Έχει ο καιρός γυρίσματα

Όταν πρώην «ταύροι» με το δολάριο, όπως η JP Morgan Asset Management και η Morgan Stanley, λένε πως η εποχή του ισχυρού δολαρίου τελειώνει, θα πρέπει να δίνουμε σημασία. «Το δολάριο δεν είναι πλέον ο αγοραστικός μονόδρομος που έχουμε δει αυτή τη χρονιά. Υπάρχει περιθώριο για νομίσματα όπως το ευρώ και το γεν να ανακάμψουν», τόνισε ο Kerry Craig, υπεύθυνος στρατηγικής στην JP Morgan Asset, η οποία διαχειρίζεται 2,5 τρισ. δολάρια όπως διαβάσαμε στο Bloomberg.  

Αν οι προβλέψεις αποδειχθούν σωστές, θα είναι ακόμη καλύτερα για μας που χρησιμοποιούμε το ευρώ αλλά και άλλες χώρες που έχουν άλλα νομίσματα.  Ως γνωστόν, η πληθωριστική έκρηξη είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας. Οι αυξημένες τιμές του πετρελαίου, φυσικού αερίου και άρρηκτα συνδεδεμένων αγαθών όπως τα λιπάσματα, πέρασαν στις τιμές κι άλλων αγαθών, δίνοντας βάθος στο φαινόμενο. Δευτερεύοντα ρόλο αλλά σημαντικό στην κούρσα των τιμών της ενέργειας έπαιξε το δολάριο. Η ισχυροποίηση του αμερικανικού νομίσματος, στο οποίο τιμολογούνται τα ενεργειακά προϊόντα, ενίσχυσε τις πληθωριστικές πιέσεις στις χώρες που έχουν άλλο νόμισμα όπως της ευρωζώνης. Σε γενικές γραμμές, η ανατίμηση του δολαρίου κατά 10% εκτιμάται ότι οδηγεί σε αύξηση του πληθωρισμού κατά 1 ποσοστιαία μονάδα κατά μέσο όρο διεθνώς. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ένα ευρώ ανταλλασσόταν με 0,96 δολάρια. Κάποιος θα έπρεπε να πάει πίσω στο 2002 για να βρει παρόμοιο επίπεδο ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου.

Φυσικά, οι επιπτώσεις της μεγάλης και απότομης ανατίμησης του δολαρίου δεν περιοριζόταν στον πληθωρισμό και αντανακλούν τον κυρίαρχο ρόλο του στο διεθνές εμπόριο και στα χρηματοοικονομικά. Πολλές χώρες και οι ιδιωτικές εταιρείες τους στις αναδυόμενες αγορές που έχουν δανεισθεί σε δολάρια, εκδίδοντας ομόλογα ή παίρνοντας δάνεια, αντιμετωπίζουν πρόβλημα καθώς τα επιτόκια έχουν ανέβει μαζί με το δολάριο.    

Το αμερικανικό μερίδιο στις παγκόσμιες εξαγωγές αγαθών έχει υποχωρήσει σε 8% από 12% περίπου το 2000, αλλά το μερίδιο του δολαρίου στις παγκόσμιες εξαγωγές έχει διατηρηθεί σταθερό κοντά στο 40%. Αν όμως πρώην «ταύροι» με το δολάριο, όπως ο Craig, έχουν δίκιο, μια πηγή πληθωρισμού στην ευρωζώνη κι αλλού μπορεί να μεταβληθεί σε πηγή αποπληθωρισμού, βοηθώντας στην αποκλιμάκωση του φαινομένου. Το γεγονός ότι οι αγορές έχουν ενσωματώσει μεγάλο μέρος, αν όχι το σύνολο, της αναμενόμενης αύξησης επιτοκίων από τη Fed δεν ευνοεί το δολάριο. Άλλωστε, η κυρίαρχη άποψη  ήθελε τη διαφορά επιτοκίων δολαρίου και ευρώ να δίνει την κύρια ώθηση στο αμερικανικό νόμισμα.

Φυσικά, η διαφορά των επιτοκίων είναι μια παράμετρος. Υπάρχουν κι άλλες, όπως οι εξελίξεις στην Ουκρανία κ.λπ. Ήδη το ευρώ/δολάριο κινείται ελαφρώς πάνω από την ισοτιμία. Αν λοιπόν το δολάριο δεν ισχυροποιηθεί έναντι του ευρώ και ακόμη καλύτερα υποχωρήσει, μια πηγή παραγωγής πληθωρισμού στην ευρωζώνη θα εκλείψει το 2023. Αυτό θα είναι καλό νέο. Ποιος είπε ότι δεν έχει ο καιρός γυρίσματα;