Η αρχή του τέλους της αρμονίας στην ΕΕ

Η «σύγκρουση» της ΕΕ με τη Βρετανία μετά το Brexit ήταν αναπόφευκτη. Όμως, το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με την Πολωνία και ίσως άλλες χώρες ήταν επιλογή των Βρυξελλών. Οι συνέπειες θα γίνουν πιο ορατές το 2018.

Δημοσιεύθηκε: 5 Ιανουαρίου 2018 - 07:53

Dr Money

Η λογική υπαγορεύει να μην ανοίγει κανείς κι άλλο μεγάλο μέτωπο, όταν έχει ήδη ένα ανοικτό.

Γι’ αυτό τον λόγο, η απόφαση των Βρυξελλών να στραφεί η Κομισιόν εναντίον της κυβέρνησης της Πολωνίας, της μεγαλύτερης χώρας της ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη, και δευτερευόντως της Ουγγαρίας και της Τσεχίας, ενώ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Βρετανίας για την περίοδο μετά το Brexit, εξέπληξε πολλούς.

Πολύ περισσότερο όταν είναι γνωστό ότι έχουν γίνει συζητήσεις στο παρελθόν ανάμεσα σε αξιωματούχους χωρών του σκληρού πυρήνα για μια νέα ένωση πολλαπλών ταχυτήτων μέσα στην ΕΕ και ειδικότερα στην Ευρωζώνη.

Για όσους το έχουν ξεχάσει, οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι η πολωνική κυβέρνηση θέλει να βάλει χέρι τόσο στα μίντια όσο και στο δικαστικό σώμα και γι’ αυτό έχει τεθεί θέμα κυρώσεων.

Από τη σκοπιά της, η Πολωνία ισχυρίζεται ότι η κυβέρνησή της είναι δημοκρατικά εκλεγμένη και ποτέ δεν απέκρυψε την ατζέντα της.

Θεωρεί λοιπόν πως έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση να πράξει αυτό που θεωρεί σωστό.

Η κίνηση των Βρυξελλών μπορεί να κατανοηθεί στο πλαίσιο της εφαρμογής των προτύπων που έχουν επιβάλει οι μεγάλες χώρες της ΕΕ.

Όμως, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης έχουν διαφορετική παράδοση, που δεν συμβαδίζει με τα ανωτέρω πρότυπα και αξίες.

Επιπλέον, δεν κυβερνούνται πλέον από τις γενιές που βρέθηκαν στο τιμόνι τους μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και της Σοβιετικής Ενωσης.

Σε αντίθεση με τους προκατόχους τους που οδήγησαν τις χώρες τους στην ΕΕ και ήθελαν να εναρμονισθούν με τα ισχύοντα, οι πρόσφατες ηγεσίες σ’ αυτές τις χώρες δίνουν μεγαλύτερο βάρος στην εθνική ταυτότητα.

Είναι σωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) θέλει να είναι μια ενιαία οντότητα, αλλά δεν είναι κράτος-έθνος.

Καλώς ή κακώς, η Ευρώπη είναι μια ήπειρος με πολλά κράτη που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ έχει ειδικά, ίσως μοναδικά χαρακτηριστικά, με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία.

Η Πολωνία θεωρείται τοπική δύναμη. Όμως, μάχεται να αποκτήσει την εθνική της κυριαρχία από τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Αυστρο-Ουγγαρία από τον 17ο αιώνα.

Σήμερα, τόσο η Πολωνία όσο και οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγξουν την επέκταση της Ρωσίας.

Το τελευταίο εξηγεί γιατί η Πολωνία είναι πιο κοντά στις ΗΠΑ σε σχέση με τη Γερμανία, που θέλει να έχει εμπορικές σχέσεις με το Κρεμλίνο για τα προϊόντα της.

Η ΕΕ προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε να δημιουργήσει μια οικονομική ένωση τις τελευταίες δεκαετίες, συνδυάζοντας την εναρμόνιση των κανόνων και ενίοτε πολιτικών με την εθνική αυτοδιάθεση.

Αν η πορεία της εναρμόνισης σταματήσει ή αντιστραφεί, η ΕΕ θα μετατραπεί σε μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου.

Επομένως, η εναρμόνιση των κανόνων και των διαδικασιών από τις χώρες-μέλη θα πρέπει να συνεχισθεί.

Όμως, η εναρμόνιση έρχεται σε αντίθεση με την επιθυμία των κυβερνήσεων των ανωτέρω χωρών της Ανατολικής Ευρώπης για μεγαλύτερη αυτοδιάθεση σε θεσμικά ζητήματα και μη, π.χ. δικαστές, μεταναστευτικό κ.τ.λ.

Κι εδώ ακριβώς προκύπτει το θέμα αρμονία στην ΕΕ, που θα μπορούσε να στοιχίσει την ενότητά της στο μέλλον.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.