Ο τελευταίος μπαλαντέρ

Οι πιστωτές γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται χρήματα για να καλύψει επείγουσες χρηματοδοτικές ανάγκες της το επόμενο διάστημα.

Με αυτά τα δεδομένα, οι ίδιοι μπορούν να στείλουν μήνυμα προς τη χώρα και αυτούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα για αυστηρή τήρηση του προγράμματος, χωρίς να διακινδυνεύουν κάτι σημαντικό.

Για να γλυκάνουν το χάπι και να μην προκαλέσουν αναταράξεις  στις αγορές, συνοδεύουν την απόφαση για αναβολή της εκταμίευσης της υποδόσης με επαίνους προς τη χώρα.

Και επιπλέον επιβεβαιώνουν αυτό που λίγο-πολύ είναι γνωστό, ότι δηλαδή οι τεχνικές συζητήσεις για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους έχουν ξεκινήσει.

Μ’ αυτό τον τρόπο πιέζουν την Ελλάδα να εφαρμόσει όλα τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης και αυτοί θεωρητικά ενισχύουν την αξιοπιστία τους.

Όλα αυτά δεν εκπλήσσουν.

Όμως, τα ανωτέρω αποτελούν μέρος μιας διαδικασίας που κατά πάσα πιθανότητα θα έχει κατάληξη αυτό που αρκετοί αποκαλούν το «πακέτο της εξόδου» από το μνημόνιο.

Οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν και το λένε σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους ότι το «πακέτο της εξόδου» θα αποφασισθεί το τελευταίο διάστημα, κατά πάσα πιθανότητα τον Μάιο-Ιούνιο, και θα είναι αποτέλεσμα πολιτικών διεργασιών.

Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της κυβέρνησης  και των θεσμών, με άξονα την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων από ελληνικής πλευράς, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των λεπτομερειών του πακέτου, ισχυρίζονται.

Καθοριστικό ρόλο θα παίξουν τα αποτελέσματα των stress tests των εγχώριων τραπεζών, που είναι προγραμματισμένο να ανακοινωθούν τον Μάιο.

Οι παράμετροι των stress tests εμφανίζονται να μην είναι πολύ αυστηροί και αυτό λογικά συνεπάγεται ότι το κεφαλαιακό έλλειμμα που θα προκύψει ίσως δεν είναι πολύ μεγάλο.

Όμως, θα ήταν λάθος να υποτιμήσει κάποιος την πολιτική βούληση για «πιο καθαρές» τράπεζες, ώστε να μπορούν να απορροφήσουν πιο εύκολα κάποια μελλοντικά σοκ ενόψει της εξόδου της Ελλάδας από το τρίτο μνημόνιο.    

Το τελευταίο αυξάνει το ρίσκο της ανακεφαλαιοποίησης ενώ αφήνει ανοικτό το θέμα της εξεύρεσης μιας άλλης ή συμπληρωματικής λύσης για τα προβληματικά δάνεια, π.χ. bad bank.   

Είναι γνωστό ότι το ΔΝΤ επέμενε για τη διενέργεια πλήρους διαγνωστικού τεστ (AQR) στις εγχώριες τράπεζες αλλά συμβιβάσθηκε με τη θέση της ΕΚΤ για επίσπευση των stress tests και τη διενέργεια στοχευμένης αξιολόγησης του ενεργητικού (TAR) τους.

Οι του ΔΝΤ ισχυρίζονται ότι δεν έχουν βάλει κάποιο νούμερο στο τραπέζι αναφορικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά είχαν ενσωματώσει το ποσό των 10 δισ. ευρώ στην τελευταία έκθεση βιωσιμότητας του χρέους (DSA).

O ενιαίος εποπτικός μηχανισμός (SSM) έχει τη δυνατότητα να αυξομειώσει τον λογαριασμό και να προκαλέσει ή μη άμεση αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, π.χ. αποδεχόμενος ή μη τη μεταφορά ζημιών από το TAR στο λογιστικό πρότυπο IFRS9, που αποσβένονται σε 5 χρόνια.

Το κλίμα που θα επικρατεί εκείνη την περίοδο θα παίξει σημαντικό ρόλο όπως και οι ισορροπίες εντός του SSM, με την κ. Νουί να αναμένεται πως θα κρατήσει αυστηρή στάση.

Το βέβαιο είναι πως οι τράπεζες είναι ένας μπαλαντέρ που οι δανειστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν, για να δικαιολογήσουν τη μορφή που θα πάρει το «πακέτο της εξόδου» από το τρίτο μνημόνιο.