Η δύναμη της Ελλάδας είναι η διασπορά και οι φιλέλληνες

Υπάρχουν 16,4 εκατομμύρια άτομα ελληνικής καταγωγής στον πλανήτη, με βάση τις διασταυρώσεις για καταγωγή, γλώσσα και θρησκεία σε έρευνα που έχει γίνει. Ισως ο αριθμός είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Σ’ αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε τους φιλέλληνες, για τους οποίους δεν υπάρχουν εκτιμήσεις. Όμως, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν 374 έδρες κλασικών σπουδών σε πανεπιστήμια όλου του κόσμου, που αποτελούν φυτώρια για φιλέλληνες. Ο ρόλος τους είναι σημαντικός στην ιστορία.

Ας μην ξεχνάμε πόσοι από αυτούς, όπως ο Λόρδος Βύρων, βοήθησαν την Επανάσταση του 1821, είτε ερχόμενοι να πολεμήσουν εδώ, είτε δίνοντας χρήματα, είτε επηρεάζοντας τις κυβερνήσεις τους. Μια Επανάσταση που θα είχε πρακτικά αποτύχει λόγω εμφύλιας διαμάχης, αν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής δεν νικούσαν τον τουρκο-αιγυπτιακό στόλο στη ναυμαχία του Ναβαρίνου.

Αναφέρουμε όλα αυτά για να δείξουμε ότι υπάρχει μια δύναμη εκτός συνόρων για την οποία η Ελλάδα παραδοσιακά αδιαφορεί. Παραδείγματος χάριν στην Αυστραλία, τα ελληνικής καταγωγής άτομα αντιπροσωπεύουν το 2% του πληθυσμού περίπου, αλλά το 14% των 200 πιο πλούσιων Αυστραλών.
Χθες, o Αλεξ Πατέλης, οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, μιλώντας σε διαδικτυακή εκδήλωση της Endeavor Greece για την προσέλκυση επενδύσεων, αναφέρθηκε σ’ αυτούς, αν και έχουμε την εντύπωση ότι αναφερόταν κυρίως σ’ αυτούς που έφυγαν τα χρόνια της κρίσης.

«Οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό είναι η δύναμή μας και τους θέλουμε πίσω», φέρεται να είπε, επισημαίνοντας ότι υπάρχει υψηλής ποιότητας δυναμικό τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδος, που εντόπισαν ξένες εταιρείες όπως η Pfizer που επενδύει στη Θεσσαλονίκη.

Δεν θα διαφωνήσουμε με τη γενικότερη τοποθέτηση του κ. Πατέλη, αν και πιστεύουμε ότι η Pfizer δεν θα επένδυε στη Θεσσαλονίκη, αν ο διευθύνων σύμβουλός της Αλμπερτ Μπουρλά δεν καταγόταν από εκεί. Ομως, ακόμη κι έτσι, η γενικότερη τοποθέτηση είναι σωστή αφού ο κ. Μπουρλά είναι Ελληνας του εξωτερικού. Επιπλέον, αυτό δείχνει κάτι που είχαμε επισημάνει στο παρελθόν, κάνοντας αναφορά στη πολιτική του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν για το ίδιο θέμα. Κοινώς, τη σημασία της παρουσίας ατόμων ελληνικής καταγωγής σε υψηλόβαθμες θέσεις σε ξένες εταιρείες, οργανισμούς και κυβερνήσεις για την προσέλκυση όχι μόνο επενδύσεων αλλά και τη στήριξη των ελληνικών θέσεων στα εθνικά θέματα.

Φυσικά, αυτό δεν πρόκειται να γίνει όσο το εθνικό κέντρο δεν τους συντονίζει με βάση κάποιο σχέδιο και προπάντων δεν δείχνει να τους σέβεται. Δεν είναι δυνατόν υπερήλικες άνθρωποι, π.χ. 86 ετών, στο Σαν Φρανσίσκο, να ταλαιπωρούνται για να πάρουν το ελληνικό διαβατήριο ή άλλοι στη Νέα Ζηλανδία να το παίρνουν λίγο πριν πεθάνουν και να κλαίνε επειδή οι ίδιοι ή οι γονείς τους γεννήθηκαν στη Τουρκία ή τη Ρουμανία ή αλλού.

Για να επανέλθουμε στο θέμα των επενδύσεων, η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να θεσπίσει φορολογικά κίνητρα -αν και βοηθούν- για να τους φέρει πίσω ή να τους πείσει να επενδύσουν στην Ελλάδα. Αυτά που χρειάζονται είναι συντονισμός, λιγότερη γραφειοκρατία χωρίς δωροδοκίες και ταχύτερες δικαστικές αποφάσεις.