Το τραπεζικό «δώρο» των θεσμών στον Κυριάκο

Οι πιστοί φίλοι της στήλης ίσως θυμούνται τι είχαμε γράψει κάποτε για τις πρώτες εβδομάδες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2015.

Συζητώντας εκείνη την περίοδο -μάλλον ήταν αρχές Φεβρουαρίου- με υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ για το 2ο μνημονιακό πρόγραμμα που βρισκόταν στο τέλος του, τον είχαμε ρωτήσει ποια θα ήταν η στάση της τρόικα απέναντι στη νέα τότε κυβέρνηση.

Το άτομο είχε αφήσει  ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι οι δανειστές ήταν διατεθειμένοι να δείξουν περισσότερη καλή θέληση σε ανοικτά θέματα όπως το δημοσιονομικό κενό, δηλαδή της διαφοράς μεταξύ του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα και το εκτιμώμενο αποτέλεσμα.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 είναι γνωστά  όπως κι η στάση που κράτησαν οι θεσμοί στις διαπραγματεύσεις τους με την ελληνική κυβέρνηση τα επόμενα χρόνια.

Όσοι παρακολούθησαν από κοντά τις διαπραγματεύσεις αυτή την περίοδο και την προηγούμενη θα συμφωνήσουν -φανταζόμαστε- ότι οι θεσμοί ήταν πιο ελαστικοί την περίοδο 2015-2018 σε σύγκριση με την προηγούμενη.

Ισως γιατί η κυβέρνηση έφερνε μικρότερες αντιρρήσεις και υλοποιούσε ταχύτερα, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις, το 3ο πρόγραμμα.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; 

Γιατί θα πρέπει να έχει γίνει αντιληπτό ότι δεν πρόκειται να δείξουν ευελιξία στο θέμα του δημοσιονομικού στόχου τη διετία 2019-2020.

Τουλάχιστον και βλέπουμε.

Όμως, θα θελήσουν να κάνουν κάποια ή κάποιες χειρονομίες καλής θέλησης.

Ποια ή ποιες είναι αυτές; 

Αν η στήλη  ήταν να στοιχηματίσει σε κάτι, μάλλον θα πόνταρε σε δύο θέματα για τους επόμενους μήνες.

Στη σύμφωνη γνώμη τους για την άρση των capital controls και κυρίως στην άρση του πλαφόν που έχει επιβληθεί στις εγχώριες τράπεζες για την έκθεσή τους στα ελληνικά κρατικά χρεόγραφα.

Πολύ περισσότερο, αν η νέα κυβέρνηση είναι συνεργάσιμη, όπως δείχνει, στο δημοσιονομικό και στις εκκρεμότητες των μεταμνημονιακών αξιολογήσεων.

Αναφερθήκαμε στην άρση του πλαφόν για έκθεση στα ελληνικά ομόλογα και στους κεφαλαιακούς  περιορισμούς, γιατί εκτιμούμε πως πάνε μαζί.

Με τον δανεισμό των εγχώριων τραπεζών από τον μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας (ELA) να έχει μηδενισθεί και την Ελληνική Δημοκρατία να αποδεικνύει πρόσφατα πως έχει πρόσβαση στις αγορές, αυτό που απομένει είναι η άρση των capital controls.

Και φυσικά η εκπλήρωση των μεταμνημονιακών υποχρεώσεων.

Αν έχουμε δίκιο, οι εγχώριες τράπεζες θα λάβουν το πράσινο φως να αυξήσουν τις θέσεις τους σε κρατικά χρεόγραφα κατά μερικά δισ. ευρώ από περίπου 8 δισ. που εκτιμώνται σήμερα.

Αυτό είναι το τραπεζικό «δώρο» στον Κυριάκο που αναφέρουμε στον τίτλο.      

Εξυπακούεται ότι αυτό ίσως δώσει μεγαλύτερη ώθηση στα εγχώρια ομόλογα, συμπιέζοντας περαιτέρω τις αποδόσεις τους.