Μην πυροβολείτε τον αγγελιαφόρο (Σταϊκούρα)

Σε διάφορα άρθρα το τελευταίο διάστημα, είχαμε αναφερθεί στα  εισοδήματα που δήλωσαν διάφορες μεγάλες κατηγορίες φορολογουμένων για το 2017, με βάση το ετήσιο στατιστικό δελτίο της ΑΑΔΕ. Κι αυτό γιατί μας είχε κάνει εντύπωση πόσο χαμηλά εισοδήματα είχαν δηλώσει οι αγρότες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.  Σωρευτικά αφορούν κάπου 900 χιλιάδες φορολογικές δηλώσεις, σε σύνολο 6,8 εκατ. για το φορολογικό έτος  2017.

Υπενθυμίζουμε ότι οι μισοί περίπου αγρότες δήλωναν ετήσιο εισόδημα έως 1.000 ευρώ ενώ οι 7 στους 10 δήλωναν πως ζούσαν με κάτω από 3.000 ευρώ τον χρόνο. Ακόμη, οι 6 στους 10 ελεύθεροι επαγγελματίες δήλωσαν εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ ετησίως και το 75% κάτω από 10 χιλ. ευρώ το 2017.

Δεν εκπλαγήκαμε λοιπόν όταν διαβάσαμε στον Τύπο τις δηλώσεις  του υπουργού Οικονομικών κ. Χρήστου Σταϊκούρα, για τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης. Σύμφωνα με τον υπουργό, το 52% των φορολογικών δηλώσεων είχαν δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα κάτω των 8.000 ευρώ και το 83% κάτω των 20.000 ευρώ. Στα νοικοκυριά με δύο τέκνα, λίγο περισσότερες από τις μισές φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν, είχαν δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 15.000 ευρώ.

Αυτά δεν ήταν στοιχεία που εφεύρε ο ΥΠΟΙΚ αλλά τα στοιχεία της ΑΑΔΕ για τα εισοδήματα του 2017. Όμως, είναι λογικό να προξενούν εντύπωση, γιατί είναι πολύ χαμηλότερα από εκείνα που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουμε στο νου μας, με βάση τις ανάγκες διαβίωσης ενός ατόμου ή μιας οικογένειας στη χώρα μας.  

Είναι αλήθεια ότι η οικονομική κρίση συμπίεσε αρκετά τα εισοδήματα και σε κάποιους κλάδους τα πετσόκοψε. Παρ' όλα αυτά, τα προαναφερθέντα δηλωθέντα εισοδήματα δεν συνάδουν με το πραγματικό κόστος διαβίωσης  μιας οικογένειας και χωρίς καν να συνυπολογίζονται άλλα έξοδα για διασκέδαση κ.λπ. Είναι προφανές ότι αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει μεγάλης έκτασης φοροδιαφυγή.

Σε οποιαδήποτε άλλη φυσιολογική χώρα, αυτό θα ήταν το πρώτο συμπέρασμα που θα έβγαζε κανείς από τα νούμερα που έδωσε ο κ. Σταϊκούρας για τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης, με την προσθήκη πως κάτι πρέπει να γίνει. Και φυσικά θα κατανοούσε ότι η διανομή «κοινωνικών μερισμάτων» με κριτήριο το χαμηλό εισόδημα καταλήγει να ευνοεί στρώματα του πληθυσμού που φοροδιαφεύγουν, μαζί φυσικά με τους πραγματικά αδύνατους.

Είναι όμως αυτό που θέλουμε σ' ένα τέτοιο σύστημα; Είναι δηλαδή κοινωνικά δίκαιο να μοιράζονται επιδόματα σε υποτιθέμενους φτωχούς, που προφανώς αποκρύπτουν συστηματικά εισοδήματα, και όχι να επιστρέφονται τα χρήματα στους φορολογούμενους που συνεισφέρουν περισσότερο στα βάρη;

Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη. Τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει διακομματική συναίνεση πως κάτι πρέπει να γίνει, με βασικό όχημα την επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών.