Μια καλή αξιολόγηση δεν φτάνει

Αναμφίβολα,  η 4η έκθεση ενισχυμένης μεταμνημονιακής εποπτείας την οποία έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Κομισιόν αποτελεί διαβατήριο για την εκταμίευση των κερδών ύψους 767 εκατ. ευρώ από τα ομόλογα που κατέχει το ευρωσύστημα από τον Φεβρουάριο του 2020 και μετά.

Όμως, το ζητούμενο είναι να αποτελέσει η 4η έκθεση διαβατήριο για την έμμεση μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2020, με βάση την απόφαση του Eurogroup του Ιουνίου του 2018. Υπενθυμίζεται ότι εκείνη η απόφαση δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν τα κέρδη από τα ομόλογα για επενδύσεις με τις ευλογίες των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Επομένως, το ποσό της επιστροφής των κερδών θα μπορούσε π.χ. να ενισχύσει τα έσοδα του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, δημιουργώντας τον ανάλογο δημοσιονομικό χώρο. 

Αργότερα, μέσα στο 2020, η 4η αξιολόγηση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα επιπρόσθετο επιχείρημα μαζί με μια πετυχημένη 5η αξιολόγηση για την άμεση μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, π.χ. στο 2,5% του ΑΕΠ από το 2021. Όμως, δυστυχώς, η στήλη δεν «διαβάζει» έτσι ακριβώς τα πράγματα.

Πράγματι, η Αθήνα μπορεί να θέσει το θέμα στο Eurogroup του Δεκεμβρίου, για να λάβει απάντηση σε κάποιο σημείο μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2020. Τότε, το Eurogroup θα μπορούσε να αποφασίσει να διαθέσει τις επιστροφές των κερδών από τα ομόλογα σε συγκεκριμένα επενδυτικά πρότζεκτ.

Ερώτηση: Έχει η Ελλάδα έτοιμη μια λίστα με τέτοια πρότζεκτ αυτή την στιγμή; Αμφιβάλλουμε πολύ, είναι η απάντηση. Όμως, θεωρούμε πιθανό να βρουν οι «σκληροπυρηνικοί» της ευρωζώνης έναν τρόπο για να πάνε τα κέρδη σε επενδύσεις αλλά να μη μετράνε και να μην επηρεάζουν τον προϋπολογισμό.    

Λίγο μετά τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου και με αφορμή δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών της νέας κυβέρνησης, είχαμε αναφέρει πως τα μηνύματα από τους θεωρούμενους «σκληροπυρηνικούς» κύκλους των δανειστών δεν ήταν ευχάριστα. Κοινώς, δεν συμφωνούσαν στη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα που επιθυμούσε η ελληνική πλευρά μέχρι και το 2022.  

Η πρώτη δικαιολογία ή πρόφαση, αν προτιμάτε, ήταν ο κίνδυνος για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ο δεύτερος και πραγματικός λόγος αφορούσε τις πολιτικές δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν αν περνούσαν τη μείωση των στόχων για τα ελληνικά πλεονάσματα από τα κοινοβούλιά τους.

Οι ίδιοι θυμούνταν με πόσο κόπο κατάφεραν το 2015 να πείσουν τους βουλευτές τους να ψηφίσουν το 3ο ελληνικό πρόγραμμα. Δυστυχώς, λίγους μήνες αργότερα, πληροφορούμαστε ότι τα ίδια πράγματα εξακολουθούν να ισχύουν σήμερα. 

Φυσικά, έχουμε ακόμη χρόνο μέχρις ότου το θέμα της άμεσης μείωσης του δημοσιονομικού στόχου για το 2021 τεθεί επισήμως από την κυβέρνηση μέσα στην επόμενη χρονιά. Γι’ αυτούς τους λόγους φρονούμε ότι η επιτυχής 4η αξιολόγηση πιθανόν δεν φτάνει για να ευοδωθούν οι ελληνικοί σκοποί και επιθυμίες.