Γιατί δεν περνάμε τον πήχη των ιδιωτικοποιήσεων

Τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις εκτιμώνται σε 2,74 δισ. ευρώ το 2018, όμως το πιθανότερο είναι πως ο στόχος δεν θα επιτευχθεί. Από τις εκτιμήσεις για 50 δισ. ευρώ το 2011 μέχρι σήμερα, τα λάθη επαναλαμβάνονται.

Δημοσιεύθηκε: 10 Ιανουαρίου 2018 - 07:58

Dr Money

Γιατί δεν περνάμε τον πήχη των ιδιωτικοποιήσεων

Το Μνημόνιο του Ιουνίου του 2011 ήθελε η χώρα να εισπράττει από ιδιωτικοποιήσεις το συνολικό ποσό των 50 δισ. ευρώ μέχρι και το 2015, εκ των οποίων 5 δισ. ευρώ την ίδια χρονιά.

Μια ματιά στον φετινό προϋπολογισμό, δείχνει ότι η χώρα εισέπραξε τελικά 1,165 δισ. ευρώ το 2011, μόλις 5,2 εκατ. ευρώ το 2012, 1,04 δισ. το 2013, 394,1 εκατ. ευρώ το 2014, 260,6 εκατ. το 2015, 499,8 εκατ. το 2016 και 1,657 δισ. το 2017.

Συνολικά, τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις ανήλθαν σε 7,195 δισ. ευρώ περίπου την περίοδο 2011-2017.

Η χώρα ελπίζει να συγκεντρώσει 2,74 δισ. ευρώ τη φετινή χρονιά, αλλά αν ήταν να στοιχηματίσουμε, θα ποντάραμε πως θα χάσει ξανά τον στόχο.

Πιθανόν με διαφορά.

Πίσω από αυτές τις αποτυχίες δεν κρύβεται μόνο η απροθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών μας να απεμπολήσουν εξουσία.

Κρύβεται ή ακόμη καλύτερα κρυβόταν η ανησυχία να μην αναγκασθούν από τους δανειστές να πάρουν ακόμη περισσότερα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας.

Όμως, εκείνο που ενδιέφερε τους πολιτικούς περισσότερο ήταν να καλύψουν τον εαυτό τους.

Το ΤΑΙΠΕΔ τούς έδωσε αυτή τη δυνατότητα.

Σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν υπήρχε η Γραμματεία Αποκρατικοποιήσεων και τις υπογραφές έβαζαν οι ίδιοι, την ευθύνη πλέον έχει το ΤΑΙΠΕΔ.

Το τίμημα είναι περισσότερη γραφειοκρατία και καθυστερήσεις που στο τέλος πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Όμως, το τελευταίο φαίνεται πως έχει μικρή σημασία, αν οι πολιτικοί πρόκειται να πετύχουν τον σκοπό τους.

Στην πράξη, οι στόχοι για τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις μπαίνουν χωρίς να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η διαδικασία.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα χρονοδιαγράμματα να μην είναι ρεαλιστικά και τα ντιλ να μην ολοκληρώνονται στην ώρα τους, με αποτέλεσμα οι στόχοι για τα έσοδα να μην πιάνονται.

Ξεκινώντας από την επιλογή του συμβούλου ή των συμβούλων για κάποιο περιουσιακό στοιχείο, προχωρώντας στην προετοιμασία από το ΤΑΙΠΕΔ και τον σύμβουλο για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση, π.χ. due diligence, ετοιμασία του data room και, τέλος, η διενέργεια του διαγωνισμού.

Συνήθως, οι καθυστερήσεις στα δύο πρώτα στάδια πιέζουν να βγει ο διαγωνισμός χωρίς να έχουν επιλυθεί εκκρεμή ζητήματα, με αποτέλεσμα να ξαναεμφανίζονται στην πορεία.

Τότε, οι ενδιαφερόμενοι απαιτούν να επιλυθούν τα ζητήματα απειλώντας πως διαφορετικά θα αποσυρθούν από τη διαδικασία, γεγονός που οδηγεί σε νέες καθυστερήσεις.

Κι όλα αυτά χωρίς να συνυπολογίζεται το ελεγκτικό συνέδριο, ενίοτε η επιτροπή ανταγωνισμού κ.λπ., για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή.

Κοντολογίς, η προσέγγιση των ιδιωτικοποιήσεων δεν γίνεται με αυτό που κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει «φιλικό» τρόπο, οδηγώντας σε αστοχίες στα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.