Οι επενδύσεις δεν διατάζονται

Όταν πριν λίγα χρόνια ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν ήλθε στην Ελλάδα, τότε κυβερνητικά στελέχη έλεγαν πως φέρνει επενδύσεις και τα περισσότερα ΜΜΕ τα αναπαρήγαγαν.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

Λίγοι γνώριζαν ότι ο Πούτιν ήλθε για να επισκεφθεί το Άγιο Όρος για λόγους που άπτονταν της εικόνας του στη Ρωσία ως ο πολιτικός ηγέτης των Ορθοδόξων-υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση- και γεωπολιτικών με εμπλοκή των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας.

Η ελληνική πλευρά έδωσε επίσης βάρος στο θέμα των επενδύσεων κατά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Μακρόν στην Ελλάδα επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αυτή την φορά το σκηνικό ήταν πιο πειστικό. O Μακρόν συνοδευόταν από μεγάλους Γάλλους επιχειρηματίες και υψηλόβαθμα στελέχη μεγάλων γαλλικών επιχειρήσεων.

Οι Γάλλοι επιχειρηματίες είχαν ανταποκριθεί στα τηλέφωνα του γραφείου του προέδρου  για να τον συνοδεύσουν στην Ελλάδα όπως κι έγινε.

Έγιναν συναντήσεις στο συγκρότημα Σταύρος Νιάρχος παρουσία των κ.κ. Μακρόν και Τσίπρα αλλά το αποτέλεσμα ήταν φτωχό αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. 

Θα μπορούσαμε να είχαμε αναφερθεί και σ’  άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν.

Αναμφισβήτητα, οι επαφές στο ανώτερο δυνατόν επίπεδο μεταξύ χωρών είναι σημαντικές και είναι ακόμη καλύτερο να σφυρηλατούνται οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ηγετών.

Υπό αυτή την έννοια, οι επισκέψεις του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη στον πρόεδρο Μακρόν και αργότερα στην καγκελάριο κ. Μέρκελ είναι απαραίτητες και θετικές.

Όμως, δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για τις επιπτώσεις στις άμεσες ξένες επενδύσεις  που έχει ανάγκη η χώρα.

Οι ξένοι ηγέτες ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα συμφέροντα των χωρών τους.

Είναι λοιπόν πιο συνηθισμένο να μιλάνε για δυνητικές αγορές οπλικών συστημάτων και άλλων κεφαλαιουχικών αγαθών που παράγουν οι χώρες τους από την Ελλάδα  ή να ζητούν να επιλυθούν θέματα που έχουν μεγάλες γαλλικές ή γερμανικές εταιρείες στη χώρα μας. 

Οι ηγέτες δεν μπορούν να «διατάξουν» τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες της Γαλλίας ή της Γερμανίας και πολύ περισσότερο των ΗΠΑ να επενδύσουν στην Ελλάδα.  

Τέτοιες επενδύσεις υπακούουν σε άλλους κανόνες και κριτήρια που είναι κυρίως τεχνικής φύσεως. Οι καλές σχέσεις μεταξύ των χωρών βοηθάνε υπό την έννοια ότι δεν βάζουν επιπρόσθετα εμπόδια.

Αν λοιπόν θα έλθουν να κάνουν επενδύσεις γαλλικές ή γερμανικές εταιρείες στην Ελλάδα, αυτό θα εξαρτηθεί από άλλους παράγοντες, π.χ. πολιτική σταθερότητα, φορολογικά και άλλα κίνητρα, γραφειοκρατία κ.τ.λ.       

Η επιλογή θα γίνει με βασικό κριτήριο την προσδοκώμενη απόδοση προσαρμοσμένη για το ρίσκο σε σύγκριση με εναλλακτικά πρότζεκτ σε άλλες χώρες.

Θα πρέπει λοιπόν να καλωσορίζουμε τις επαφές σε κορυφαίο επίπεδο μεταξύ της Ελλάδας και των άλλων χωρών, ιδίως των πιο σημαντικών της Ευρωζώνης και του κόσμου αλλά δεν θα πρέπει να τρέφουμε φρούδες ελπίδες.

Το παρελθόν θα έπρεπε να έχει διδάξει ότι οι επενδύσεις δεν διατάζονται.