Τα μεγάλα μαχαίρια και η ΕΕ a la carte

H σκληρή γλώσσα που χρησιμοποίησε η Κομισιόν μέσω του Δ. Αβραμόπουλου για τις θέσεις του Ντ. Τουσκ στο προσφυγικό αποκαλύπτει το πραγματικό δίλημμα της ΕΕ: Α la carte ή prix fixe;

Δημοσιεύθηκε: 13 Δεκεμβρίου 2017 - 07:53

Dr Money

Πριν από 60 χρόνια και 8 μήνες, τον Μάρτιο του 1957, έξι ευρωπαϊκές χώρες υπέγραψαν στη Ρώμη την ιδρυτική συνθήκη ενός νέου διεθνούς κλαμπ, που είχε σκοπό να προάγει την ειρήνη, στον απόηχο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το κλαμπ διευρύνθηκε αρκετά τις επόμενες δεκαετίες και έφθασε να έχει σήμερα 28 χώρες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πείραμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) ξεπέρασε κάθε προσδοκία, με τη δημιουργία της κοινής ενιαίας αγοράς και του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Όμως, πολλοί αναγνωρίζουν σήμερα πως εκείνο το φιλόδοξο πρότζεκτ της ΕΕ αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές και προκλήσεις.

Τόσο εσωτερικές, όσο και εξωτερικές.

Η σκληρή επίθεση που εξαπέλυσε ο επίτροπος της ΕΕ για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής Δημήτρης Αβραμόπουλος (με τη σύμφωνη προφανώς γνώμη της Κομισιόν) εναντίον του προέδρου του Συμβουλίου της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ για το μεταναστευτικό τις έφερε ξανά στην επιφάνεια.

Σύμφωνα με την Guardian, ο κ. Τουσκ έστειλε επιστολή στους ηγέτες της ΕΕ στην οποία υποστηρίζει ότι το σχέδιο των ποσοστώσεων, για την υποχρεωτική υποδοχή προσφύγων από τις χώρες-μέλη της ΕΕ, αποδείχθηκε διχαστικό και αναποτελεσματικό και προτείνει την κατάργησή του.

Ουσιαστικά, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ συντάσσεται με τις θέσεις μερικών χωρών της Κεντρικής Ευρώπης όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Πολωνία, επηρεάζοντας δυσμενώς άλλες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.

Η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση μπορεί να έχει αμβλυνθεί μετά το ντιλ της ΕΕ με την Τουρκία, όμως παραμένει μία από τις κυριότερες εξωτερικές πηγές πίεσης στην ΕΕ.

Η άνοδος των λαϊκίστικων κομμάτων και ενίοτε αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων σε διάφορες χώρες συνδέεται με τη μεταναστευτική κρίση. Αποκορύφωμα ήταν το Brexit και σίγουρα η έξοδος μιας μεγάλης χώρας όπως η Βρετανία από το κλαμπ δεν στέλνει θετικά μηνύματα.

Το ίδιο θα μπορούσε να πεί κάποιος για την πρόκληση που αντιμετωπίζει η ΕΕ μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ στις ΗΠΑ και τις φιλοδοξίες του Ρώσου προέδρου Πούτιν.

Επίσης, η οικονομική κρίση στις χώρες της ευρωπεριφέρειας έφερε στον αφρό τα προβλήματα αρχιτεκτονικής που έχει η Ευρωζώνη και συνεισέφερε στον ευρωσκεπτικισμό.

Για τους φεντεραλιστές, η απάντηση στις ανωτέρω απειλές και προκλήσεις είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών για μεγαλύτερη ενοποίηση.

Όμως, κάτι τέτοιο σημαίνει τη μεταφορά περισσότερων αρμοδιοτήτων και εξουσίας στο κέντρο των αποφάσεων, δηλαδή τις Βρυξέλλες, και την ευρωγραφειοκρατία.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης προτάσσουν την ανάγκη να μιλά η ΕΕ με μια φωνή και να λαμβάνει ταχύτερα αποφάσεις.

Όμως, αρκετές κυβερνήσεις χωρών της ΕΕ και τα εκλογικά σώματα δεν δείχνουν να θέλουν κάτι τέτοιο.

Για την ακρίβεια, θέλουν το ακριβώς αντίθετο.

Μια πιο αποκεντρωμένη ΕΕ, στην οποία οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών θα έχουν μεγαλύτερη εξουσία και δύναμη.

Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, ένας τρόπος αντίδρασης είναι να πετάξει κάποιος το τενεκεδάκι πιο κάτω και να περιμένει να δει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Οι επικριτές θεωρούν πως είναι ο πιο πιθανός τρόπος αντίδρασης της ευρωγραφειοκρατίας.

Αλλοι θεωρούν ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των προκλήσεων είναι η δημιουργία μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, που δεν αρέσει καθόλου στις Βρυξέλλες .

Είναι ένα σχήμα που θα μπορούσε να συμπεριλάβει ακόμη και χώρες που δεν είναι σήμερα μέλη της ΕΕ όπως η Νορβηγία και η Ελβετία.

Το σχήμα της ΕΕ με τις διαφορετικές ταχύτητες θα ήταν a la carte, γιατί θα μπορούσαν οι χώρες να έχουν το δικαίωμα επιλογής.

Αυτό σημαίνει πως κάθε ταχύτητα θα έπρεπε να είχε ξεκάθαρους κανόνες, με υποχρεώσεις και δικαιώματα, για να λειτουργήσει.

Κάποιες χώρες ίσως δεν επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση των ατόμων αλλά θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν στην ενιαία αγορά.

Η ΕΕ θα πρέπει να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα και να είναι πιο ευέλικτη, αν θέλει να προοδεύσει και να μη διαλυθεί, σύμφωνα με αυτή την άποψη.

Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη για το θέμα.

Όμως, τα γεγονότα με το Brexit και την κόντρα του Ντόναλντ Τουσκ με την Κομισιόν για τις ποσοστώσεις στο μεταναστευτικό δείχνουν ξεκάθαρα ότι η επιλογή δεν είναι απλή.

Είναι κρίσιμη για το μέλλον της ΕΕ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.