αναχρηματοδότησης και τον λόγο χρέους προς το ΑΕΠ, αν χρησιμοποιήσει μέρος των διαθεσίμων (μαξιλάρι ρευστότητας). Επομένως, το δέλεαρ της περαιτέρω προεξόφλησης (επαναγοράς χρέους) των ανωτέρω δανείων είναι αρκετά μεγάλο για να το προσπεράσει κάποιος εύκολα, αν όντως η αγορά έχει δίκιο. Θα ποντάραμε λοιπόν σ’ αυτό το σενάριο, με βάση την κοινή λογική και όχι μόνο».

Χθες, ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης δεσμεύθηκε σε συνέντευξή του στο Bloomberg ότι θα αποπληρωθούν πρόωρα, πριν από το τέλος του χρόνου, τα διακρατικά δάνεια διάσωσης (GLS) που λήγουν την επόμενη διετία.

Τέτοιες ανακοινώσεις γίνονται ευμενώς αποδεκτές από τις αγορές και η δική του δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Εμείς θα σημειώσουμε ότι η διαφορά απόδοσης (spread) του 10ετούς ελληνικού ομολόγου από το αντίστοιχο γερμανικό έχει μειωθεί στις 130 μονάδες βάσης (1 ποσοστιαία μονάδα =100 μονάδες βάσης).

To αναφέρουμε γιατί στην τελευταία ανάλυση διατηρησιμότητας του χρέους (DSA) των θεσμών, το ελληνικό δημόσιο χρέος προς το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα πέσει στο 25% του ΑΕΠ το 2060. Η ανωτέρω πρόβλεψη βασίζεται στην υπόθεση ότι το spread της απόδοσης των 10ετών ελληνικών ομολόγων από τα αντίστοιχα γερμανικά θα βρίσκεται στις 200 μονάδες βάσης τα επόμενα 10 χρόνια. Αν λάμβαναν υπόψη το σημερινό spread των 130 μονάδων βάσης, θα έπρεπε να μειώσουν ακόμη περισσότερο τον λόγο χρέους προς το ΑΕΠ στο μέλλον.

Φυσικά, όλες αυτές οι αναλύσεις είναι ασκήσεις επί χάρτου. Κακά τα ψέματα, ωραία όλα αυτά περί πρόωρης αποπληρωμής του χρέους και μείωσης της υπερχρέωσης μέσω της ενεργούς διαχείρισης με τη χρήση παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων και μη, αλλά είναι επικουρικά μέτρα. Αν τα δημοσιονομικά ελλείμματα που δημιουργούν χρέος δεν ελεγχθούν και ιδανικά εξαλειφθούν σε περιόδους ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης, όσο καλή διαχείριση του χρέους κι αν γίνεται, τίποτα δεν θα μας σώσει.

Χωρίς λοιπόν να παραγνωρίζουμε τη συνεισφορά της πρόωρης αποπληρωμής των διακρατικών δανείων που λήγουν τη διετία 2024-2025 στη δημιουργία θετικού κλίματος για τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, πιο σημαντικό είναι το πρωτογενές πλεόνασμα. Το γεγονός ότι υπάρχει υπεραπόδοση το πρώτο πεντάμηνο του 2023 και ήδη έχει αναθεωρηθεί ανοδικά ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα στο 1,1% του ΑΕΠ από 0,7% στον προϋπολογισμό είναι πιο θετικό. Δεν θα μας εξέπληττε μάλιστα αν το πλεόνασμα πήγαινε προς το 1,5% του ΑΕΠ, αν πιστέψουμε κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Όμως, χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια στα δημοσιονομικά. Αυτό είναι το ζητούμενο και εκεί θα κριθούν όλα. Καλές οι πρόωρες αποπληρωμές δανείων αλλά η ουσία είναι αλλού.