Πότε θα αποπληρωθεί το ΔΝΤ

Ας ξεκινήσουμε με τα γεγονότα.

Η ελληνική πλευρά έχει διαβεβαιώσει το ΔΝΤ πως δεν πρόκειται να αποπληρώσει το σύνολο του δανείου που έχει δώσει το Ταμείο στη χώρα.

Σε κάθε περίπτωση, θα αφήσει ένα υπόλοιπο, άνω του 1,5 δισ. ευρώ, ώστε το ΔΝΤ να έχει λόγο στη μεταμνημονιακή εποπτεία της ελληνικής οικονομίας έως το 2022.

Το σημερινό υπόλοιπο του δανείου υπολογίζεται κοντά στα 11 δισ. ευρώ περίπου, παρότι το ΔΝΤ έχει σταματήσει τις εκταμιεύσεις δόσεων από τον Σεπτέμβριο του 2014.  

Η Αθήνα έχει συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους δανειστές ότι θα έχει τη σύμφωνη γνώμη τους πριν αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για την αποπληρωμή των δανείων του επίσημου τομέα, π.χ. ΔΝΤ, ΕΚΤ, GLF (διακρατικά δάνεια του 1ου μνημονίου).

Με βάση τα χαρακτηριστικά των δανείων, η Αθήνα δίνει προτεραιότητα στην αποπληρωμή του δανείου του  ΔΝΤ και ακολουθούν τα ομόλογα της ΕΚΤ και του ευρωσυστήματος.

Στην ανακοίνωση του Eurogroup της 21ης Ιουνίου αναφέρεται ότι 3,5 δισ. από τα 15 δισ. ευρώ της τελευταίας δόσης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή χρέους.

Αν και δεν υπάρχει ρητή αναφορά, τα 3,5 δισ. ευρώ προορίζονται για την εξόφληση του ακριβού κομματιού του δανείου από το ΔΝΤ.

Κι αυτό γιατί η Ελλάδα πληρώνει επιτόκιο άνω του 4% γι’ αυτό το τμήμα του δανείου.

Υπό αυτή την έννοια, η αποπληρωμή του ακριβού κομματιού του δανείου από το ΔΝΤ το ταχύτερο έχει οικονομική λογική και ταυτόχρονα στέλνει ένα πολιτικό σήμα.

Όμως, υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι που δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Όταν συμφωνήθηκε να δημιουργηθεί το «μαξιλάρι» ρευστότητας με τους Ευρωπαίους δανειστές, το ντιλ προέβλεπε ότι για κάθε ευρώ που έβαζε ο ESM, η Αθήνα θα έβαζε το ισόποσο.

Η χώρα έχει αντλήσει από τις αγορές περίπου 4,4 δισ. ευρώ μέχρι στιγμής, ενώ ο ESM έχει βάλει 1,9 δισ. ευρώ και θα τα αβγατέψει με την τελευταία δόση των 15 δισ. ευρώ.

Με άλλα λόγια, υπάρχει ανισορροπία.

Επομένως, δεν μπορεί να πάει η Ελλάδα και να τους πει να συμφωνήσουν στην εξόφληση μεγαλύτερου μέρους του δανείου του ΔΝΤ, π.χ. 5 δισ. ευρώ  αντί των 3,5 δισ. που ενδεχομένως θα ήθελε η Αθήνα.

Αν η Ελλάδα θέλει να εξοφλήσει μεγαλύτερο κομμάτι από το δάνειο του ΔΝΤ, θα πρέπει να έχει προηγηθεί η δική της έξοδος στις αγορές.

Μ’ αυτό τον τρόπο, θα  μπορέσει να δικαιολογήσει την αποπληρωμή  μεγαλύτερου ποσού και να στείλει η κυβέρνηση πιο πολιτικό μήνυμα στο εσωτερικό.

Όμως, δεν είναι σαφές πότε θα βγει στις αγορές καθώς η Αθήνα εμφανίζεται να προσδοκά μεγαλύτερη αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ομολόγων καθώς η εκστρατεία ενημέρωσης των ξένων επενδυτών για το ντιλ διευθέτησης του χρέους συνεχίζεται.

Μόλις χθες η Rotchchild και η Goldman Sachs διοργάνωσαν παγκόσμια τηλεδιάσκεψη (global conference call) για το θέμα, με τη συμμετοχή 50 και πλέον αναλυτών και άλλων από διάφορες χώρες.

Και φυσικά ακολουθεί προσεχώς το πρόγραμμα παρουσιάσεων στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη και Βοστόνη), που διοργανώνει η JP Morgan.

Συμπέρασμα;

Αν η Αθήνα θέλει να αποπληρώσει μεγαλύτερο μέρος του δανείου από 3,5 δισ. ευρώ, η συναλλαγή θα μετατεθεί για το διάστημα μετά την έξοδο της χώρας στις αγορές και το τέλος του 3ου μνημονίου.

Κοινώς, από Σεπτέμβριο και μετά.

Αν η κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη με την αποπληρωμή των 3,5 δισ. ευρώ, τότε θα μπορούσε να κινηθεί ακόμη και μέσα στον Ιούλιο, μετά την εκταμίευση των 15 δισ. ευρώ από τον ESM.

Όμως, κάποιοι στις αγορές ίσως ερμήνευαν μια τέτοια κίνηση ως πρόωρη προσπάθεια αποχωρισμού της χώρας από το ΔΝΤ και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει.

Υπό αυτή την έννοια, το σωστό τάιμινγκ για τη μερική εξόφληση των 3,5 δισ. ευρώ του δανείου του ΔΝΤ ίσως δεν είναι το επόμενο διάστημα αλλά εκείνο μετά τον Αύγουστο, που λήγει το 3ο πρόγραμμα.