Τo στοίχημα του 12μηνου εντόκου

Ισως λίγοι το θυμούνται.

Όμως, η κερδοσκοπική επίθεση στη δραχμή. που κατέληξε τον Μάρτιο του 1998 στην υποτίμησή της κατά 12,5% αρχικά και στην ένταξή της στο σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών (ERM) που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για το ευρώ, ξεκίνησε από τα έντοκα.

Πιο συγκεκριμένα, από την απόφαση της τότε κυβέρνησης και του αρμόδιου υφυπουργού να ορίσει το επιτόκιο του 12μηνου έντοκου γραμματίου σε χαμηλότερα επίπεδα από εκείνα που επιθυμούσε η αγορά.

Το αναφέρουμε για ιστορικούς λόγους και για να επισημάνουμε ότι τα έντοκα παίζουν μερικές φορές σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις.

Όπως είχαμε επισημάνει μετά τη διαπίστωση ότι οι ιταλικές εκλογές δεν είχαν οδηγήσει σε αναταράξεις στις ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές, ήταν θέμα χρόνου για την Αθήνα να προχωρήσει στην επόμενη κίνησή της, δηλαδή τη δημοπρασία του 12μηνου εντόκου ή 52 εβδομάδων, αν προτιμάτε.

Και όπως πλέον γνωρίζουμε, αυτό επισημοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, με τη δημοπρασία να γίνεται την Τετάρτη για το ποσό των 625 εκατ. ευρώ, που είναι περίπου 1 δισ. ευρώ λιγότερο από τις λήξεις του 3μηνου ή 13 εβδομάδων εντόκου, που ανέρχονται σε 1,6 δισ.

Το γεγονός ότι οι λήξεις είναι μεγαλύτερες από το ποσό που ζητείται, στέλνει μήνυμα προς την αγορά ότι το δημόσιο δεν καίγεται για ρευστότητα.

Όμως, είναι επίσης προφανές ότι το κάνει γιατί θέλει η πρώτη έκδοση 12μηνου εντόκου μετά από πολλά χρόνια να χαρακτηρισθεί επιτυχής.

Κοινώς, να προσελκύσει ένα σημαντικό αριθμό προσφορών και να υπερκαλυφθεί η έκδοση κατά ένα σημαντικό ποσοστό.

Κι εδώ ακριβώς είναι το «κλειδί» της έκδοσης.

Αν και το συνολικό ποσό των 3μηνων και 6μηνων έντοκων γραμματίων παραμένει στα ίδια επίπεδα των 15 δισ. ευρώ περίπου, το μισό περίπου έχει περάσει στα χέρια ξένων επενδυτών.

Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές τράπεζες και τα ταμεία έχουν περισσότερη ρευστότητα διαθέσιμη για άλλους σκοπούς.  

Γι’ αυτό και μόνο τον λόγο, η υπερκάλυψη της μικρής έκδοσης των 12μηνων έντοκων γραμματίων ύψους 625 εκατ. ευρώ θα πρέπει να θεωρηθεί εξασφαλισμένη.  

Όμως, οι ξένοι που αγοράζουν βραχυχρόνια 3μηνα έντοκα γραμμάτια δεν είναι σίγουρο ότι θα ενδιαφερθούν για τα 12μηνα έντοκα καθώς «εγκλωβίζονται» σε ελληνικό χρεόγραφο για αρκετά μεγαλύτερο  χρονικό διάστημα.

Είναι λοιπόν στοίχημα η συμμετοχή των ξένων στο 12μηνο έντοκο.

Πολύ περισσότερο γιατί δεν θα είναι η μοναδική τέτοια έκδοση, καθώς το δημόσιο είναι λογικό να επιθυμεί να αντικαταστήσει κι άλλα 3μηνα και 6μηνα έντοκα με το 12μηνο μέσα στη χρονιά.

Το επιτόκιο θα πρέπει λοιπόν να είναι «πλούσιο», όπως λέγεται στην πιάτσα, για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ξένων και τον «εγκλωβισμό» τους.

Φυσικά, το μείζον πρόβλημα που δημιουργεί η χαμηλή πιστοληπτική διαβάθμιση της χώρας παραμένει καθώς αποκλείονται πολλά ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια, που επενδύουν σε χρεόγραφα επενδυτικής βαθμίδας.  

Επομένως, η χώρα θα πρέπει να βασισθεί στους υφιστάμενους ξένους επενδυτές.

Δεν είναι ιδανικό.

Αν όμως η Αθήνα μπορεί να τους κάνει να αντικαταστήσουν μερικά έντοκα που έχουν με νέα 12μηνα, θα είναι ό,τι το καλύτερο.