Μπορεί το ιταλικό ιππικό να μας «σώσει» από τις κρατικές εγγυήσεις;

Οταν η ΕΚΤ έχει μπει στη διαδικασία διαδοχικών αυξήσεων του επιτοκίου παρέμβασης καθώς ο πληθωρισμός είναι υψηλός και οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν ανέβει κατακόρυφα, το λιγότερο που θα ήθελαν υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία είναι να δουν το δημόσιο χρέος τους να αυξάνεται. Κι όμως, αυτό ακριβώς θα συμβεί, αν οι κρατικές εγγυήσεις που δόθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος τιτλοποιήσεων «Ηρακλής» ύψους 18,3 δισ. ευρώ προστεθούν στο χρέος. Ακόμη χειρότερη θα είναι η κατάσταση αν συμπεριληφθούν οι κρατικές εγγυήσεις του παρελθόντος σε σεισμοπαθείς, πυρόπληκτους κ.λπ.  

Πριν από λίγο καιρό είχαμε αναφερθεί στον ρόλο που παίζουν οι προσωπικές εμπειρίες των ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Πιο συγκεκριμένα, είχαμε αναφερθεί στο παράδειγμα του Λ.Α., υψηλόβαθμου στελέχους της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας (Eurostat). Ο τελευταίος είχε εγκρίνει τους εθνικούς λογαριασμούς της χώρας μας στο παρελθόν αλλά εκτέθηκε επαγγελματικά από τους ελληνικούς χειρισμούς στο θέμα της δημοσιονομικής απογραφής του 2004 και των Greek statistics το 2009. Ο κ. Λ.Α. υπέγραφε το ερώτημα της Eurostat που εστάλη στην Αθήνα το 2021, με το οποίο ζητoύσε να μάθει αν οι κρατικές εγγυήσεις του «Ηρακλή» συμπεριλαμβάνονταν στο χρέος. Ο Ιταλός κ. Λ.Α. είχε «ξεχάσει» να στείλει το ίδιο ερώτημα στη Ρώμη, απ’ όπου ξεκίνησαν οι τιτλοποιήσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων. Για να μην εκτεθεί, προφανώς, η Eurostat φρόντισε να στείλει επιστολή με το ίδιο ερώτημα στην Ιταλία, λίγες ώρες αφότου έλαβε την απάντηση των Ελλήνων ιθυνόντων. Οι τελευταίοι παρέθεταν τα επιχειρήματά τους, κλείνοντας με μια ερώτηση. Αν το ίδιο πράγμα που ζητούσαν από την Ελλάδα είχε ζητηθεί επίσης από την Ιταλία. Όπως ήταν λογικό, οι Ιταλοί κινητοποιήθηκαν, παρότι είχαν δώσει κρατικές εγγυήσεις μόλις 11-12 δισ. ευρώ έναντι 18,3 δισ. της Ελλάδας για τις ανωτέρω τιτλοποιήσεις. 

Οι επαΐοντες ισχυρίζονται ότι η Ρώμη ανησυχεί περισσότερο για τις κρατικές εγγυήσεις που δόθηκαν κατά την πανδημία και παλαιότερα. Οι κρατικές εγγυήσεις φέρονται να φθάνουν ή και να ξεπερνούν συνολικά τα 200 δισ. ευρώ. Το αντίστοιχο νούμερο για την Ελλάδα είναι 14 δισ. ευρώ περίπου χωρίς τις τιτλοποιήσεις. Οι Ιταλοί φέρονται να είναι θορυβημένοι και να επιδιώκουν να μην συμπεριληφθούν στο χρέος, με δεδομένες μάλιστα τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στις διεθνείς αγορές. Όμως, αρκετοί θεωρούν βέβαιη την ενσωμάτωση των κρατικών εγγυήσεων του «Ηρακλή» στο δημόσιο χρέος. Άλλοι αφήνουν μια χαραμάδα αισιοδοξίας, λέγοντας ότι μπορεί να παραπεμφθεί το θέμα γι’ αργότερα, π.χ. 6 μήνες.

Όπως κι αν έχει, το λιγότερο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι η προσθήκη νέου χρέους πέρα από εκείνο που δημιουργεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Σύντομα θα ξέρουμε αν το ιταλικό ιππικό (υπό τον Ντράγκι;) κατάφερε να πείσει τη Eurostat για την ορθότητα της επιλογής να μη μετρήσουν στο χρέος.