H πορεία είναι προδιαγεγραμμένη

Στους λίγους που το θυμούνται ακόμη και γνώριζαν τις συνέπειες των λεχθέντων, το Eurogroup της 13ης Οκτωβρίου του 2014 έχει μείνει αξέχαστο.

Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε μετά τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, ο τότε πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν η έξοδος της Ελλάδας από το μνημόνιο θα ήταν «καθαρή» ή όχι.

Εμφανώς ενοχλημένος, ο κ. Ντάισελμπλουμ απάντησε ότι δεν έβλεπε κανενός είδους έξοδο της Ελλάδας από το δεύτερο πρόγραμμα.

Οι αγορές αντέδρασαν, ανεβάζοντας την απόδοση των ελληνικών ομολόγων κατά μία ποσοστιαία μονάδα και βάζοντας ταφόπλακα στις όποιες ελπίδες για έξοδο της χώρας εκ νέου στις αγορές το 2014.

Το περιστατικό υποδηλώνει ακόμη μια φορά πως τα λόγια είναι μερικές φορές ισχυρότερα από τις πράξεις, αν οι αγορές θεωρούν πως αυτός ή αυτοί που τα λένε τα εννοούν.

Υπάρχουν πολλά ανάλογα παραδείγματα, με πιο γνωστό εκείνο του καλοκαιριού του 2012, που ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι δήλωσε πως θα κάνει οτιδήποτε χρειασθεί για να διασωθεί το ευρώ (whatever it takes).

Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί αναφερθήκαμε σ’ αυτό το θέμα.

Η απάντηση είναι απλή.

Για να δείξουμε ότι αρκούν λίγα «άσχημα» λόγια, επειδή π.χ. η Ελλάδα δεν πράττει τα σωστά, από κάποιον που οι αγορές θεωρούν αξιόπιστο, για να ανεβεί το κόστος δανεισμού της χώρας και να επιδεινωθεί το επενδυτικό κλίμα.

Επομένως, οι δανειστές έχουν όπλα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν, αν θεωρήσουν ότι η Ελλάδα δεν πειθαρχεί, χωρίς να ξοδέψουν ούτε ένα ευρώ.

Πέραν από την ενδεχόμενη μη επιστροφή των κερδών των ελληνικών ομολόγων που κατέχει το ευρωσύστημα.

Αν λοιπόν η οικονομική πολιτική που ακολουθεί η χώρα θεωρηθεί ανεύθυνη, είτε οι αγορές από μόνες τους είτε οι δανειστές με τις δηλώσεις τους θα φροντίσουν να ξαναμπεί σε τροχιά.

Οποια κυβέρνηση κι αν έχει.

Το γεγονός ότι  η Ελλάδα διαθέτει μεγάλο αποθεματικό ρευστότητας και δεν χρειάζεται να δανεισθεί για καιρό από τις αγορές, δεν αλλάζει κάτι.

Αφενός, το απόθεμα είναι στην πραγματικότητα μικρότερο απ’ αυτό που φαίνεται, αφετέρου, δεν είναι μόνο το δημόσιο που έχει δανειακές ανάγκες.

Υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες, τράπεζες κ.λπ. ενώ επηρεάζονται επίσης οι τιμές των εγχώριων περιουσιακών στοιχείων όπως τα ακίνητα και οι μετοχές.   

Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όπου για τα πάντα μιλούσαν σχεδόν όλοι στην Ελλάδα κατά την προεκλογική εκστρατεία εκτός από τα ευρωπαϊκά θέματα.

Όμως, ένα πράγμα είναι σίγουρο, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, δρομολογώντας άμεσα πολιτικές εξελίξεις ή όχι.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές έχουν τον τρόπο, π.χ. λόγια ή πράξεις, για να επιβάλουν δημοσιονομική πειθαρχία στην Ελλάδα.

Ο χρόνος που θα επιλέξουν είναι ο άγνωστος.

Υπό αυτή την έννοια, η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη.