Οι φόροι δεν πρέπει να μπαίνουν για τιμωρία

Το ΣτΕ έβαλε στοπ στις συνεχείς παρατάσεις παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου, ευθυγραμμίζοντας τη χώρα με άλλες της Ευρωζώνης. Ισως έχει έλθει η ώρα να συμφωνήσουμε γιατί μπαίνουν οι φόροι.

Δημοσιεύθηκε: 28 Ιουνίου 2017 - 07:56

Dr Money

Οι φόροι δεν πρέπει να μπαίνουν για τιμωρία

Η οικονομία μπορεί να βυθίσθηκε, όμως τα κρατικά έσοδα αυξήθηκαν την περίοδο των μνημονίων, συνεισφέροντας στη συρρίκνωση.

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) συρρικνώθηκε κατά 25% περίπου από το 2009 μέχρι σήμερα, όμως τα συνολικά κρατικά έσοδα, π.χ. φόροι, ασφαλιστικές εισφορές κ.τ.λ., αυξήθηκαν.

Τόσο σε ονομαστικά νούμερα με εξαίρεση το 2011, όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, τα κρατικά έσοδα κυμάνθηκαν μεταξύ 42,4% και 38,8% του ΑΕΠ την περίοδο 2000-2009μ αλλά πήραν την ανιούσα τα χρόνια του μνημονίου, ξεπερνώντας τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κρατικά έσοδα ανέρχονταν στο 38,9% του ΑΕΠ το 2009 και σκαρφάλωσαν στο 49,7% το 2016.

Ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη ήταν 44,3% το 2009 και 46,2% του ΑΕΠ το 2016.

Αυτά δείχνουν τα νούμερα και ασφαλώς δεν ψεύδονται.

Όμως, υπάρχουν κάποιοι στην Ελλάδα που ήλπιζαν, πίστευαν ότι θα μπορούσαν να εισπράττουν ακόμη περισσότερα για να τα δαπανήσουν σε κοινωνικές δαπάνες και άλλους σκοπούς.

Η φορολόγηση των θεωρούμενων πιο εύπορων και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ήταν ο βασικός δρόμος.

Το γαϊτανάκι των συνεχών παρατάσεων παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου ήταν στο πλαίσιο αυτής της λογικής.

Όμως, ακόμη και οι πιστωτές που ενδιαφέρονται πρωτίστως να πάρουν τα δανεικά τους πίσω είχαν επισημάνει ότι δεν ήταν σωστό και δεν έπρεπε να συνεχισθεί.

Σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους αναφέρονταν στο statute of limitations, δηλαδή τον μέγιστο χρόνο μετά από κάποιο συμβάν εντός του οποίου μπορούν να κινηθούν οι νομικές διαδικασίες.

Αυτό δηλαδή που ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης και συνήθως είναι η πενταετία.

Η απόφαση του ΣτΕ φαίνεται πως βάζει ένα τέλος σ’ αυτή την αυθαίρετη πρακτική των ελληνικών αρχών και ευθυγραμμίζει τη χώρα με τις πρακτικές των άλλων χωρών της Ευρωζώνης.

Όμως, η απόφαση δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους να συμφωνήσουν σε κάτι απλό.

Γιατί το κράτος συλλέγει φόρους, ασφαλιστικές εισφορές κ.τ.λ.

Το κάνει γιατί θέλει να εκδικηθεί τους πιο εύπορους συμπολίτες μας και τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας;

Το κάνει ως ένδειξη συμπαράστασης στους πιο φτωχούς και τους υπαλλήλους του κράτους;

Ή μήπως το κάνει για λόγους ανταποδοτικότητας, δηλαδή να προσφέρει δωρεάν ή τουλάχιστον πολύ φθηνά κάποια δημόσια αγαθά όπως η εθνική άμυνα, η υγεία και η παιδεία στη χώρα μας;

Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει μια απάντηση με ευρεία συναίνεση στο ερώτημα γιατί φορολογεί το κράτος τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Μια τίμια απάντηση θα βοηθήσει επίσης στη βελτίωση των σχέσεων των πολιτών με τις φορολογικές αρχές, όπου παραδοσιακά υπάρχει καχυποψία.

Αν μάλιστα συνδυαζόταν με τη μείωση του φορολογικού βάρους, θα ήταν ακόμη καλύτερα.

Προσωπική μας άποψη είναι ότι η φορολογία θα πρέπει να στηρίζεται στην αρχή της ανταποδοτικότητας.

Μακροπρόθεσμα, οι ξεκάθαροι κανόνες ενισχύουν την αξιοπιστία και βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα του συστήματος.

Υπό αυτό το πρίσμα, η απόφαση του ΣτΕ που βάζει τέρμα στο γαϊτανάκι των παρατάσεων παραγραφής θα πρέπει να ιδωθεί ως θετική, παρότι βραχυπρόθεσμα ίσως στερεί κάποια έσοδα από το κράτος.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.