Ο ενθουσιασμός δεν είναι καλός σύμβουλος

Ο Sir John Templeton είχε πει κάποτε ότι «οι ανοδικές αγορές γεννιούνται μέσα στην απογοήτευση, αναπτύσσονται με τον σκεπτικισμό, ωριμάζουν με την αισιοδοξία και πεθαίνουν με την ευφορία».  

Καθώς η χώρα βαδίζει προς τις εκλογές της 7ης Ιουλίου και η ΕΚΤ με τη Fed στέλνουν σήμα για μειώσεις επιτοκίων και ενδεχομένως νέες αγορές τίτλων (QE), φαίνεται πως επικρατεί αισιοδοξία σε σημαντική μερίδα του κόσμου και ευφορία στις αγορές.

Στο απόγειο της Πέμπτης, η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου ακούμπησε το 2,39% -ιστορικό χαμηλό, αν δεν μας απατά η μνήμη- και του 5ετούς ομολόγου ακούμπησε το 1,20%.

Όμως, δεν ήταν μόνο τα κρατικά ομόλογα που παρακολουθεί ο πολύς κόσμος.

Τα ομόλογα των άλλων ελληνικών εισηγμένων εταιρειών έκαναν επίσης ράλι.

Η απόδοση του ομολόγου του ΟΤΕ που λήγει το 2020 έπεσε στο 0,15%, το ομόλογο της Μότορ Όιλ που λήγει το 2022 υποχώρησε στο 2,5%, της Τιτάν που λήγει το 2024 στο 2,2% και του ΟΠΑΠ με λήξη το 2022 στο 0,80%.

Επιπλέον, κάποιοι που αγόρασαν τα mini ομόλογα της Μυτιληναίος «κλείδωσαν» απόδοση 2,8% μέχρι την λήξη τους το 2022.

Δεν είναι ασφαλώς κακό να είναι κάποιο αισιόδοξος.

Όμως, ο ενθουσιασμός δεν είναι καλός σύμβουλος, γιατί μπορεί να αποδειχθεί μοιραίος.

Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, από την ανάγκη επίτευξης του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ και τόσα άλλα, δεν πρόκειται να εκλείψουν μετά τις 7 Ιουλίου.

Ούτε οι νέες παρεμβάσεις των μεγάλων κεντρικών τραπεζών εγγυώνται πως ο ρυθμός ανάπτυξης θα ενισχυθεί στις ΗΠΑ και την ευρωζώνη και ο πληθωρισμός θα πάει προς το 2%, όπως επιθυμούν.

Από την άλλη πλευρά, είναι προφανές ότι οι πολιτικές της ποσοτικής  χαλάρωσης (QE) ρίχνουν περισσότερο καύσιμο στο πολύχρονο ράλι των ομολόγων και των μετοχών σε πολλές ξένες αγορές.

Όμως, η ιστορία δείχνει πως εκείνοι που ωφελούνται είναι ένα μικρό μέρος του πληθυσμού ενώ μάλλον οξύνονται οι ανισότητες, τροφοδοτώντας την άνοδο λαϊκίστικων κομμάτων της αριστεράς και της δεξιάς.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να είναι κανείς συγκρατημένος.

Μήπως π.χ. τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων της ΕΚΤ είναι περισσότερο πρόβλημα παρά λύση, επειδή, όπως ισχυρίζονται οι επικριτές, πληγώνουν την κερδοφορία πολλών τραπεζών στην ευρωζώνη, εμποδίζοντας την ώθηση να φτάσει στην πραγματική οικονομία;

Κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, ο ενθουσιασμός δεν είναι καλός σύμβουλος, ιδίως σε περιόδους ευφορίας.

Όπως δεν είναι η απογοήτευση, σε περιόδους απαισιοδοξίας.

Ας το θυμόμαστε για το διάστημα που έρχεται καθώς άλλοι ετοιμάζονται να φορέσουν τα κοστούμια της εξουσίας στη χώρα μας και άλλοι ποντάρουν ήδη στο QE για ένα νέο γύρο κερδών σε μετοχές και ομόλογα.