Η Ελλάδα των συντεχνιών και των παράλογων νόμων δεν πεθαίνει

Πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του, λέει ο λαός. Δυστυχώς, οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται. Κι αν κόβονται μερικές φορές, αυτό οφείλεται σε έξωθεν παρεμβάσεις.

Δεν πάνε ούτε 5-6 χρόνια από τότε που δεν μπορούσες να μεταφέρεις μερικά πράγματα, π.χ. καρέκλες, από το σπίτι σου στο εξοχικό ή στο πατρικό σου στο χωριό με το βανάκι σου, γιατί δεν σου το επέτρεπε ο νόμος. Αν σ’ έπιαναν, οι αρχές μπορούσαν να σου κατασχέσουν το βανάκι. Ένας γνωστός που εντοπίσθηκε από τα όργανα της τάξης στο λιμάνι της Κυλλήνης κόντεψε να του κατασχέσουν το βανάκι του γι’ αυτό τον λόγο, πριν λίγα χρόνια.

Όμως, ο ίδιος νόμος σού επέτρεπε να μεταφέρεις τα ίδια ακριβώς πράγματα για λογαριασμό κάποιου πελάτη σου, αν ήσουν επαγγελματίας. Επρόκειτο για παράλογο νόμο, που προστάτευε τα συμφέροντα των φορτηγών δημόσιας χρήσης  και δεν επρόκειτο να αλλάξει, αν δεν το ζητούσαν οι δανειστές.

Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να έχουμε και σήμερα νόμους που πάνε κόντρα στην κοινή λογική. Μια τέτοια περίπτωση είναι τα διπλοκάμπινα αγροτικά ή επαγγελματικά αυτοκίνητα με τις τέσσερις πόρτες και τα πίσω καθίσματα. Για να τα αγοράσει κάποιος, θα πρέπει να δικαιολογήσει την αγροτική ή επαγγελματική χρήση τους. Στην άδεια κυκλοφορίας αριθμού αναγράφεται η μεταφορά δύο ατόμων, αλλά η έγκριση τύπου του αυτοκινήτου αναγράφει τέσσερα άτομα.

Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία. Κι αυτό γιατί η μεταφορά δύο επιπλέον επιβατών στην πίσω σειρά των καθισμάτων μπορεί να γίνει μόνο με έγκριση της διεύθυνσης μεταφορών της Περιφέρειας και υπό όρους όπως μας ανέφεραν. Ποιοι είναι οι όροι; Η εργασία μιας επιχείρησης πρέπει να απέχει περισσότερα από 800 μέτρα από την πλησιέστερη στάση λεωφορείου (!). Αν δηλαδή  η απόσταση ήταν 700 ή 600 μέτρα, δεν επιτρεπόταν. Και γιατί 800 μέτρα και άνω και όχι 1.000 μέτρα; Ποιος ξέρει τι σκέφθηκε ο γραφειοκράτης που το εμπνεύσθηκε. Και ποιο όργανο της τάξης θα καθίσει να μετρήσει την ακριβή απόσταση μεταξύ του τόπου που η επιχείρηση εκτελεί το έργο της  και της στάσης του λεωφορείου; Μάλλον κανένας, είναι η απάντηση. Αν όμως ο νόμος τηρείτο αυστηρά, οι αγρότες και οι επαγγελματίες που χρησιμοποιούσαν τα διπλοκάμπινα αυτοκίνητα για να μεταφέρουν μέλη των οικογενειών τους  θα πλήρωναν πρόστιμα.

Κατά την άποψή μας, είναι παράλογο να μπορεί ένας αγρότης ή επαγγελματίας να αγοράσει διπλοκάμπινο αυτοκίνητο και να του βάζουν τέτοιους όρους για δύο πίσω θέσεις. Δυστυχώς, στα διπλοκάμινα αγροτικά-επαγγελματικά αυτοκίνητα η Ελλάδα αναστενάζει.