Το 10ετές ομόλογο και τα προαπαιτούμενα των ξένων

Γιατί οι ελληνικές μετοχές και τα ομόλογα πάνε καλά το τελευταίο διάστημα;

Αν επρόκειτο να συνοψίσουμε τις απόψεις που κυριαρχούν στην αγορά, θα έλεγα πως το αποδίδουν σε δύο αιτίες.

Πρώτον, στο διεθνές χρηματοοικονομικό περιβάλλον, που είναι πολύ πιο υποστηρικτικό σε σύγκριση με το τελευταίο τρίμηνο του 2018.

Δεύτερον, στην εκτίμηση πως είναι πιο πιθανό να πάει η χώρα σε εκλογές τον Μάιο και να υπάρξει πολιτική αλλαγή, που θα είναι πιο φιλική προς την επιχειρηματικότητα.

Είναι γεγονός ότι η καλή πορεία του 5ετούς ομολόγου, που εκδόθηκε πρόσφατα, σε συνδυασμό με τη μεγάλη υπερκάλυψη της έκδοσης δημιούργησαν την εντύπωση πως η χώρα μπορεί να αντλεί χρήματα σχεδόν όποτε θέλει.

Δυστυχώς, δεν είναι έτσι.

Το μεγάλο εμπόδιο παραμένει ο αριθμός των δυνητικών αγοραστών των ελληνικών χρεογράφων, που είναι περιορισμένος.  

Κάπου 250-300 λογαριασμοί, στην καλύτερη περίπτωση.

Κι αυτός ο αριθμός δεν αναμένεται να αβγατίσει σημαντικά, όσο η πιστοληπτική διαβάθμιση της Ελλάδας δεν αναβαθμίζεται.

Και φυσικά δεν εννοούμε τη Moody’s, που είναι αρκετά πίσω από τη Fitch και την S&P, αλλά τη σταθεροποίηση της Ελλάδας στην κατηγορία του «ΒΒ» σε πρώτη φάση.

Το τελευταίο απαιτεί αναβάθμιση από την S&P κατ’ ελάχιστον και είναι εφικτό υπό προϋποθέσεις, π.χ. πολιτική σταθερότητα.

Είναι προφανές ότι η ελληνική πλευρά θα ήθελε να προχωρήσει στην έκδοση ομολόγου μεγαλύτερης ληκτικότητας σε σύγκριση με το 5ετές και ιδανικά 10ετούς.     

Είναι επίσης λογικό να υποθέσει κάποιος ότι το παράθυρο ευκαιρίας με κριτήριο τη διεξαγωγή διαφόρων εκλογών τον Μάιο κλείνει προς τα τέλη Μαρτίου με μέσα Απριλίου το αργότερο.

Όμως, δεν είναι μονάχα αυτό.

Υπάρχουν και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, που έχουν δείξει αρκετή ευλυγισία όταν χρειάσθηκε και επιπλέον δεν θέλουν να ανοίξουν νέα μέτωπα πριν από τις ευρωεκλογές.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα δώσουν το πράσινο φως για την επιστροφή μέρους από τα κέρδη των ομολόγων του ευρωσυστήματος στην Ελλάδα, αν η τρέχουσα αξιολόγηση δεν κλείσει, έστω με μία ή δύο εκκρεμότητες.

Φυσικά, η Ελλάδα δεν χρειάζεται αυτά τα λεφτά, με το μαξιλάρι ρευστότητας (δανεικά) που διαθέτει.

Όμως, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι αρνητικές επιπτώσεις θα είχε κάτι τέτοιο στους 200-300 λογαριασμούς που αγοράζουν ελληνικά ομόλογα και ευρύτερα στην ψυχολογία της αγοράς.

Ουσιαστικά, οι εταίροι-δανειστές θα μπορούσαν να ακυρώσουν το σχέδιο της  Αθήνας για την έκδοση του 10ετούς ομολόγου, περιμένοντας τις εκλογές.

Και φυσικά, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε πως δεν θα είχε επίσης τύχη το ανεπίσημο ελληνικό αίτημα να επιτραπεί στις εγχώριες τράπεζες να αυξήσουν τις θέσεις τους σε ελληνικά ομόλογα.