Πώς οι αγορές κοιτάζουν την Ελλάδα

Στις εκθέσεις των ξένων οίκων που συνόδευαν την απόφαση του Eurogroup για το πακέτο μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους τον περασμένο Ιούνιο και άλλες εκθέσεις τον Αύγουστο υπήρχαν κάποια κοινά σημεία.

Πέρα από τη διαπίστωση ότι τα μέτρα συνεισέφεραν στην ελάφρυνση του χρέους, οι αναλυτές επεσήμαναν την ανάγκη της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης και τη συνέχεια των μεταρρυθμίσεων.

Κι όσον αφορά τα δημοσιονομικά, τα στοιχεία παρέπεμπαν από τότε στην παραγωγή υπερπλεονάσματος ακόμη μια φορά το 2018, αλλά ήταν νωρίς να εξαχθούν συμπεράσματα για τον ρυθμό ανάπτυξης.

Με τη γνωστοποίηση της εκτίμησης για τον ρυθμό ανάπτυξης του 2ου τριμήνου από την ΕΛΣΤΑΤ και την ανοδική αναθεώρηση του 1ου τριμήνου είναι πλέον εύλογο να συμπεράνει κάποιος ότι o ρυθμός ανάπτυξης κοντά στο 2% είναι εφικτός φέτος.

Παρ' όλα αυτά η αντίδραση των αγορών δεν ήταν η αναμενόμενη.

Η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου πλησίασε χθες το 4,45% ενώ του 10ετούς ιταλικού κινήθηκε ελαφρώς πτωτικά στο 3,175% και του πορτογαλικού κινήθηκε ελαφρώς ανοδικά στο 1,916%.

Το ελληνικό ομόλογο προερχόταν ήδη από μια κακή εβδομάδα αφού την προηγούμενη, η απόδοσή του ενισχύθηκε κατά 24 μονάδες βάσης έναντι 10 του πορτογαλικού και 8 μονάδων του αντίστοιχου ιταλικού.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, οι ειδήμονες συμφωνούσαν ότι η κρίση στις αναδυόμενες αγορές στις οποίες κατατάσσεται η ελληνική αγορά και η αβεβαιότητα για την κατάσταση στην Ιταλία εξηγούσε τη συμπεριφορά των ελληνικών χρεογράφων.

Αν όμως βάλει κάποιος όλους τους προαναφερθέντες παράγοντες μαζί, δηλαδή, δημοσιονομικά, ανάπτυξη, κρίση στις αναδυόμενες και την Ιταλία, θα διαπιστώσει ότι κάτι λείπει. Κάτι δεν πάει καλά.

Σύμφωνα με την άποψη ανθρώπων της αγοράς, η υποαπόδοση των ελληνικών ομολόγων συνδέεται με τις δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων και τη διαφαινόμενη απόφαση της κυβέρνησης να μην υλοποιήσει τη δέσμευση για περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις παλιές συντάξεις.

Στα μάτια τους πρόκειται για υπαναχώρηση από ένα διαρθρωτικό μέτρο σε μια χώρα με έντονο πρόβλημα γήρανσης και το υψηλότερο ποσοστό δαπανών για συντάξεις ως προς το ΑΕΠ στην ΕΕ.

Θα μπορούσαν να μεταπεισθούν με τα κλασικά επιχειρήματα ότι ο προϋπολογισμός είναι ήδη υπερπλεονασματικός και δεν χρειάζεται η περικοπή στις συντάξεις και ο ΕΦΚΑ παράγει πλεόνασμα σε μόνιμη βάση;

Αμφιβάλλουμε, από τη στιγμή που το ΔΝΤ έχει δηλώσει δημοσίως την αντίθεσή του στη μη εφαρμογή του μέτρου, κάτι που δεν παραλείπουν να επισημάνουν στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους.

Τίθεται λοιπόν ένα σοβαρό ζήτημα, γιατί μπορεί να συντηρήσει τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων σε σχετικά υψηλά επίπεδα, ακόμη κι αν η ομαλότητα επανέλθει στις αναδυόμενες αγορές.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η άντληση κεφαλαίων από τις αγορές θα γίνει ακριβή για την Ελλάδα, που δεν μπορεί να βασίζεται επ;i μακρόν στο απόθεμα ρευστότητας.

Θα έχει λοιπόν ενδιαφέρον ο χειρισμός του θέματος των συντάξεων και γενικότερα των μεταρρυθμίσεων σε μια άτυπη προεκλογική περίοδο, που παραδοσιακά συνοδεύεται από παροχολογία.

Είναι όμως ξεκάθαρο πως αυτή τη στιγμή ροκανίζει την αξιοπιστία της χώρας στα μάτια των συμμετεχόντων στις αγορές, συντηρώντας τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων σε σχετικά υψηλά επίπεδα.

Dr. Money