Το «μυστικό» βρίσκεται στα μετρητά

Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους.

Το 40% περίπου των φορολογούμενων αυτής της όμορφης χώρας ή 2,5 εκατ. περίπου ζούσαν με λιγότερα από 5.000 ευρώ τον χρόνο ή 415 ευρώ τον μήνα το 2017, σύμφωνα με τα δηλωθέντα εισοδήματα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών δηλώνει εισοδήματα κάτω των 10.000 ευρώ.

Το βάρος έπεσε σε λίγο πάνω από 1 εκατ. φορολογούμενους σε σύνολο 6,37 εκατ., που πλήρωσαν το συντριπτικό μέρος του φόρου εισοδήματος την ίδια χρονιά.

Ο ΦΠΑ φαίνεται πως είναι ο μοναδικός φόρος που πληρώνουν όλοι, γιατί κάτι αγοράζουν, αν και μερικοί επιτήδειοι τον τσεπώνουν αντί να τον αποδίδουν στο κράτος.       

Προφανώς, υπάρχει μεγάλης έκτασης φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή.

Η αύξηση των φορολογικών συντελεστών έχει συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση.

Επομένως, η μείωση των φορολογικών συντελεστών θα ήταν μια λογική και επιβεβλημένη -κατά την ταπεινή άποψη της στήλης- κίνηση για την αποθάρρυνση της φοροδιαφυγής και την ενίσχυση της παραγωγικότητας της εργασίας, μαζί με τον εξορθολογισμό των δαπανών, για να μην υπάρξει δημοσιονομική εκτροπή.

Όμως, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός πως πολλοί απέφευγαν να πληρώσουν φόρους ακόμη κι όταν οι συντελεστές ήταν χαμηλοί.

Επομένως, η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν αρκεί.  

Ως γνωστόν, οι θεσμοί έχουν ζητήσει και έχει ψηφισθεί η μείωση του αφορολόγητου για να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να πληρώνουν κάτι κι εκείνοι που δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα από τη νέα χρονιά.

Όμως, μια τέτοια κίνηση θα πλήξει τόσο τους πραγματικά αδύναμους όσο και τους συνεπείς φορολογούμενους, αν δεν υπάρξουν αντισταθμιστικά μέτρα.

Επομένως, είναι δίκοπο μαχαίρι.

Η μοναδική διέξοδος στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης μοιάζει να είναι οι ηλεκτρονικές συναλλαγές και ο δραστικός περιορισμός της χρήσης των μετρητών σε κάθε είδους συναλλαγές.

Σημειώνεται πως υπάρχει μεν αύξηση της χρήσης του πλαστικού χρήματος από το 2015 και έπειτα, αλλά υπολείπεται αρκετά του μέσου όρου της ευρωζώνης.

Οι δαπάνες που δηλώθηκαν με πλαστικό χρήμα ανήλθαν σε λίγο πάνω από 25 δισ. ευρώ το 2017.   

Η ηλεκτρονική τιμολόγηση θα έπρεπε να εφαρμόζεται ήδη πλήρως καθώς η σημερινή κατάσταση ευνοεί τη φοροδιαφυγή.

Επιπλέον, θα πρέπει να τεθεί σαφές χρονοδιάγραμμα που θα οδηγεί εντός διετίας ή τριετίας το αργότερο, στην πλήρη επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, με το όριο για συναλλαγές σε μετρητά να διαμορφώνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, π.χ. 10 ή 20 ευρώ.

Ο συνδυασμός χαμηλότερων φορολογικών συντελεστών και ταχείας επέκτασης των ηλεκτρονικών συναλλαγών με κίνητρα και αυστηρότερους κανόνες στη χρήση μετρητών μοιάζει να είναι μονόδρομος.

Αν φυσικά θέλει μια κυβέρνηση να αναγκασθούν μεγάλες κατηγορίες φορολογουμένων να δηλώσουν τα πραγματικά τους εισοδήματα, να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα και να χρηματοδοτηθεί η φορολογική ελάφρυνση των συνεπών, χωρίς δημοσιονομικά παρατράγουδα.

Όλα τα άλλα είναι απλώς ευχολόγια και ασπιρίνες.