Oι αγορές και... το «ίσιωμα» της καμπύλης των επιτοκίων

Mερικές φορές ίσως αξίζει τον κόπο να επιτύχεις τον σκοπό σου, ακολουθώντας διαφορετική διαδρομή από αυτή που είχες χαράξει στην αρχή. Το ίδιο ισχύει για χώρες όπως η Ελλάδα.

Δημοσιεύθηκε: 14 Ιουλίου 2017 - 07:51

Dr Money

Oι αγορές και... το «ίσιωμα» της καμπύλης των επιτοκίων

Σχεδόν όλη η επενδυτική κοινότητα γνωρίζει πως η Ελληνική Δημοκρατία εξετάζει σοβαρά εδώ και καιρό το ενδεχόμενο να βγει στις αγορές για πρώτη φορά από το 2014, με ένα νέο 5ετές ομόλογο.

Δεν το κάνει τόσο για τα λεφτά, όσο για να φτιάξει μια καμπύλη επιτοκίων που θα μπορούν να χρησιμοποιούν ιδιωτικές εταιρείες ως σημείο αναφοράς για να εκδίδουν δικά τους ομόλογα.

Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να συμβεί ακόμη και σήμερα.

Όμως, δεν αποκλείεται να πάρει μερικές ακόμη μέρες, αν και μια τέτοια κίνηση ενέχει το ρίσκο να προκύψει αρνητική ειδησεογραφία, π.χ. η ανάλυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ που θα το έβγαζε αφερέγγυο στο βασικό σενάριο.

Ενας παράγοντας που θα μπορούσε να δυσκολέψει τα πράγματα είναι ο πολιτικός.

Η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να βγάλει 5ετές ομόλογο και να πληρώσει παραπάνω λεφτά σε τόκους απ’ ό,τι το αντίστοιχο ομόλογο του Απριλίου του 2014, που βγήκε με κουπόνι 4,75% και απόδοση λίγο κάτω από το 5%.

Χθες, η απόδοση του 2ετούς ομολόγου έκλεισε ελαφρώς λίγο κάτω από το 4% και του 10ετούς χρεογράφου, στο 5,37% .

Το αντίστοιχο 2ετές ομόλογο της Πορτογαλίας πρόσφερε απόδοση 0,093%.

Κοινώς, η διαφορά απόδοσης μεταξύ του ελληνικού και του πορτογαλικού στη 2ετία προσεγγίζει το 4%, ενώ στα 10 χρόνια μειώνεται στο 2,25%.

Αν το spread «μοιραζόταν», θα ήταν λίγο πάνω από το 3% στα 5 χρόνια και η θεωρητική απόδοση του 5ετούς ελληνικού ομολόγου κοντά στο 4,5%-4,75%.

Από την άλλη πλευρά, η διαφορά μεταξύ του 2ετούς και του 10ετούς ελληνικού ομολόγου είναι μόλις 1,4% ή 1,4 ποσοστιαίες μονάδες αν προτιμάτε.

Με αυτή την προσέγγιση, η απόδοση του 5ετούς ελληνικού ομολόγου θα μπορούσε να βγει χονδρικά μεταξύ 4,75% και 5%.

Από πολιτικής πλευράς, η τιμολόγηση των 5ετών ομολόγων δεν είναι απαγορευτική αλλά δεν προσφέρεται και για θριαμβολογίες.

Φυσικά, ο περιορισμός του μεγέθους της αναμενόμενης έκδοσης του 5ετούς ομολόγου θα μπορούσε να καταστήσει φθηνότερο το κόστος δανεισμού για το ελληνικό κράτος.

Αν όμως, η απόδοση που ζητάνε οι ξένοι για να αγοράσουν το 5ετές ομόλογο θεωρείται υψηλή από την κυβέρνηση και αποφασισθεί να μην προχωρήσει, η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο.

Να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Κοινώς, αντί να βγάλει 5ετές ομόλογο, επιδιώκοντας τη συμπίεση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων, η χώρα θα μπορούσε να προχωρήσει στη δημοπρασία 12μηνων εντόκων γραμματίων και μετά να εκδώσει 3ετή ή 5ετή ομόλογα.

Σύμφωνα μ’ αυτή τη στρατηγική, η αποσυμπίεση των επιτοκίων θα ξεκινούσε από το 12μηνο έντοκο με τη συμμετοχή μερικών ξένων funds και θα «τραβούσε» προς τα κάτω τα υπόλοιπα επιτόκια, οδεύοντας προς την 5ετία.

Φυσικά, δεν είναι σίγουρο ότι η νέα στρατηγική θα στεφόταν από επιτυχία.

Αν όμως η τωρινή στρατηγική, που βασίζεται στην έκδοση 5ετούς ομολόγου, κρίνεται «πολύ ακριβή» με πολιτικούς όρους, η εναλλακτική που περιλαμβάνει τη δημοπρασία του 12μηνου έντοκου ίσως είναι πιο αποδεκτή.

Ετσι, δεν εγκαταλείπεται ούτε η «κατασκευή» καμπύλης επιτοκίων, ούτε η δοκιμαστική έξοδος στις αγορές.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.