Μετά από τρία μνημόνια δεν μάθαμε!

Ο νέος γύρος των διαπραγματεύσεων ολοκληρώθηκε, χωρίς να έχει επιτευχθεί τεχνική συμφωνία και πλέον δύσκολα θα συμβεί κάτι τέτοιο μέχρι το Eurogroup της 20ής Μαρτίου. Η ιστορία των μνημονίων επαναλαμβάνεται.

Δημοσιεύθηκε: 10 Μαρτίου 2017 - 07:51

Dr Money

Υπάρχει η άποψη ότι τα μνημόνια δεν προσφέρονται για διαπραγματεύσεις με τους δανειστές αλλά για νομοθέτηση και υλοποίηση.

Είναι ο ταχύτερος και ευκολότερος δρόμος προς την έξοδο από αυτά, σύμφωνα με την ίδια άποψη.

Από τη στιγμή που μια χώρα εξέλθει από τη στενή επιτήρηση των δανειστών, θα έχει μεγαλύτερα περιθώρια να αλλάξει κάποιες πολιτικές που δεν θεωρεί σωστές, χωρίς να προκαλέσει τριγμούς στη σχέση της με τις αγορές.

Πράγματι, η Ελλάδα δεν έχει κατορθώσει να βγει από τα μνημόνια, σε αντίθεση με άλλες χώρες που υιοθέτησαν μια λιγότερο «αντιστασιακή» στάση απέναντι στους δανειστές την περίοδο των δικών τους αξιολογήσεων.

Χθες, έγινε γνωστό ότι το κουαρτέτο των ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM και Κομισιόν ολοκλήρωσε τις διαβουλεύσεις που είχε στην Αθήνα με την κυβέρνηση.

Η διακοπή των συνομιλιών συνοδεύθηκε από αναφορές στην πρόοδο που επιτεύχθηκε και στις διαφορές που συνεχίζουν να υπάρχουν.

Όμως, συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff level agreement) δεν προέκυψε και όλα δείχνουν ότι δύσκολα θα προκύψει μέχρι το επόμενο Eurogroup.

Κι όλα αυτά παρά τις διαρροές της ελληνικής πλευράς το προηγούμενο διάστημα, που μιλούσε για κατ’ αρχήν τεχνική συμφωνία χωρίς τα εργασιακά.

Όμως, πηγή των δανειστών τόνιζε χθες και προχθές ότι συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει, αν η Ελλάδα δεν νομοθετήσει τα μέτρα, με την προσθήκη ότι η κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει τη διάθεση για κάτι τέτοιο.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το επιβεβαίωσε χθες το μεσημέρι, συνδέοντας τη νομοθέτηση των μέτρων με τη συνολική συμφωνία, δηλαδή προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους κ.τ.λ.

Η στάση της κυβέρνησης και ειδικότερα του κ. Τσακαλώτου έχει μια λογική.

Κι αυτό γιατί μπορεί η Αθήνα να νομοθετήσει και να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα μέτρα, χωρίς να λάβει σε αντάλλαγμα τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα στο μέλλον, την ελάφρυνση του χρέους και τέλος το QE σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Κοινώς, να μείνει ξεκρέμαστη.

Ομως, τελείως ρεαλιστικά σκεπτόμενοι, θα πρέπει να δεχθούμε ότι η Αθήνα δεν έχει καλύτερη επιλογή.

Αν επιλέξει να μη συναινέσει στη νομοθέτηση των μέτρων, περιμένοντας πότε και αν οι θεσμοί θα τα βρουν μεταξύ τους, μπορεί να φθάσουμε μέχρι τον Μάιο-Ιούνιο.

Και τότε αναγκαστικά θα νομοθετήσει τα μέτρα, για να πάρει τα λεφτά και να πληρώσει την ΕΚΤ τον Ιούλιο.

Εν τω μεταξύ, η αβεβαιότητα θα υπονομεύσει την οικονομική δραστηριότητα και θα υποβαθμίσει τις προβλέψεις για υψηλό ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 2,7% το 2017.

Επομένως, η ανωτέρω στάση της κυβέρνησης έχει μεν λογική βάση, όμως οδηγεί σε χειρότερο αποτέλεσμα απ’ ό,τι αν υποχωρούσε πολύ νωρίτερα.

Καλό θα ήταν λοιπόν να μην επαναληφθούν τα σφάλματα του παρελθόντος σ’ αυτή την αξιολόγηση.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.