Το «game of chicken» και η Ελλάδα

Στο τέλος της εβδομάδας που μας πέρασε, η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου βρισκόταν στο 4,06%, πάνω 25 μονάδες βάσης σε εβδομαδιαία βάση αλλά μια μονάδα πιο κάτω από την αρχή της χρονιάς.

Αν πιστεύαμε αυτά που διαβάζαμε στον Τύπο, ο ύποπτος για την βουτιά των ομολόγων που οδήγησε σε άνοδο της απόδοσής τους ήταν η έκθεση του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος και η αμφισβήτηση της φερεγγυότητάς του  σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Η εξήγηση είχε κάποια λογική υπό την έννοια ότι θα μπορούσε να επηρεάσει την στάση των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης απέναντι στη χώρα και κάποιους επενδυτές.

Όμως, η μεγάλη πλειοψηφία των κατόχων ελληνικών ομολόγων είναι κερδοσκοπικά funds που δεν δίνουν τόση βάση στα λεγόμενα του ΔΝΤ.

Επιπλέον, η μνήμη των συμμετεχόντων στην αγορά είναι τόση περίπου όση και του μέσου έλληνα και το 2032 που το Eurogroup έχει δηλώσει πως θα επανεξετάσει την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ανήκει στο μακρινό μέλλον.

Αλλωστε, αν η Ελλάδα είναι να βγάλει μακροπρόθεσμο ομόλογο δεν θα πάει για πάνω από 10 χρόνια με τις επικρατούσες συνθήκες.

Η έκθεση του ΔΝΤ μπορεί να έπαιξε κάποιο ρόλο  στη σημαντική άνοδο των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων αλλά δεν εξηγεί γιατί τα ελληνικά ομόλογα είχαν παρέα.

Θυμίζουμε ότι η απόδοση του αντίστοιχου ιταλικού ανέβηκε 18 μονάδες βάσης στο 2,93% και είναι πάνω 91 μονάδες από την αρχή του 2018.

Το 10ετές πορτογαλικό ομόλογο είδε την απόδοσή του να αυξάνεται κατά 6 μονάδες βάσης στο 1,78%  ενώ η απόδοση του αντίστοιχου γερμανικού ήταν σχεδόν αμετάβλητη στο 0,41%.

Επομένως, η λογική υπαγορεύει ότι θα πρέπει να υπάρχει μια κοινή συνισταμένη πίσω από την άνοδο των ομολόγων της ευρωπεριφέρειας.

Κι αυτή δεν είναι άλλη από τις ανησυχίες που προκαλεί στις αναδυόμενες αγορές και γενικότερα στην περιφέρεια, οι αψιμαχίες των ΗΠΑ με την Κίνα στο εμπορικό μέτωπο.

Δεν είναι ωραίο να έχεις την κεντρική τράπεζα της χώρας σου (Κίνα) να λαμβάνει μέτρα για να σταματήσει η διολίσθηση του εθνικού νομίσματος και να βγαίνει λίγες ώρες αργότερα ο επικεφαλής του συμβουλίου των οικονομικών εμπειρογνωμόνων των ΗΠΑ για να την υπονομεύσει, μιλώντας για εκροή κεφαλαίων γιατί οι επενδύσεις στην Κίνα δεν αποδίδουν.

Κι ασφαλώς οι αμερικανοί γνωρίζουν ότι η Κίνα έχει αυξήσει τις εξαγωγές πετρελαϊκών προϊόντων στη Βόρεια Κορέα μαζί με τους κινέζους τουρίστες που πάνε εκεί.

Σ’ αυτό το παιγνίδι, η μια πλευρά περιμένει η άλλη να κάνει πίσω με την κινεζική να γνωρίζει πως αν υποχωρήσει ο πρόεδρος Τράμπ μπορεί να ζητήσει κι άλλα.

Αυτό το παιγνίδι επηρεάζει ήδη τρίτες χώρες που δεν έχουν σχέση με τις εμπορικές αψιμαχίες των ΗΠΑ με την Κίνα.  

Η Ελλάδα είναι απλά μια από αυτές, αποδεικνύοντας πόσο μικρός είναι ο κόσμος.