Ό,τι είχε να δώσει το ΔΝΤ, το έδωσε

Μπορεί η Κομισιόν να μη θέλει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα ή στη μεταμνημονιακή εποπτεία, όμως η Γερμανία εξακολουθεί να το θέλει.

Η μπάλα είναι πλέον στο γήπεδο του Βερολίνου και ότι το ξέρουν καλά στη γερμανική κυβέρνηση από τις επαφές που είχε η νέα ομάδα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών με τους ομολόγους τους του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον, συνοψίζεται σε μια απλή διαπίστωση.

Το Ταμείο έχει φθάσει τα όριά του όσον αφορά τις προβλέψεις για την πορεία σημαντικών παραμέτρων που μπαίνουν στην ανάλυση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους (DSA).

Ποιες είναι μερικές από αυτές, σύμφωνα με τους Γερμανούς;  

Το ΔΝΤ έχει αναπροσαρμόσει ανοδικά τις εκτιμήσεις του για την πορεία του πρωτογενούς πλεονάσματος της Γενικής Κυβέρνησης μέχρι και το 2022.

Το ΔΝΤ έχει επίσης χαμηλώσει τον πήχη για το μέσο κόστος δανεισμού της Ελλάδας μεσομακροπρόθεσμα κοντά στο 5% από 6% προηγουμένως. Ακόμη, έχει αναβαθμίσει κάπως τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας μεσομακροπρόθεσμα.

Επίσης, όπως λένε, εμφανίζεται να έχει εγκαταλείψει την απαίτησή του για τη δημιουργία αποθεματικού ύψους 10 δισ. ευρώ, που θα μπορούσε να κατευθυνθεί στην ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών, αν υπήρχε ανάγκη.

Δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο, συμπληρώνουν.

Στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν επίσης κάτι ακόμη.

Τα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους που υλοποιήθηκαν, π.χ. τα βραχυπρόθεσμα μέσω του ESM και τα μεσοπρόθεσμα που το Eurogroup έχει προσδιορίσει, όπως η επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα (SMP, ANFAs) που κατέχει το ευρωσύστημα, δεν αρκούν στο ΔΝΤ.

Το Βερολίνο κατανοεί ότι το κλειδί για να τα βρει με το ΔΝΤ στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους είναι η αποκαλούμενη γαλλική πρόταση.

Η τελευταία συνδέει  τον ρυθμό ανάπτυξης της Ελλάδας με την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων σε ετήσια βάση.

Ως γνωστόν, το ΔΝΤ επιθυμεί ο μηχανισμός ελάφρυνσης του χρέους να ενεργοποιείται αυτόματα, όταν ο ρυθμός ανάπτυξης κινείται χαμηλότερα από κάποιο όριο.

Η Handelsblatt είχε επικαλεσθεί έγγραφο εργασίας του ESM στα τέλη Φεβρουαρίου, που τοποθετούσε το όριο για την ανάπτυξη κάτω από το οποίο οι πληρωμές για χρεολύσια μειώνονταν στο 2,8%.

Οι λόγοι που το ΔΝΤ θέλει τον αυτόματο μηχανισμό είναι τόσο για το σήμα που στέλνει στις αγορές όσο και τεχνικός.

Είναι ευκολότερο να ενσωματώσεις στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους (DSA) τον αυτόματο μηχανισμό παρά κάποιον άλλο.   

Όμως, το Βερολίνο δεν επιθυμεί ο μηχανισμός να είναι αυτόματος, για πολιτικούς και άλλους λόγους.

Επομένως, η Γερμανία και το ΔΝΤ θα πρέπει να φτάσουν σε κάποιο συμβιβασμό για τον μηχανισμό ελάφρυνσης του χρέους, που να ικανοποιεί και τους δύο.

Κάτι σαν τον δημοσιονομικό κόφτη που συμβίβασε τις διαφορές τους για τον εκτιμώμενο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Τι θα μπορούσε να γίνει;

Να προκύψει ένας υβριδικός ή ημι-αυτόματος μηχανισμός χρέους.

Ο μηχανισμός θα μπορούσε να ενεργοποιείται  αυτόματα, όταν η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση ή στασιμότητα και υπό όρους, σε άλλες  περιπτώσεις.

Φυσικά, δεν γνωρίζουμε αν θα συμφωνήσουν ή όχι και τι μηχανισμός θα προκύψει, αν Βερολίνο και ΔΝΤ συμφωνήσουν.

Εκείνο που είναι σίγουρο είναι αυτό που λένε οι Γερμανοί αξιωματούχοι.

Το ΔΝΤ δεν μπορεί να κάνει άλλες υποχωρήσεις στο θέμα των παραμέτρων του ελληνικού χρέους.