Αν δεν χαθούν ζωές, τίποτα δεν αλλάζει…δυστυχώς

Πόσους ακόμη νεκρούς θα πρέπει να θρηνήσουμε για να διορθώνουμε κράτος και πολίτες τα κακώς κείμενα πριν συμβεί το κακό; Δεν έχουμε απάντηση. 

Χρειάστηκε η τραγωδία με το λεωφορείο των μαθητών στα Τέμπη το 2003 για να φτιαχτεί ο εκεί δρόμος- καρμανιόλα, εκ των υστέρων. Ας ελπίσουμε ότι η νέα τραγωδία με το σιδηροδρομικό δίκτυο στα Τέμπη θα σταθεί η αφορμή για να αποκτήσει η χώρα ένα ασφαλές σιδηροδρομικό δίκτυο όπως άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. 

Το πρόβλημα δεν είναι προφανώς τα λεφτά. Ο ΟΣΕ έχει εισπράξει δεκάδες δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ για να εκσυγχρονίσει τμηματικά το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, το οποίο είναι μικρό σε σύγκριση με άλλες χώρες, εδώ και δεκαετίες, αλλά το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό.

Αναμφίβολα, ο σταθμάρχης έκανε το λάθος που οδήγησε στην τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς. Όμως, το μπαλάκι δεν σταματάει εκεί. Με ποια κριτήρια επιλέγονται οι σταθμάρχες και ποιος τα προσδιορίζει; Στην προκήρυξη του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών του περασμένου Νοεμβρίου για 90 θέσεις προσωπικού στον ΟΣΕ, εκ των οποίων 36 σταθμάρχες, η πρακτική δοκιμασία περιελάμβανε, εκτός των άλλων, δοκιμασία φωνής. Κι αυτό γιατί ο σταθμάρχης θα έπρεπε να έχει καθαρή και δυνατή ομιλία για ενδοεπικοινωνία. Δεν φέρουν ευθύνη οι υπεύθυνοι για το δίκτυο υποδομών, δηλ. η ΕΡΓΟΣΕ, για τις σημάνσεις, τη μη λειτουργία του ηλεκτρονικού δικτύου  παρακολούθησης των τρένων; Ποιοι διορίζουν τους επικεφαλής των κρατικών ΟΣΕ και ΕΡΓΟΣΕ;

Θα θέλαμε εδώ να παραθέσουμε μέρος μιας συνομιλίας μέσω ανταλλαγής μηνυμάτων με ένα φίλο, που μετανάστευσε στον Καναδά πριν από μερικά χρόνια, για την τραγωδία στα Τέμπη. Κι αυτό γιατί η οπτική του γωνία είναι ενδιαφέρουσα και διαφορετική. «Με ρωτούσαν οι Καναδοί τι πήγε στραβά και τους έλεγα ότι δεν λειτούργησαν τα συστήματα ασφαλείας. Ντρεπόμουν να τους πω ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ (τα κεφαλαία δικά του) συστήματα ασφαλείας» ανέφερε, προσθέτοντας: «Ο ΟΣΕ ήταν ανέκαθεν το άντρο του χειρότερου δημοσιοϋπαλληλισμού και διαφθοράς προμηθειών κ.λπ. Αν θυμάσαι (δεν το θυμόμουν) και όταν επί πρώτου μνημονίου είπαν να κάνουν απογραφή υπαλλήλων, στον ΟΣΕ ήταν οι μεγαλύτερες αργομισθίες. Κάθε κυβέρνηση διόριζε εκεί όσους ήθελε να βολέψει». Ο Σ.Γ. συμπλήρωσε: «Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι οργανισμοί  καταφέρνουν και λειτουργούν μόνο λόγω του φιλότιμου λίγων καλών υπαλλήλων… Δεν μπορούμε να λειτουργούμε πλέον μόνο με το φιλότιμο αλλά με σωστό σχεδιασμό, εκπαίδευση και πρωτόκολλα. Εμείς όμως βγάζουμε σπυριά με αυτά, πιστεύουμε ότι είναι για τους κουτόφραγκους, εμείς ξέρουμε καλύτερα».  

Όμως, υπήρξε και κάτι που του (μας) έκανε πολύ θετική εντύπωση μέσα στο κακό. «Όλα αυτά τα νέα παιδιά που μιλούσαν στους ρεπόρτερ, πόσο σοβαρά ήταν, με σωστό λόγο, έδειξαν αλληλεγγύη και βοήθησαν συνεπιβάτες τους. Αυτό με κάνει αισιόδοξο. Η νέα γενιά είναι καλύτερη από τους προηγούμενους… είδα και σωστούς επαγγελματίες, γιατρούς, νοσηλευτές, διασώστες...».  

«Το κράτος μας αποτυγχάνει συνεχώς στον κυριότερο ρόλο του, να προστατεύει τους πολίτες του. Δυστυχώς, ξανασυνέβη… Στην Ελλάδα, ο ρόλος του κράτους-λάφυρου της εκάστοτε κυβέρνησης είναι να βολεύει τους ημετέρους και όχι να προστατεύει και να εξυπηρετεί όλους τους πολίτες του… Γι’ αυτό πρέπει  να υπάρχουν checks and balances. Όταν ακούω για φιλότιμο, μου ’ρχεται αναγούλα πλέον», ανέφερε. Και έκλεισε ο Σ.Γ. από τον Καναδά: «Και ξέρεις, δεν είναι εγγενές κουσούρι του Έλληνα. Όλοι μας όταν ζούμε σε ένα σωστό σύστημα στο εξωτερικό γινόμαστε εξαιρετικοί επαγγελματίες. Είναι το στραβό ή ανύπαρκτο σύστημα  της Ελλάδας που μας κάνει έτσι ωχαδερφιστές».

Δεν θα μπορούσε να κλείσει τη συνομιλία μας με καλύτερη παρατήρηση. Όσο για μας, ελπίζουμε η τραγωδία να οδηγήσει σε ένα πιο ασφαλές σιδηροδρομικό δίκτυο.