Η γεωπολιτική έχει τον πρώτο λόγο

Η νηνεμία στο αμερικανο-κινεζικό μέτωπο στον απόηχο της συνάντησης των προέδρων Τραμπ και Τζινπίνγκ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο κράτησε πολύ λίγο.

Για την ακρίβεια, μόλις μια μέρα. Τη Δευτέρα.

Η αναπάντεχη ενέργεια των ΗΠΑ να ζητήσουν από τον Καναδά τη σύλληψη της οικονομικής διευθύντριας της Huawei προκάλεσε αναστάτωση, πυροδοτώντας  την νέα μεγάλη πτώση των κεφαλαιαγορών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η διεθνής επενδυτική κοινότητα ανησυχεί για περαιτέρω επιδείνωση στις σχέσεις των δύο χωρών, με δυσμενείς συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.

Όμως, δεν προσεγγίζουν όλοι το θέμα με τον ίδιο τρόπο.

Αν μιλούσατε με άτομο που συμμετέχει στις ζυμώσεις για τη διαμόρφωση των αμερικανικών θέσεων, θα ακούγατε το κάτωθι:

Τα ΜΜΕ παραπληροφορούν για τις επιπτώσεις που έχουν οι δασμοί στα κινεζικά προϊόντα.

Ακόμη κι αν επιβληθούν δασμοί 10% σ’ όλα τα κινεζικά προϊόντα αξίας 500 δισ. δολάρια και άνω, η επιβάρυνση είναι μόλις 50 δισ. δολάρια στην αμερικανική οικονομία ύψους 20 τρισ. δολάρια, που αναπτύσσεται ακόμη με ισχυρό ρυθμό.

Κι όλα αυτά χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το ενδεχόμενο, αρκετά από αυτά τα προϊόντα να εισαχθούν στις ΗΠΑ από άλλες χώρες και να είναι φθηνότερα.

Ο ίδιος θα παραδεχθεί ότι προκαλούνται αλλαγές στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα καθώς πολλές εταιρείες μεταφέρουν την παραγωγή τους προς και μακριά από την Κίνα.

Όμως, θα συμπληρώσει ότι ο μεγάλος χαμένος είναι η Κίνα, γιατί χάνει μερίδιο αγοράς στο παγκόσμιο εμπόριο.

Τι άλλο ισχυρίζεται;

Μην ακούς τι λένε οι Κινέζοι.

Δεν μπορούν να αντισταθμίσουν πλήρως τις απώλειες από τις μειωμένες εξαγωγές με αύξηση των επενδύσεων σε έργα υποδομής στο εσωτερικό και να παράγουν τεχνολογικά προϊόντα μεγαλύτερης αξίας.

Η Κίνα βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ρίξει τους προβολείς πάνω τους και οι (unfair) άδικες πρακτικές που εφαρμόζουν, π.χ. υποκλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, έχουν γίνει ευρύτερα γνωστές, τονίζει.

O  ίδιος προσθέτει ότι υπάρχει σύγκλιση απόψεων μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών για τη μη συμμόρφωση της Κίνας με τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο του WTO.

Εκτίμηση του ιδίου; Είναι προς το συμφέρον της Κίνας να υπάρξει τελική συμφωνία με γενναίες υποχωρήσεις της, γιατί διαφορετικά θα κινδυνεύσει το καθεστώς της.

Αυτή η άποψη είναι, όπως φαίνεται, η επικρατούσα στους κύκλους εκείνων που διαπραγματεύονται με την Κίνα.

Ακόμη και το αμερικανικό αίτημα για τη σύλληψη της οικονομικής διευθύντριας της Huawei στον Καναδά για παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν λόγω εξαγωγής αμερικανικών τεχνολογικών προϊόντων δεν είναι τυχαίο.

Οι ΗΠΑ είχαν επίσης στραφεί εναντίον της ZTE, κατασκευάστριας τηλεπικοινωνιακού υλικού, για παράνομες εξαγωγές στο Ιράν που σχεδόν τη γονάτισαν.  

Επιπλέον, στέλνουν μήνυμα προς όλες τις εταιρείες -κινεζικές και μη- που πουλάνε τεχνολογικά προϊόντα στο Ιράν -έναν ακόμη γεωπολιτικό στόχο των ΗΠΑ- και ταυτόχρονα αποδυναμώνουν τη Huawei, που οι ΗΠΑ υποψιάζονται πως είναι βραχίονας του Πεκίνου.

Όμως, θα ήταν ανόητο να θεωρήσει κανείς πως η Κίνα θα μείνει με σταυρωμένα χέρια, αν οι ΗΠΑ δεν ικανοποιηθούν από τις υποχωρήσεις που είναι διατεθειμένη να κάνει και δεν υπάρξει ντιλ.

Το Πεκίνο έχει ήδη δώσει σημάδια γραφής, προσπαθώντας να διατηρήσει την πρόσβαση που ήδη έχει στις αγορές της ΕΕ και άλλων χωρών.

Επιπλέον, επιδιώκει να αυξήσει την εσωτερική κατανάλωση για να απορροφήσει καλύτερα το πλήγμα από τους αμερικανικούς δασμούς και να μειώσει την εξάρτηση της Κίνας από το εξωτερικό.

Και οι δυνάμεις ασφαλείας θα μπορούσαν να παρέμβουν σε περίπτωση ενδεχόμενης κοινωνικής αναταραχής, λόγω πιθανών δυσμενών οικονομικών επιπτώσεων.

Τι ακριβώς θα συμβεί στο μέλλον εξαρτάται από την απόφαση της Ουάσινγκτον.

Θέλει να υπονομεύσει το καθεστώς του Πεκίνου ή απλά να το περιορίσει;  

Η απόφαση είναι προφανώς γεωπολιτική.