Tο ΔΝΤ «βγάζει στη σέντρα» τους Ευρωπαίους δανειστές

Μήπως πλησιάζει η ώρα να γίνουν τα αποκαλυπτήρια;

Οσοι θυμούνται, ο «κακός» μπάτσος  του πρώτου μνημονίου ήταν ο εκπρόσωπος της Κομισιόν ενώ ο «καλός» ήταν ο Πόουλ Τόμσεν του ΔΝΤ, με τον εκπρόσωπο της ΕΚΤ να είναι ο ουδέτερος της τρόικας.

Από το 2011 και μετά, οι ρόλοι άρχισαν να αλλάζουν, με τον κ. Τόμσεν να γίνεται ο «κακός» της παρέας και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, ο «καλός».

Το ΔΝΤ εμφανιζόταν πιο αυστηρό στην αξιολόγηση των προγραμμάτων ενώ ενίοτε χρησιμοποιούσε διαπραγματευτικές τακτικές  που συνηθίζει σε χώρες με πρόγραμμα του Ταμείου, δίνοντας την εντύπωση της «μετακίνησης των γκολπόστ».

Αυτό προκαλούσε εκνευρισμό στην ελληνική πλευρά που αντιδρούσε, διαρρέοντας ενίοτε στον ελληνικό Τύπο τη δυσαρέσκειά της για να το μάθουν στο Ταμείο (λες και θα ίδρωνε το αυτί τους).

Μάλιστα, σε μια περίπτωση που κάποιοι στο ΔΝΤ άρχισαν να διαρρέουν τις θέσεις τους σε κάποια θέματα σε μερίδα του ελληνικού Τύπου, η σημερινή κυβέρνηση συγκάλεσε συνέντευξη Τύπου στο ΥΠΟΙΚ, για να  καταγγείλει τις διαρροές.  

Είχε προηγηθεί η κυβέρνηση του ΓΑΠ μερικά χρόνια πριν.

Εκείνη είχε εκφράσει δημοσίως τη δυσαρέσκειά της για κάποιες δηλώσεις των επικεφαλής των θεσμών, που είχαν γίνει στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που έδιναν μετά το πέρας της επίσκεψής τους στην Αθήνα.

Το αποτέλεσμα ήταν οι δανειστές να σταματήσουν εκείνες τις συνεντεύξεις.  

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα ή καλύτερα κάπου 15 μέρες πριν, που το ΔΝΤ βγήκε δημοσίως και δήλωσε ότι δεν ζητά νέα μέτρα για το 2018 καθώς θεωρεί ότι στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ στο δικό του πρόγραμμα είναι εφικτός.

Παρέπεμψε μάλιστα σε σχετικό εδάφιο της έκθεσης του περασμένου καλοκαιριού, που αναφέρει πως οι Ευρωπαίοι δανειστές έχουν δεσμευθεί να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα, στο μέτρο που η τελευταία τηρεί το πρόγραμμα.   

Η διαφορά με πριν είναι πως τώρα το ΔΝΤ έχει το δικό του πρόγραμμα με την Ελλάδα και δεν λειτουργεί απλά ως αναβαθμισμένος τεχνικός  σύμβουλος στο πρόγραμμα του ESM.

Αν λοιπόν οι Ευρωπαίοι δανειστές εκτιμήσουν πως υπάρχει δημοσιονομικό κενό το 2018 σε σχέση με τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, ίσως ζητήσουν να κλείσει.

Όμως, αυτή τη φορά  δεν θα κρύβονται πίσω από το «κακό» ΔΝΤ αλλά θα πρέπει να το ζητήσουν οι ίδιοι από την ελληνική κυβέρνηση.

Φυσικά, θα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί συνεχίζουν να θέλουν να επιβάλλουν έξτρα μέτρα λιτότητας, σε μια οικονομία που μαστίζεται από 7 χρόνια ύφεσης παρά τις δημόσιες τοποθετήσεις τους.

Και να εξηγήσουν γιατί διαβεβαίωναν το ΔΝΤ πως θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τη χώρα, ακόμη κι αν δεν πιάσει τον στόχο του 3,5% του ΑΕΠ το 2018, στο μέτρο που κάνει ό,τι της αναλογεί.

Υπό αυτή την έννοια, το ΔΝΤ μπορεί να βγάλει τους Ευρωπαίους δανειστές στη σέντρα, από τη στιγμή που έχει το δικό του πρόγραμμα και μπορεί να διαφοροποιηθεί.