Αν θέλεις την ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο

Τον Αύγουστο του 2020, όταν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Orcus Reis είχε βγει στην Ανατολική Μεσόγειο συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά πλοία, μας είχε κάνει εντύπωση γιατί μια μεγάλη, έγκυρη εφημερίδα του εξωτερικού δεν κάλυπτε το γεγονός. Τους θέσαμε λοιπόν το ερώτημα. Δεν το καλύπτουμε, γιατί δεν πιστεύουμε ότι θα γίνει αφορμή για κάποια στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών, ήταν η απάντηση. «Το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να αφήσει δύο μέλη του να συγκρουσθούν. Είναι χάσιμο χρόνου», μας είπαν.

Πρόκειται για μια προσέγγιση της ελληνοτουρκικής διένεξης που οδηγεί σ’ ένα απλό συμπέρασμα. Αν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να αφήσουν την Ελλάδα και την Τουρκία να συγκρουσθούν στρατιωτικά, γιατί θα πρέπει να δαπανάμε μεγάλα ποσά για εξοπλισμούς όπως η αγορά των γαλλικών αεροσκαφών Ραφάλ και των φρεγατών Belharra.

Όμως, μετά μας ήρθαν στο νου τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1963 στην Κύπρο, όταν η αμερικανική παρέμβαση μέσω του τότε προέδρου Λίντον Τζόνσον προς την Τουρκία, που ετοιμαζόταν για εισβολή, όντως την απέτρεψε. Αλλά και τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1974, όταν το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ είχε παραλύσει την αμερικανική κυβέρνηση και ο τότε πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον ήταν στην πόρτα της εξόδου.  Η αμερικανική πλευρά παρενέβη και πάλι μέσω του αρμόδιου υφυπουργού κ. Σίσκο (αν θυμόμαστε καλά) προς την τουρκική, ζητώντας να μην εισβάλει στη Μεγαλόνησο.

Όμως, αυτή τη φορά οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Η τουρκική πλευρά διεμήνυσε στους Αμερικανούς πως αυτή τη φορά δεν επρόκειτο να τους εισακούσουν και να επαναλάβουν το λάθος που έκαναν το 1963. Τα συγκεκριμένα περιστατικά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μια χώρα δεν μπορεί να ξέρει πώς θα διαμορφωθούν οι γεωπολιτικές συνθήκες στο μέλλον. Επομένως θα πρέπει να είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι καλά εξοπλισμένη.

Δυστυχώς, αυτό ισχύει στη δική μας περίπτωση με την επιθετική γείτονα και αυτό συνεπάγεται οικονομική αιμορραγία. Πολύ περισσότερο, όταν το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να αναδιαρθρώσει τις ένοπλες δυνάμεις, ώστε να μην πηγαίνει το 80% περίπου των ετήσιων δαπανών για την εθνική άμυνα σε μισθούς, συντάξεις και λειτουργικές ανάγκες και να μένουν ψίχουλα για εξοπλισμούς. Ούτε θέλει να αλλάξει τη δομή τους, ώστε να μην έχουμε περισσότερους ταξίαρχους και άλλους βαθμοφόρους από τον αμερικανικό στρατό. Να προσλάβει μερικές χιλιάδες ακόμη οπλίτες πενταετούς θητείας για να δίνει δουλειές θέλει, σε μια περίοδο που άλλες θα έπρεπε να είναι οι προτεραιότητες, π.χ. ευκίνητες και καλά εξοπλισμένες μονάδες άμεσης παρέμβασης και λιγότερους στα διοικητήρια και κάθε είδους δουλειές γραφιάδων.

Επανερχόμενοι στο θέμα της διένεξης με την Τουρκία, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι στο περσινό μπρα ντε φερ με τους Τούρκους στην Ανατολική Μεσόγειο, η μοναδική χώρα που τάχθηκε ανοικτά υπέρ των ελληνικών θέσεων και έστειλε μάλιστα πολεμικά πλοία στην περιοχή ήταν η Γαλλία. Προφανώς, το έκανε για τα δικά της συμφέροντα στη Λιβύη, Λίβανο κι αλλού. Όμως, αυτό δεν αλλάζει κάτι. Είναι σημαντικό. Μόνο και μόνο γι’ αυτό και με δεδομένες τις ανάγκες της Ελλάδας για σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό, η Γαλλία θα έπρεπε να είναι ο Νο 1 ή Νο 2  προμηθευτής μας. Φαντασθείτε να ήταν η Τουρκία στη θέση μας, τι παραγγελίες θα είχε δώσει. Ακόμη περισσότερο, όταν οι φρεγάτες Belharra ήταν η πρώτη επιλογή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και δόθηκαν σε καλύτερη τιμή λόγω της συγκυρίας. Ακόμη και η συμφωνία αμοιβαίας στρατιωτικής συνεργασίας με τη Γαλλία είναι προς όφελος της Ελλάδας. Καλό θα ήταν ασφαλώς να μη στέλνονταν Έλληνες στρατιώτες σε εμπόλεμες ζώνες, όμως δεν μπορεί να τα θέλουμε όλα δικά μας. Αλλωστε, έχουν σταλεί στο παρελθόν σε Αφγανιστάν, Κόσοβο, Σομαλία, αποκομίζοντας εμπειρίες και οικονομικά οφέλη για τους ίδιους.

Για να υιοθετήσουμε την πολιτική της αποτροπής έναντι της Τουρκίας δεν αρκούν τα λόγια. Χρειάζονται πράξεις. Οι αγορές οπλικών συστημάτων από τη Γαλλία και η αμυντική συμφωνία την υπηρετούν. Αν είχαμε και εγχώρια στρατιωτική βιομηχανία, θα ήταν ακόμη καλύτερα, για να μη στέλνουμε μέχρι και τα αεροσκάφη C130 στο Ισραήλ για αναβαθμίσεις, γιατί προφανώς η ΕΑΒ δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο.