Ένα «ευχαριστώ» στους σπεκουλαδόρους

Οσοι επενδύουν ή καταθέτουν τα λεφτά στους λογαριασμούς τους, δεν θέλουν να χάσουν χρήματα.

Με άλλα λόγια, δεν είναι χασοσκόποι.

Αυτό που επιδιώκουν είναι το κέρδος και υπό αυτή την έννοια, είναι κερδοσκόποι.

Όμως, η έννοια του κερδοσκόπου έχει ταυτισθεί στα μάτια της κοινής γνώμης με τους κακούς.

Εκείνους δηλαδή που δημιουργούν αναταράξεις στις αγορές και επωφελούνται από αυτές, βγάζοντας μεγάλα κέρδη.

Όμως, τα hedge funds και όλοι οι άλλοι που εντάσσονται στην κατηγορία δεν ποντάρουν εναντίον ενός νομίσματος ή μετοχής ή ομολόγου, αν δεν υπάρχει λόγος.

Τον τελευταίο συνήθως δίνουν οι οικονομικές πολιτικές που ακολουθούν κάποιες χώρες ή οι διοικήσεις κάποιων εταιρειών κ.τ.λ.  

Ακόμη κι όταν αυτό συμβαίνει, οι σπεκουλαδόροι «καβαλάνε» την πτωτική τάση, επιδεινώνοντας την κατάσταση.

Όμως, οι σπεκουλαδόροι δεν «καβαλάνε» μόνο την πτωτική τάση. Το ίδιο κάνουν με την ανοδική τάση στα χρηματιστήρια, στις αγορές συναλλάγματος, ομολόγων, μετάλλων κ.τ.λ., όταν εκτιμούν πως θα βγάλουν κέρδος.

Η διαφορά είναι πως στην άνοδο των αγορών κανείς δεν τους δείχνει με το δάκτυλο. Ισως γιατί η πλειοψηφία των συμμετεχόντων, από ιδιώτες μέχρι άλλους θεσμικούς επενδυτές, κερδίζει.

Επιπλέον, οι σπεκουλαδόροι είναι εκείνοι που παρέχουν ρευστότητα, αναλαμβάνοντας επενδυτικούς κινδύνους που κανείς άλλος δεν θέλει να επωμισθεί, σε αγορές ή χρηματοοικονομικά προϊόντα, π.χ. κρατικά ομόλογα υψηλού κινδύνου με χαμηλή διαβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης.

Τα ομόλογα που έχουν εκδώσει το δημόσιο, οι τράπεζες και άλλες ελληνικές επιχειρήσεις εμπίπτουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου ή «σκουπιδιών» όπως αποκαλούνται.

Αν λοιπόν δεν ήταν οι σπεκουλαδόροι, το δημόσιο και οι υπόλοιποι εγχώριοι παίκτες δεν θα μπορούσαν να σηκώσουν δισ. ευρώ από τις αγορές τα χρόνια της κρίσης και πιο συγκεκριμένα μετά τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση εθνικού χρέους στην ιστορία (PSI) το 2012.

Παρέχοντας ρευστότητα και τιμολογώντας ανάλογα και με το αζημίωτο τα ομόλογα, οι σπεκουλαδόροι έστρωσαν το έδαφος για την επόμενη μέρα, δίνοντας τιμές αναφοράς για την ελληνική καμπύλη επιτοκίων.

Ακόμη και η επιτυχία της έκδοσης του 10ετούς ομολόγου αλλά και του 5ετούς στα τέλη Ιανουαρίου οφείλεται εν μέρει σ’ αυτούς.

Αφενός, γιατί βγήκαν αγοραστές και αφετέρου, γιατί ώθησαν νωρίτερα μέσω της δευτερογενούς αγοράς τις τιμές σε υψηλότερα επίπεδα και τις αποδόσεις των ομολόγων σε χαμηλότερα.

Δεν είναι τυχαίο αυτό που κυκλοφορούσε τις προηγούμενες μέρες.

Κοινώς, κάποια hedge funds έσπευσαν να αγοράσουν το 9ετές ελληνικό ομόλογο μετά την πρόσφατη συνάντηση της αποστολής της Bank of America Merrill Lynch και των funds που έφερε στην Αθήνα με τον επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ.

Ο φερόμενος ως λόγος; Τα λεγόμενα του ιθύνοντα του επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ ότι θα προτιμηθούν οι  θεσμικοί επενδυτές με πιο μακροχρόνιο ορίζοντα στην έκδοση του 10ετούς.

Χθες ανακοινώθηκε ότι πάνω από 380 λογαριασμοί συμμετείχαν στη διαδικασία της υποβολής προσφορών και μόλις το 11% ήταν hedge funds.

To μεγαλύτερο μερίδιο, με 68%, πήγε στους fund managers. Όμως, δεν αποκλείουμε, για να μην πούμε πως στοιχηματίζουμε ότι στην κατηγορία εντάσσονται θεσμικοί τύπου Blackrock κ.τ.λ., που περιλαμβάνουν επιθετικά funds.

Δεν ισχυριζόμαστε ασφαλώς πως οι σπεκουλαδόροι είναι άγιοι ή κάτι τέτοιο.

Αυτό που λέμε είναι πως  οι σπεκουλαδόροι ήταν και παραμένουν χρήσιμοι, προσφέροντας ρευστότητα σε μια περίοδο που οι άλλοι (real money accounts) δεν αγόραζαν/αγοράζουν Ελλάδα λόγω υψηλού ρίσκου.