Επενδύσεις με απονομή δικαιοσύνης

Αν θέλει να μάθει κάποιος γιατί η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα δεν ανθεί και δεν γίνονται επενδύσεις, δεν έχει παρά να ακούσει τις ιστορίες επιχειρηματιών και υψηλόβαθμων στελεχών επιχειρήσεων.

Δεν πάνε πολλές μέρες που ένας επιχειρηματίας με μεσαίου μεγέθους εταιρεία μάς εκμυστηρεύθηκε την πρόθεσή του να ξεκινήσει τη διαδικασία που θα οδηγήσει στη συρρίκνωση της εταιρείας του.

Όταν ρωτήθηκε γιατί το κάνει, ο άνθρωπος δήλωσε απογοητευμένος από το γενικότερο περιβάλλον και προβληματισμένος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας σε βάθος χρόνου.

Όλα αυτά μάς έφεραν στο νου την περίπτωση της τσιμεντοβιομηχανίας Τιτάν, όμως μιλάμε για επιχείρηση σε άλλο κλάδο και πολύ μικρότερη.

Ο αθέμιτος ανταγωνισμός από μεγάλη εταιρεία του κλάδου που συντηρείται στη ζωή για διάφορους λόγους, π.χ. πολιτικούς, κοινωνικούς κ.τ.λ., ήταν ο πρώτος λόγος που ανέφερε.

Ο δεύτερος λόγος ήταν η απονομή δικαιοσύνης.

Πριν από έξι χρόνια περίπου, το 2013, είχε σφραγίσει επιταγή και είχε πάει στα δικαστήρια στη Σπάρτη.

Όμως, χρειάσθηκε να φθάσουμε στο 2019 για να τελεσιδικήσει η υπόθεση και να δικαιωθεί η επιχείρησή του κι αφού είχαν προηγηθεί πολλές αναβολές.

Πρόσφατα πήγε στο Πρωτοδικείο Αμαρουσίου για μικροοφειλή (κάτω των 10 χιλ. ευρώ) και πήρε δικάσιμο τον Μάιο του 2023.

Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς.

Οταν οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης σε τέτοιες σχετικά απλές υποθέσεις φθάνουν τα 4-6 χρόνια, τι γίνεται σε άλλες, πιο περίπλοκες περιπτώσεις;

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χρόνος σε αντίστοιχες περιπτώσεις στην Ιταλία και την Ισπανία φθάνει τα 2-2,5 χρόνια, ενώ είναι ο μισός και λιγότερος στη Βρετανία.     

Οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία είναι ένας  άλλος λόγος.

Ο νομοθέτης μπορεί να έχει καλή πρόθεση, π.χ. να διασφαλισθεί η ασφάλεια των εργαζομένων, όμως  οι συνέπειες των αλλαγών δεν έχουν μελετηθεί.

Οι ανωτέρω λόγοι δεν συνδέονται ούτε με το θέμα των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, ούτε  με τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από τις τράπεζες, που είναι συχνά ψηλά στη λίστα των εμποδίων για τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα.

Αναμφισβήτητα, η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερες επενδύσεις και άνθιση του επιχειρείν.

Αν όμως δεν αρθούν σε κάποιο βαθμό τα εμπόδια με την ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης, η γραφειοκρατία που δημιουργεί η βιομηχανία των νόμων και οι αλλαγές στην εργατική  νομοθεσία, δύσκολα θα υπάρξει δραστική βελτίωση.

Το άσχημο είναι πως στελέχη της αγοράς με γνώση του θέματος εκτιμούν πως θα χρειασθούν χρόνια για να φθάσει η Ελλάδα στο σημείο να περιορίσει στο μισό τον σημερινό χρόνο τελεσιδικίας επιχειρηματικών υποθέσεων.

Με όλες τις δυσμενείς συνέπειες που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στην επιχειρηματικότητα και στην αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων.

Φυσικά, όλα αυτά λαμβάνονται σοβαρά υπόψη απ’ όποιον θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα, υπό την έννοια ότι τιμολογούνται.

Οδηγούν λοιπόν στην απαίτηση για μεγαλύτερη αποζημίωση, δηλ. απόδοση, προκειμένου να προχωρήσει κάποιο επενδυτικό πρότζεκτ, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες της μη υλοποίησής του αφού είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί τέτοια απόδοση.