Κάποιοι θα μείνουν με τον μουτζούρη

Οι αγορές προεξοφλούν τα μελλοντικά κέρδη ανά μετοχή των επιχειρήσεων που είναι στενά συνδεδεμένα με τις πωλήσεις, τα λειτουργικά κόστη τους και γενικότερα το μακροοικονομικό περιβάλλον. Αν όλα πάνε καλά με το εμβόλιο κι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού εμβολιασθεί στις ανεπτυγμένες χώρες το πρώτο μισό του 2021, κλάδοι όπως οι μεταφορές και ο τουρισμός θα επωφεληθούν τα μέγιστα.

Θα θέλαμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε την άνοδο του Γενικού Δείκτη στο Χρηματιστήριο Αθηνών κατά 7% την προηγούμενη εβδομάδα, που τον έφερε πάνω από τις 780 μονάδες και την εκρηκτική άνοδο του τραπεζικού δείκτη κατά 17%,  υπό αυτό το πρίσμα. To ίδιο ισχύει για την Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία, των οποίων οι χρηματιστηριακοί δείκτες κέρδισαν πάνω από 20%.

Η ελληνική οικονομία εξαρτάται πολύ από τον τουρισμό και λογικά θα επωφεληθεί περισσότερο την επόμενη χρονιά. Μαζί κι άλλοι κλάδοι, των οποίων οι επιδόσεις, π.χ. πωλήσεις, εξαρτώνται από την οικονομική δραστηριότητα, αν το καλό σενάριο επιβεβαιωθεί. Ο τραπεζικός κλάδος θεωρείται κυκλικός και είναι ένας από αυτούς. Η προεξόφληση του καλού σεναρίου, αν το πιστεύει κάποιος, είναι ένας σοβαρός λόγος για να παραβλέψει τον αδύναμο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας σε τριμηνιαία βάση που καταγράφηκε το 3ο τρίμηνο του 2020.

Όμως, ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι ιδανικός και γι’ αυτό δεν μπορεί να κλείνουμε τα αυτιά μας σ’ εκείνους που εκπέμπουν προειδοποιητικά  μηνύματα. Τα τελευταία αφορούν μερικά hedge funds που ποντάρουν προσωρινά στη βελτίωση της ψυχολογίας ή/και της τάσης στο Χρηματιστήριο Αθηνών, σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση ντόπιων δυνάμεων με χρήματα από το εξωτερικό. Κι όλα αυτά με φόντο την πιθανή αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς και ποιος ξέρει ποιας άλλης εισηγμένης το 2021.

Δυστυχώς, το ελληνικό χρηματιστήριο θεωρείται από πολλούς τζόγος, όπως μας υπενθύμισε ένας φίλος, όταν στις μεγάλες αγορές του εξωτερικού, Αμοιβαία Κεφάλαια, συνταξιοδοτικά ταμεία και άλλοι θεσμικοί επενδύουν σημαντικό μέρος των οικονομιών δασκάλων κι άλλων επαγγελματιών. Κι αυτό γιατί το κυνήγι των αποδόσεων σε μια περίοδο μηδενικών ή αρνητικών επιτοκίων, με ομόλογα ύψους 17 τρισ. να προσφέρουν αρνητικές  αποδόσεις, σε συνδυασμό με τις αυξημένες μελλοντικές υποχρεώσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων έχουν καταστήσει απαραίτητη την τοποθέτηση σε μετοχικές αξίες.

Αυτό δεν σημαίνει πως οι κίνδυνοι έχουν μειωθεί. Το αντίθετο. Το IIF δήλωσε πρόσφατα πως το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 15 τρισ. δολάρια στα 272 τρισ. τους πρώτους 9 μήνες του 2020 και αναμένεται να κλείσει τη χρονιά στα 277 τρισ. δολάρια. Η αναχρηματοδότηση μεγάλων ποσών σε ομόλογα που λήγουν από κράτη και επιχειρήσεις αυξάνει τον κίνδυνο ενός ατυχήματος.

Οι κεντρικές τράπεζες δείχνουν πως θα είναι εκεί, για να αποτρέψουν μια δυσμενή εξέλιξη και οι συμμετέχοντες στις αγορές το ενστερνίζονται. Όμως, η ιστορία διδάσκει πως κάποιοι στο τέλος θα μείνουν με τον μουτζούρη και αυτοί είναι συνήθως οι μη insiders. Ιδίως, σε ρηχές αγορές.