Πολιτική εναντίον οικονομικής λογικής

«Οι άνθρωποι (θεσμοί) έχουν βαφτίσει το κρέας ψάρι, στρογγυλεύοντας γωνίες για να κλείσει αισίως η 2η μεταμνημονιακή αξιολόγηση και για να έχουν να λένε πως στην Ελλάδα το πρόγραμμα πέτυχε και υπάρχει πρόοδος, γιατί έρχονται ευρωεκλογές».

Η ανωτέρω φράση ανήκει σε άτομο που έχει ιδίαν αντίληψη της διάθεσης των ευρωπαϊκών θεσμών και αποτυπώνει, εκτιμούμε, σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα παρά τις ενστάσεις της ΕΚΤ στο θέμα του νέου Ν. Κατσέλη.

Η εκτίμηση συμπίπτει με εκείνη άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων, που αισιοδοξούν πως το Eurogroup της Παρασκευής θα δώσει το πράσινο φως για το ποσό που είναι να επιστραφεί στην Ελλάδα.   

Όμως, η έκβαση ενός άλλου θέματος είναι αμφίβολη, γιατί οι πολιτικοί απ’ όποια χώρα κι αν προέρχονται λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το θέμα του πολιτικού κόστους πριν από εκλογές.

Στην προκειμένη περίπτωση, αναφερόμαστε στην επιθυμία της Ελλάδας να αποπληρώσει σημαντικό κομμάτι του δανείου που έχει λάβει η χώρα από το ΔΝΤ.

Πρωταγωνιστές είναι οι Γερμανοί (υπάρχουν κι άλλοι) και το διακύβευμα είναι το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ο τρόπος σκέψης τους είναι απλός.

Φοβούνται μήπως κατηγορηθούν από άλλους πολιτικούς στη Γερμανία πως οι Έλληνες και το ΔΝΤ τούς κάνουν ό,τι θέλουν.

Η συλλογιστική έχει ως εξής:

Το ΔΝΤ δεν έβαλε λεφτά στο 3ο πρόγραμμα αλλά σας πίεσε και κάνατε υποχωρήσεις στα μεσοπρόθεσμα μέτρα ανακούφισης του ελληνικού χρέους τον Ιούνιο, που δεν έπρεπε να κάνετε, επισείοντας τον κίνδυνο των αγορών. Τώρα, έρχονται οι Ελληνες και σας ζητούν με δικά μας λεφτά να αποπληρώσουν το ΔΝΤ.    

Κοντολογίς, η κατηγορία των σκληροπυρηνικών πως δεν ήταν αρκετά αυστηροί προς τον αδύναμο κρίκο, δηλ. την Ελλάδα, μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος στη Γερμανία και να στοιχίσει πολιτικά.

Είναι αυτό ικανό να πείσει τη Γερμανία και κάποιες άλλες χώρες να μη δεχθούν την ορθότητα του οικονομικού επιχειρήματος της Ελλάδας;

Κοινώς, πως είναι προς όφελος τόσο εκείνης όσο και εκείνων ως πιστωτών της  (win-win), γιατί θα εξοικονομήσει δεκάδες εκατ. ευρώ σε τόκους ετησίως, αποπληρώνοντας πρόωρα το ακριβό κομμάτι του ΔΝΤ;

Θυμίζουμε πως το επιτόκιο στο ακριβό κομμάτι των δανείων του ΔΝΤ ανέρχεται σε 5,13%.

Είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος τη στάση των Γερμανών και άλλων χωρών σ’ αυτό το θέμα, με φόντο τις ευρωεκλογές.

Στην ουσία πρόκειται για σύγκρουση της πολιτικής με την οικονομική λογική.

Αν πάντως οι Γερμανοί και λοιπές δυνάμεις πείθονταν, η δική μας εκτίμηση είναι πως θα επέτρεπαν πιθανόν την πρόωρη αποπληρωμή μέρους του ακριβού κομματιού που οφείλει η Ελλάδα αλλά όχι του συνολικού, που ανέρχεται σε 3,8 δισ. ευρώ.

Με δεδομένο πως το πρώτο τρίμηνο του 2019 τελείωσε και προφανώς το ΔΝΤ πληρώθηκε, μιλάμε για τις τρεις επόμενες τριμηνιαίες δόσεις της χρονιάς.

Επειδή δεν γνωρίζουμε επακριβώς το ποσό προς αποπληρωμή, εκτιμούμε πως αυτό θα πρέπει να κινείται μεταξύ 900 εκατ. και 1,35 δισ. ευρώ.        

Αν λοιπόν ποντάραμε σε κάτι, αυτό θα ήταν είτε στην επικράτηση της πολιτικής έναντι της οικονομικής λογικής, είτε στην πρόωρη αποπληρωμή των επόμενων τριμηνιαίων δόσεων μέχρι το τέλος του 2019.

Ιδωμεν.