Ας μοιάσουμε κάπως στην Ιρλανδία

Μερικά  πράγματα δεν τα ξεχνάς, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 2011, όταν συζητούσα με τον επικεφαλής της ανάλυσης ενός από τους τρεις μεγάλους οίκους αξιολόγησης σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών.

Προς το τέλος της συζήτησης κι ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω, ο ξένος αναλυτής γύρισε και είπε, γελώντας: «Εγώ μπορεί να έχω βγει στη σύνταξη μετά από μερικά χρόνια, αλλά θα στοιχημάτιζα ότι η Ελλάδα, που μπήκε πρώτη σε πρόγραμμα διάσωσης, θα βγει μετά από την Ιρλανδία».

Έτσι κι έγινε.

Ο συγκεκριμένος ηλικιωμένος άνθρωπος βγήκε στη σύνταξη, η Ιρλανδία που είχε θέμα με τον τραπεζικό κλάδο εξήλθε από το πρόγραμμα στο τέλος του 2013, ενώ η Ελλάδα που είχε κυρίως θέμα δημόσιου χρέους  καθυστέρησε ακόμη πέντε σχεδόν χρόνια.

Είχε μεσολαβήσει η δραματική συνάντηση κορυφής της ΕΕ και το Eurogroup όπου ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της Ιρλανδίας βρέθηκε αντιμέτωπος με την απαίτηση της Γερμανίας, της Γαλλίας κι άλλων χωρών να απεμπολήσει το κυριότερο ίσως όπλο οικονομικής πολιτικής της χώρας τους.

Τον χαμηλό φορολογικό συντελεστή 12,5% για τα επιχειρηματικά κέρδη, που έφερνε την Ιρλανδία αντιμέτωπη με τα συμφέροντα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών.

Παρά τις έντονες πιέσεις, ο Ιρλανδός πρωθυπουργός δεν ενέδωσε.

Κι αυτό γιατί κατανοούσε ότι ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής μαζί με το νεαρό, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που είχε μητρική γλώσσα τα αγγλικά και άλλα οικονομικά κίνητρα ήταν τα θεμέλια στα οποία στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το «ιρλανδικό οικονομικό θαύμα».

Αυτό που οδήγησε πολυεθνικούς κολοσσούς όπως οι Amazon, Apple, Facebook, Google, Starbucks και άλλους να ανοίξουν θυγατρικές στην Ιρλανδία και αργότερα να μεταφέρουν την έδρα τους εκεί.

Φυσικά, δεν είναι μόνο οι ανωτέρω διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Ιρλανδίας που κάνουν τη διαφορά.

Η γραφειοκρατία, η απονομή δικαιοσύνης παίζουν επίσης ρόλο. Σ’ έναν κόσμο που η ηλεκτρονική υπογραφή και το time stamping είναι ο κανόνας, εδώ είμαστε ακόμη στις πρωτοκολλήσεις.

Η Ιρλανδία έχτισε μια ισχυρή εξαγωγική βάση, προσελκύοντας άμεσες ξένες επενδύσεις σε βάθος δεκαετιών που ξεπερνούν κατά πολύ τη διάρκεια ζωής μίας ή δύο κυβερνήσεων.

Γι’ αυτό τον σκοπό έδωσε επιπρόσθετα φορολογικά κίνητρα για άμεσες ξένες επενδύσεις σε «στρατηγικούς κλάδους» σε βάθος 10ετίας.    

Δεν έχουμε αυταπάτες πως μπορεί η Ελλάδα να εφαρμόσει την πολιτική της Ιρλανδίας σε μεγάλο βαθμό.

Η γεωγραφική θέση και το σύστημα αξιών των δύο χωρών διαφέρουν ριζικά, γεγονός που αποτυπώνεται στο πολιτικό σύστημα.

Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει λίγη από την αύρα της Ιρλανδίας, υλοποιώντας κάποιες από τις πετυχημένες  πολιτικές της για να επιτύχει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης.

Γι’ αυτό λέμε ας μοιάσουμε κάπως στην Ιρλανδία.